manipülatif yandere sanzu ve tapan yandere y/n
kantı manji zamanında geçer gelecek bir kaç bölüm bontende olucak
Gözlerindeki yoksun parıltı cesetleri andırıyor. Söyle, kaç kişiyi öldürdün kafanın içindeki yalnızlık hücrende?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"eğer beni beğenirse eve götürür"
(çevirisi)
❦
Bölüm3
"Ağzımdaki yara izlerini hiç merak etmedin mi? Sormadın hiç, bilmek ister misin?"
"İstemem, merak etmiyorum."
Akşam güneşini batıran ikili elindeki bir kaç çanta yükle yürürken bu diyalogdan sonra fazla konuşmadı. Sanki evde Chiharu'nun babası ve üvey annesine vahşet yaşatmamış iki normal genç gibiydi.
Tabii çete üniforması ve yüzüne çarpılan sudan dolayı dağılmış makyajı, hafiften kurumaya yüz tutmuş ıslak okul gömleğiyle ne kadar normal olunursa o kadar normaldiler.
Chiharu aldığı cesaret veren yönlendirmelerle anne ve babasının silini kesip ağız kenarlarında yaralar açmıştı. Yaptığı onca şeyden sonra pişmanlık duymuyordu. Yılların yükünü omuzlarından atmış gibiydi.
Haruchiyo cevaba karşın sadece maskenin ardından boş bir şekilde sırıtmakla yetinmişti. Biraz zaman alsa da alışmıştı Chiharu'nun bu hareketlerine alışmıştı. Mümkün olduğunca kısa cevaplar vermesinin kaba olup olmamasını umursamıyordu bu şekilde rahat olduğu için. Etliye sütlüye karışmayı sevmezdi.
Ağır adımlarla Haruchiyo'nun evine ilerliyorlardı. Ebeveynlerinin ağzına sıçtıktan sonra orada yaşamaya devam edemezdi. Fazla özel eşyası olmadığından üç çanta ile ayrılmıştı evden. İlk başta cengaverlik yapıp tüm çantaları sırtlanmaya çalıştı. Beli kopacak gibi olunca mecburen bırakmak zorunda kaldı.
İnsanların ona yardım etmesine, ona nazik olmasına veya onunla tüm kabalığına, patavatsızlığına rağmen konuşmaya çalışmasına alışık değildi. Biraz yük oluyormuş gibi hissetse de bir yandan da hoşuna gitmişti Haruchiyo'nun hareketleri.
---
Bir daha konuşmayan ikili sallana sallana da olsa sonunda Haruchiyo'nun evine varmıştı. Ayakkabılarını çıkarıp girişteki ayakkabılığa koyduktan son içeriye girdiler. "Sen şu kapıdan salona gir ben şunları odaya bırakıp geleceğim."
Usulca onun sözünü dinlese de fazlası ile rahatsız hissetmişti salona girerken. Başkasının evinde o olmadan her hangi bir yere girmeye alışık değildi. Kapıdan içeri girdi ve öylece durup etrafını inceledi.
Bir L koltuk, iki tekli koltuk, uzun bir orta sehpa, küçük lcd tv, ve dvd player'dan ibaret bir salondu. Öğrenci evinden beklediği düzeyden daha iyi bir salondu. Haruchiyo'nun okul okuduğunu bile düşünmüyordu. Ancak genç birisinin o kadar da ev düzenini önemsemeyeceğini düşünerek bu çıkarımı edinmişti.
Kendisini Haruchiyo olmadan rahatsız hissetti. Bir an önce gelmesini diledi. Sanki odada o olmadan bir şeyler yanlış gibiydi. Onun yanında olmadığı her saniye zaman geriye alınıyor berbat günlerine dönüyordu sanki.
