အချစ်လေတံခွန်

အခန္း(၄)

ေဩာ သူက ငါ့ကို တစ္ပတ္႐ိုက္သြားတာကိုး။ ေဝ၏ မိုင္လိုေဖ်ာ္စပ္လက္ရာက ေရမ်ားသြားၿပီ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ တမင္လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ၊ အာ႐ုံမ်ားေအာင္ လုပ္တဲ့သူက သူပဲ။

"ဘာေတြလာေပးတာလဲ ေမျဖဴ၊ မုန႔္ဟင္းခါးေတြလား၊ သမီး လွယ္ၿပီးပလား"

"ဟုတ္"

"ကိုႏိုင့္သမီးက ေစတနာ ဗရဗြနဲ႔ ေမျဖဴ႕ကို မိုင္လိုခြက္အျပည့္ တိုက္တယ္ေလ"

'ေနာက္တစ္ထုပ္ေဖာက္ထည့္လိုက္မယ္ေလ'

ေဝ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္ကိုပင္ 'အင္း မင္းသေဘာ'တဲ့။

ေဝ့စိတ္ထဲတြင္ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သူ႔ကို မေက်နပ္ရပါမည္လဲ။ အန္တီခင့္ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ထားေသာ ထိုမိန္းမကိုလား၊ အဝတ္အစားေလးေျပာင္းလိုက္တာနဲ႔ မခြဲျခားတတ္တဲ့ ေဝ့မွတ္ဉာဏ္ကိုလား။ မသိေတာ့ပါ။

ေဖေဖသာ အခ်ိန္မီ ျပန္ေရာက္မလာခဲ့လွ်င္ ေဝသည္ မ်က္စိေရွ႕က ထိုမိန္းမကို အန္တီခင္ဟုသာ ထင္မွတ္ေနမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ တစ္ေနကုန္ ဒီအခိုက္အတန႔္ေလးကို ျပန္ေတြးရင္း စိတ္ကူးယဥ္ေနမိမည္ျဖစ္သည္။ အပိုင္းတစ္ႏွင့္ ဇာတ္မသိမ္းေသးဟု ထင္ေယာင္ထင္မွား အေတြးေတြ ဝင္လာေတာ့မလို႔။

ယခုေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ပါ။ မနက္ေစာေစာစီးစီးရရွိေသာ စိတ္အၾကည္ဓာတ္ေလး ေမွးမွိန္စျပဳလာၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ျပန္ခါနီးတြင္ သူက ဆရာမႀကီးလုပ္သြားေသးသည္။

"မင္းက ေက်ာင္းကို ေန႔တိုင္း စက္ေလွနဲ႔ သြားတာဆို၊ ေရလမ္းခရီးကို ေန႔တိုင္းသြားေနရတာ၊ အႏၲရာယ္ မ်ားတယ္၊ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္၊ တို႔ျပန္ၿပီ။ တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္"တဲ့။ သူျပန္ျပန္၊ မျပန္ျပန္ ေဝ စိတ္မဝင္စားေပါင္။

ေဝ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ပထမတစ္ခ်ိန္လြတ္သြားသည္။ မတတ္ႏိုင္။ စာျပန္ကူးရမွာပဲ။ အိမ္ကထြက္လာတုန္းကေတာ့ ထိုမိန္းမကို အန္တီ့အေယာင္ေဆာင္လာ၍ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိသည္။ ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ေတြ႕မွ စိတ္ေပါ့ပါးလြတ္လပ္သြားရသည္။ ေဝသည္ ေန႔လယ္စာကို ကန္တင္းမွာပဲ စားသည္။ ေဝ စားေနရင္းမွ မနက္က စားခဲ့ရေသာ မုန႔္ဟင္းခါးကို သတိရသြားသည္။ လက္ရာက ေကာင္းလိုက္တာ။ ဘယ္သူခ်က္တာျဖစ္မလဲ။ ေဒၚေမျဖဴစင္ ခ်က္တာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္။ သူက အလႉလက္ဖက္နဲ႔ မ်က္ႏွာလာလုပ္တာပဲေနမွာ။

ညေနေက်ာင္းဆင္း၍ အိမ္အျပန္ အန္တီခင္တို႔အိမ္ေရွ႕မွ ျဖတ္လာစဥ္ အိမ္ထဲကို မသိမသာ အကဲခတ္မိသည္။ ၿခံတံခါးႀကီးလည္း ပိတ္လို႔၊ အိမ္တံခါးမႀကီးလည္း ပိတ္လို႔။ လူရွိသည့္ အရိပ္အေယာင္ပင္ မေတြ႕ရ။ ဦးေကာင္းျမတ္ကို ႐ုတ္တရက္ သတိရသြားသျဖင့္ ေက်ာထဲစိမ့္သြားသည္။ ေဝတစ္ေယာက္ ဘာမွမျမင္ရပါဘဲႏွင့္ စိတ္ကူးႏွင့္ ေလွ်ာက္ေတြးေတာ့သည္။ ႏႈတ္ကလည္း "သမၺဳေဒၶ အ႒ဝီသၪၥ ဒြါဒသၪၥ သဟႆေက" ႐ြတ္ၿပီး ျမန္ျမန္ျဖတ္ခဲ့ေတာ့သည္။