Ήρθε η ώρα να σας διηγηθώ μια ιστορία που μιλάει για την φιλιά, την αγάπη και την εμπιστοσύνη μεταξύ δύο διαφορετικών μαγισσών.
Αυτη ιστορία αφορά τις δυσκολίες στην ζωή δύο κορίτσιων που προσπαθούν να ενώσουν τον κόσμο για έναν καλό σκοπό: να μ...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Πλέον από το παράθυρο της άμαξας μπορουσα να διακρίνω το σχολειο. Παρόλο το σκοτάδι, τα φωτα από το εσωτερικο του κάστρου φώτιζαν το εξωτερικό του. Όσο περνούσε η ώρα, η διαδρομη μίκρυνε γρηγορότερα με το κάστρο να μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Πλέον φαινόταν πεντακάθαρα μπροστα μας, ενω το μεγαλοπρεπές κτίριο απλωνόταν σε όλη την έκταση που μπορούσε να δει το ματι μας. Χιλιαδες Παράθυρα που μέσω αυτών διέκρινες φιγούρες να κοινουντε, και για λίγο θαυμάσα τους δυο μεγάλους πύργους που φαινόταν από το παράθυρο της άμαξας. Δεξιά και αριστερά από τους πολλους πυργίσκους απλωνόταν πυκνό δάσος που φάνταζε ακόμα ποιο επικίνδυνο στο σκοτάδι. Μόλις η Αμαξα πέρασε την τεράστια πύλη με τις φτεροτες αρκούδες είχαμε μπει για τα καλά μέσα στο Τεράστιο χώρο που απλωνόταν το κάστρο. Μέσα σε λίγα λεπτά όλο το τοπίο θωλοσε και μια ξαφνική νεροποντή ξεκίνησε βρέχοντας τα πάντα στο πέρασμα της.
« Τι ωραια βρέχει. » ειπε η Λουνα και την κοίταξα έκπληκτη.
« Ναι τι ωραία που θα γίνουμε παπια» απάντησε ο Ρον και αναστέναξα.
Αφήνοντας τις πολλές κουβέντες με τα παιδια κατεβήκαμε από την Αμαξα και ανεβήκαμε με γρήγορες δρασκελιες τα σκαλιά. Είχαμε καταφέρει να μπούμε σε έναν απέραντο διάδρομο με μια επιβλητική σκάλα που φωτοζοταν από διαύλους, χωρίς να γίνουμε τελείως μούσκεμα. Ευτυχώς γιατί κρύωνα είδη, και δεν ήθελα παραπάνω μπλεξίματα. Επιπλέον δεν θα ήθελα να πιάσω και κάνα κρύωμα.
« Κατάρα! » ειπε Ρον πρώτου τινάξει το βρεγμένο του κεφάλι
« Αν συνεχίσει η καταιγίδα η λίμνη θα πλυμυρισει. Είμαι μούσκεμα. » ειπε αλλά κάτι τον έκανε να σταματήσει και να φωνάξει.
Ένα τεράστιο κόκκινο μπαλόνι γεμάτο με νερό έπεσε από το ταβάνι και τον χτύπησε κατακέφαλα μουσκευοντας τον ως το κόκκαλο, βλασφιμοντας έκανε στην άκρη ενώ ταυτόχρονα και άλλα μπαλόνια έπεφταν διαλιοντας τον οχλο τρεποντας σε άτακτη φυγή τα παιδιά. Ημουν έτοιμη να κρυφτώ και εγω κάπου όταν είδα σε slow motion Μια πολυ καλη σκινη. Ο Σεντρικ είχε τραβιξει την Αφροδίτη προς το μέρος του, βάζοντας την στην αγκαλια του, που ηταν δίπλα μου εκείνη την στιγμη και νομίζω μου είπε κάτι ότι έρχεται κατά πάνω σου. Τότε το ένιωσα, παγωμένο νερό είχε πέσει στο κεφάλι μου βρέχοντας με από την κορυφή έως τα νύχια. Εκείνη την στιγμή ένιωσα το πρόσωπο μου να κοκκινίζει από το θυμό και τότε το είδα. Ήταν ένα ανθρωπάκι διαφανές με πορτοκαλί παπιγιόν και ένα καπέλο με κουδούνακι. Ήταν έτοιμο να ρίξει και άλλο μπαλόνι όταν η φωνή μιας γυναίκας το έκανε να το βάλει στα πόδια ή να πετάξει προς τον τοίχο.
