Ikinasal ako sa tomboy nato

Chapter 1

(Praise POV)

DALAWANG araw na ang nakalipas matapos ang kasal, dahil nga sa 16 years old pa si sadness, pa sekreto lang kaming pumerma ng marriage contract, nagkaroon din ng kaunting salo-salo kasama ang iilang relatives namin.

Talaga ngang pinaghandaan nila ang kasal nato, binigyan kami ng sariling bahay, regalo daw ni dad para sa newlyweds.

yuck!

Napagdesisyonan ko nalang na pomunta sa banyo para maligo, tiningnan ko ang sariling replekyon sa salamin.

grabe! kahit anong anggolo gwapo pa rin
tsk tsk tsk!

Nag suot ako ng navy blue t-shirt at white taslan bago bumaba. Magkaiba kami ng kwarto ni sadness, na sa kanan ako habang siya sa kaliwa, syempre kami lang ang nakakaalam 'di pweding malaman nila mommy.

Dumeretso ako sa kitchen, nagbabakasakaling may nakahain ng pagkain. As expected pagkarating ko, wala na naman, kahit pritong hotdog wala, sa nakalipas na dalawang araw, ganito palagi ang ganap namin. Ang motto sa loob ng tahanang 'to "kung gusto mong kumain mag luto ka mag-isa mo".

Napabuntong hininga nalang ako bago mag timpla ng kape, komuha rin ako ng apat na pirasong tinapay at nilagyan ng Nutella.

hmm.... my favorite!

Nagtungo ako sa sala dala ang kape at tinapay, I open my fb to see kung ano ang panibagong trends ngayon. I keep scrolling when I felt someone is coming, nilingon ko kung sino ito. And there, I saw her wearing a poker face her usual expression, since we moved here after the wedding, ganyan siya palagi, I haven't seen her smiling, its like she's against the world.

Binaliwala ko nalamang ito at muling nag Facebook. Naramdaman kong may umupo sa harapang sofa, I didn't bother to take a glance, it's just a waste of time.

"kaunti nalang ang stock nating foods" gulat akong napatingin sa kanya habang siya nanatiling nakatingin sa cellphone niya. For the first time in a million years! nag salita na rin siya. Simula no'ng tumira kami rito napakatahimik niya, akala ko nga habang buhay na'tong di magsasalita eh.

wews.... I guess life has change

I cleared my throat before answering her "edi mag grocery ka" I stared at her for a while

pangit talaga

"I'm a wife, not a maid " kunut-noo ko siyang tiningnan "stop staring at me idiot"

"hey! how dare you addressing me idiot,
nakakarami kana ah" she look at me that makes me irritated.

I really hate her presence

"I'm just stating a fact" mas lalo kong pinagsisihan ang pagpapakasal sa kanya. Nakasuot siya ng gray oversized hoodie pinarisan ng paborito niyang kulay itim na cargo. Talagang ganito ang tipo niyang outfit.

" just go sadness, I'll hand you a money" she stared at me for a minute.

"you should come" she sounds like a boss, full of authority. Napapaisip tuloy ako kung sino ang padre de pamilya sa'ming dalawa.

Wala akong magawa kundi ang sumama sa kanya, I'm driving habang siya, prenting nakaupo, deretsong nakatingin sa harap, walang lingon-lingon.

jeez this girl....

"let's go to a nearest mall" she said without taking a glance on me.

"akala ko ba mag go-grocery lang, ba't maypa mall kapa?" I sound irritated, well yeah that's my current situation.