Kağıtta yazan et çeşitlerini almış market sepetine yerleştirmiş bütün görevini bitirmişti. Kendi kişisel ihtiyaçları kalmıştı bir tek. Onları da bu adamın yanında nasıl alacaktı? Bakışlarını reyonlarda daha fazla gezdirmedi. Listenin en altında yazan mantar ve sosları almak için yön değiştirmişti. Kenan elindeki telefonla uğraşırken Eylül sinirle konuştu.
"Arabada beklesen daha iyi olurdu. Boşuna yoruluyorsun." Eylül uzun uğraştan sonra bulduğu sosu sepete dikkatlice bıraktı. Cam şişeyi kırmak istemezdi.
"Kusura bakma yardım edecektim ama Yusuf önemli bir işin dosyasını attı. Ona bakıyordum." Kenan lafını bitirdikten sonra kadının elindeki kağıdı kaptı.
Eylül olumluca kafa sallayıp sepeti adama döndürdü.
"Sen bunları al mantarı da al sonra kasaya geç. Benim almam gereken kişisel eşyalar var. Ben de onları ödeyip gelirim. " Dedi Eylül ve sırt çantasının düşen kolunu omzuna geri koydu.
"Benim işim kısa sürer. Senin eşyaları almanı bekleyeyim. Aynı anda ödeme yapılsın. " Dedikten sonra kadının arkasında duran diğer sosu da aldı ve sepete koydu.
"Olmaz." Diyen kadının yüzüne dikkatlice baktı. Amacı yine neydi?
"Nasıl olacakmış o iş? Kim ödeyecek...?" Kenan tehditkâr bir bakış atmıştı. Aslında sorduğu soruların cevabını iyi biliyordu. Eylül'ün çekingen hallerini ne kadar sevse de şuan güzel ve hoş bulamıyordu.
"Kendim." Kadının fısıldaması ile ona doğru yaklaşması bir oldu. Kolunu kadının ince beline dolayıp kendisine doğru çekti.
"Kimsin Sen?" Kenan'ın ses tonu sert çıkıyordu.
Eylül gözlerini kaçırdı adamdan. Yutkunurken birinin görmemesi için dualar etti.
"Eylül Tekin." Dedi ve adamın sırıtışını duydu. Bakışları adamın kıvrılan dudaklarına kaydı. Öpmek istiyordu doya doya. Ama yapmazdı. Aşkından ölse de yapmazdı.
"Gökalp soyadını unutuyorsun hep ama bu benim karım olduğun gerçeğini unutturmaz. Alacağın eşyalar kadınsal mı? " Kenan kadının belini serbest bırakıp göz göze gelmelerini sağladı. Eylül yine aynı şekilde kafa salladı.
"Bunda utanılacak bir şey yok Eylül. Sen bir kadınsın ve regli olman kesinlikle saklanacak bir durum değil. Şimdi şu alışverişi bitirip eve gidebilir miyiz?" Kenan güven verici gülümsemesini takınıp kadının rahatlamasını izledi. Neden bu gözleri izlemek Kenan'ın hoşuna gidiyordu? Bunun nedenini henüz bilmiyordu. Öğrenmekten de korkuyordu.
_
Hazan mutfakta annesi ile konuşan iki adama doğru yavaş adımlarla ilerledi. Cihan bir şeyler anlatırken Yaman kocaman sırıtarak dinliyordu. Merakla salatayı yapan Yaman'a doğru yaklaştı. Masanın arkasına geçerek adamın yanına ulaştı ve direklerini masaya yaslayarak Cihan'a baktı.
"Demek ben yokken ortaklık yaptınız? " Yaman sorgular gibi dururken Cihan omuz silkip ağzına bir meyve dilimi attı.
"Hey bu o meşhur salatan." Dedi Hazan heyecanla.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
