A Game with Kismet | Suarez II

Chapter 41

"Disengage yourself from my family."

"Pagkatapos nitong kaso na inilalabas niyo sa publiko, please . . . huwag ka na ulit hahawak ng iba na dawit ang pamilya ko. I am not worried of them. I am worried for you."

Sinusuri lang ni Rad ang pintuan ko kanina. May ikinakabit na siya ngayon. He wants it to have a double lock.

"Bakit?" usisa ko. "Ano ba ang mayroon sa pamilya niyo? Bukod sa mayaman kayo, ano pa?"

"Sila," he corrected me. "I'm not part of the family anymore."

Iyon ba ang ibig niyang sabihin sa pagputol siya sa koneksiyon niya sa pamilya niya? Did he mean as in completely? He will never see them, deal with them or engage with them even in simple ways?

"You know the saying, Money is the root of all evil?" He glanced at me while still fixing the lock. "There's evil and secrets where money is. There's a deep reason why I cut ties with them."

"Anong dahilan?" Bukod sa pagiging manipulator at abusado ng mga magulang niya sa kaniya, ano pa?

Bumalik ang atensiyon niya sa ginagawa para takasan ang tanong ko. Malapit niya nang matapos ikabit ang pangalawang lock.

"I'm not sure yet." He suddenly talked again. "The three generations before us hold so many secrets. They are messy. There's nothing good in staying in a messy family ruled by power and money."

"Kaya ka umalis?"

"Ayaw kong madamay ka." Sagot niya ang naging dahilan ng pagkunot ng noo ko.

"Ano ang kinalaman ko sa pamilya mo?"

"Pakikialamanan nila tayo. Kung hindi ako umalis, mananatiling kontrolado nila ang buhay ko. I want to love you without boundaries, Ammy. I just want a peaceful life with you."

Napakurap ako. "Ginawa mo ang desisyon na 'yon na iniisip ako. Sigurado ka na ba noon na babalik—"

"Yes. I am sure." He left the door as he already finished installing the new lock.

Dinaluhan niya ako sa kusina para uminom ng tubig.
Magkakrus pa rin ang mga braso ko nang panoorin siyang ubusin ang isang baso nito. "Paano ka nakasiguro?"

He put the glass down on the kitchen island where my back is resting. Ikulong niya ako sa mga braso niya at nagpahinga ang mga mata sa labi ko.

"You promised to marry me, didn't you?" Hinawakan niya ang baba ko. "I still have your ring so . . . there's no way I'll let you break your vow."

"Even if you didn't come back to me, I will come back to you, Ameliah."

Tinapatan ko ang lalim ng mga tingin niya. "Kung gano'n, bakit ayaw mo pa maging tayo ulit?"

"I'm afraid we'll run out of moves again, Ammy. Kapag kabisado tayo ng kalaban, madali tayong matatalo. I want to save for us. Of course, I don't want you to stoop down my level of living. Just because you love me."

I sighed. "Sanay naman ako sa hirap. Ayos lang sa akin—"

"It's not okay to me. You worked hard for everything you have right now: your job, your name, your life—not only for you to step down to the extent of living I can afford at the moment."

Naiintindihan ko siya, sadyang hindi lang ako makapaghintay na masabing akin na ulit siya. Takot lang akong mawala ulit siya sa akin. He's back in my life this easy because we still feel the same toward each other. But as fast as he gets back in my life, paano kung mabilis din siyang bawiin sa akin?

"Okay. I'll wait." Hinawakan ko ang pisngi niya.

He gave me a small smile. "You have to do me a favor. Don't meddle with my family business. Promise me this will be the last."