အချစ်လေတံခွန်

အခန္း(၁၆)

ၿခံတံခါးသည္ ေသာ့ခတ္မထား။ ေသာ့ကိုခ်ိတ္႐ုံခ်ိတ္ထားျခင္းျဖစ္၍ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။ အိမ္ထဲတြင္ လူရိပ္လူေယာင္လည္း မေတြ႕။ ဘယ္သြားတာပါလိမ့္။ တီဗီႀကီးကလည္း လူမရွိဘဲ ပြင့္ေနပါလား။ အခန္းထဲမွာလည္းမရွိ။ ေရခ်ိဳးေနတာလား၊ အိမ္သာသြားတာလား။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို တြန္းၾကည့္လိုက္သည္။ လူလည္းမရွိပါလား။

ဟင္။ ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြ။ ႏွင္းဆီေတြျမင္ေတာ့ 'Perfume: The Story of a Murderer' ဆိုတဲ့ စိတၱဇလူသတ္သမား ႐ုပ္ရွင္ကို သြားသတိရၿပီး ေဝ ေက်ာစိမ့္သြားသည္။ ေဝသည္ ေရခ်ိဳးကန္နားသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး ဒီေလာက္ႏွင္းဆီပြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲ စိမ္ဖူးခ်င္လိုက္တာဟုေတြးမိၿပီး ေရခ်ိဳးကန္ထဲလက္ႏွစ္ၾကည့္မည္အျပဳ လက္ႏွစ္ဖက္ ဘြားခနဲေပၚလာေလသည္။ ေရခ်ိဳးကန္၏ ေဘးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳ၍ လူတစ္ေယာက္ ထထိုင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

'ဗုေဒၶါ'

'အေမ့'

ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဝ ဘာမွ ထပ္မတႏိုင္ဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရသည္။ သူလည္း လန႔္သြားပုံပဲ။ ေဒၚေမျဖဴစင္ရယ္ေလ။

'မင္းဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲ'

'ခုနေလးတင္'

'အသံေလး ဘာေလးျပဳမွေပါ့'

'အယ္။ လူရိပ္မွ မေတြ႕တာကို၊ အန္တီက ဘာလုပ္ေနတာလဲ'

'ဘာလုပ္ရမလဲ၊ ေရစိမ္ေနတာေပါ့'

ေဝ အခန္းထဲမွ ထြက္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္သည္။

'ခဏေလး၊ တို႔ကို ဟိုတန္းေပၚက bath-robeေလး လွမ္းလိုက္စမ္းပါ' ဆိုေသာ အသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတုံ႔ရျပန္သည္။
ေဝသည္ ေဒၚေမျဖဴစင္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမလွည့္ဘဲ လက္ေနာက္ျပန္ ေပးရန္ျပင္သည္။

'မင္းဒီဘက္လွည့္လို႔ရပါတယ္'

ေဝ မရဲတရဲ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြၾကား မ်က္ႏွာေလးပဲ ကြက္ေပၚေနေသာ ေဒၚေမျဖဴစင္ကို ေတြ႕ရသည္။

လက္တစ္ဖက္ထြက္လာျပန္၍ ေဝ ပခုံးေလးတြန႔္ကာ လန႔္သြားျပန္သည္။
ေဒၚေမျဖဴစင္က ေဝ့ကို မ်က္လုံးအဝိုင္းသားႏွင့္ၾကည့္ၿပီး 'မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ' ဆိုကာ bath-robeကို ဆြဲယူသည္။