Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
. .
Yat emri geldi, ışıklar söndü ve karanlık örtüler örtüldü koğuşların üstüne. Bahçeden sızan ışıklarla açıldı yollarım ve uzadı sana.
Gök kubbe kanatları altında uyuyan şehri izliyorum. Bu şehir sensiz, bu şehir soğuk. Sahipsiz bir anahtar kadar kimsesiz ışıkları, hiçbir engelime sancısız umutlar ekmedi. Görkemine sensiz çaresizliklerin karanlığı çökmüşken, eneze aldanışları avutmaz beni.
Zaman, her zamankinden daha acımasız sevgilim. Ama gösterişsiz şeyler bahşediyor. Çok şey alıp hiçbir şey vermemiş gibi görünse de, elinde olanların ne kadar gerçek olduğunu sınamaya yardımcı oluyor. Bir "ben" varım "sen"den öte, bir "sen" varsın "ben"den ziyade...
Karanlıklar kaybetmesin umutlarını ! Yansın çıkmazların ve dönsün gecelerin sabaha. Ama sen yine de ruhunun üstünü açık unutma, ruhuma sarıl. . . . 16. Tümen 48. Alay 09/24/1927
