Ellerimi Tutarsan

27

Herkese Merhabalar.

Bölüm aşırı geç geldi farkındayım. Sınav haftası, dershane falan derken buraya girecek vakit bulamadım.

Gecikme için özür diliyorum sizden.

Sizi çok seviyorumm💖💖

Yorumlarınızı eksik etmeyinizz. Teşekkür ederim şimdiden.

*Keyifli okumalar*

"Yağmur yağıyor Yasemin. Sen yağmurlu havaları sevmezsin öyle değil mi?"

"Öyle."

"O günden sonra hâlâ yaz mevsimini mi seviyorsun sana inanamıyorum."

Lanet yaz.

Lanet mevsim.

Lanetli aile.

"Çok kin dolusun. Kendine gel artık."

"Ben kendimdeyim."

"Değilsin. Hastasın sen, kalbin sadece kötülük için atıyor. Benim ablam bu olamaz."

"Hasta değilim."

"Öylesin."

"Değilim."

"Öylesin."

Kafamın içindeki yollar Yasemin. Ben kötü değilim o yolların sonu hep kötülüğe açılıyor. Beni çıkar buradan. Nolur.

✨

Tarık amcalardan gecenin ortalarına doğru çıkıp eve gelmiştik. Uykulu gözlerim aralandığı zaman ilk bir iki dakika yerimde durup nerede olduğumu sorguladım.

"Hadi güzelim yürü."

Arkamdaki sesle ters ters yere baktım. Sanki yürü demesen yürümeyecektim. Uyuşuk adımlarla eve doğru adımladım.

Talaz kapının önüne gelmiş bizi bekliyordu. Arabada benden önce uyumuştu ve şuan benden pek bir farkı yoktu.

Eve girip,üstümü çıkarmadan yatağıma yattım ve gözlerimi kapattım. Uykumun bölünmesini hiç sevmezdim.

✨

Sabah uykumun içine eden şey gelen telefon sesiydi. Gözlerimi açmadan elimle telefonu aradım.

Bir kaç deneme sonrasında telefonum elime gelince bakmadan yanıtladım.

"Alo."

....

"Aloo."

Kardeşim madem ses vermeyeceksin neden uykumdan uyandırıyorsun.

Gözümün birini aralayıp telefonun ekranına baktım ve gördüğüm şeyle elimi alnıma vurdum.