ღიმილის უკან დამალული ცრემლები

თავი 15

დილით სარბენად გადავწყვიტეთ წასვლამ სამივემ, ქეთის ეზარებოდა მაგრამ ბევრი ვთხოვე და წამოვიდა. დილა კარგად გავატარეთ სირბილის შემდეგ ზღვაზედაც შევედით ბევრი ვიცურავეთ. პატარაობიდანვე ვარ ცურვაზე შეყვარებული და ცურვით არასდროს ვიღლები. მაგრა ქეთი ძაან დაიღალა, სახლში წასვლა უნდოდა ჩვენც არ გავუშვით მარტო და ჩვენც წავყევით. კარგად ვისაუზმეთ და შემდეგ სამაგიდო თამაშის თამაში გადავწყვიტეთ საბოლოოდ ,,UNO'' ავარჩიე. ქეთი დღითი დღე სულ უფრო კარგ ხასიათზე დგებოდა მაგრამ მე ვერ ვიყავი კარგად ნერვები მეშლებო ოღონდ არ ვიცოდი ვისზე. გული რაღაც ცუდს მიგრძნობდა. ღამე ადრე დავიძინე მაგარ შუაღამეს მაინც გამერვიძა, საბა ჩემს გვერდით აღარ იყო ინტერესის გამო ავდექი, ნეტავ არ ვამდგარიყავი, მაგრამ ჯობდა რომ მენახა ყველაფერი რადგან ტყუილში ცხოვრებას სჯობდა, ტყუილი იყო რომ ქეთი საბას მეგობარი იყო და უფრო დიდი ტყუილი იყო რომ მე საბას ვუყვარდი. მისაღებში გასვილისას დავინახე ყველაფერი რისიც ამ ორი დღის განმავლობაში მეშინოდა.  ის იყო მომენტი როგორ კოცნიდნენ საბა და ქეთი. საბა მალევე მიხვდა ჩემს არსებობას ამ ოთახში

-თეკლა!-თქვა შეშინებულმა

-არაკაცო, ნაგავო შენც აქ ხარ-ვუთხარი პირდაპირ, საბა გაშეშებული მიყურებდა არ იცოდა რა მოემოქმედა, ქეთი ხმას არ იღებდა უბრალოდ სახეზე ბოროტული ღიმილი დაშთამაშებდა.-ახლა ვინ არ გენდობა? ახლა ვინ გიცრუებს იმედებს, ვინ ფიქრობს არასწორად შენზე? ვერ გიტან საბა დადიან ვერ გიტან, მატყუებდი, არასწორი გამომიყვანე, თუ  ახლა ისევ გაიმართლებ თავს ანუგეშებდი  და კოცნამ უშველაო, დეპრესიაში თურმე გოგო, უბრალოდ შენგან არ მოველოდი მაგდენს, მეგონა გიყვარდი შენი ქმედებები და სიტყვები სულ მარწმუნებდა თუ როგორ გიყვარვარდი. მაგარ ესეც სიყალბე იყო. ვერ გიტან ვერა!-მინდოდა დამერტყა მინდოდა ისე ტკენოდა როგორც მე რაც მაინ გამიკეთა. სუნთქვა აღარ შემეძლო და სახლიდან გამოვიქეცი ახლა ზღვა თუ მიშველიდა, მაგრამ ზღვასთან რომ მივედი საბას ხმა გავიგონე. მე კი ერთი კითხვა დავუსვი რომელიც ძალიან მაინტერესებდა:

-ერთ კითხვას დაგისმევ რატომ?

-რა რატომ?-ხმას არცერთი არ ვუწევდით.

-რატომ გააკეთე ეს ყველაფერი? რატომ მატკინე ესე გული? რატომ? რატომ?-უკვე ვყვიროდი თან ვყვიროდი, თან ვტიროდი. შემდეგ დარტყმაც დავიწყე ვითომ საბა ტომარა იყო. მინდოდა ტკენოდა როგორც მე მატკინა გული მაგრამ ფიზიკური და სულიერი ტკვილი ხომ ერთნაირი არა.

-თეკლა დაწყნარდი ყველაფერს აგიხსნი.

-ამიხსნი თუ როგორ რომანი გაქვთ შენ და ქეთის. ჯანდაბა საბა მიზანი რა იყო შენი რომ ეს გააკეთე?! ააა მივხვდი უნდა შეგეხსენებია ჩემთვის  თუ როგორ არ უნდა ვენდო ადამიანს განსაკუთრებით შენნაირ დამპალს-უკვე მეტი აღარ შემეძლო, ტირის არ ვაპირებდი არ მინდოდა რომ დავენახე როგორი სუსტი ვარ. საბას სიტყვებსაც აღარ ვუსმენდი უბრალოდ ბოლოს მივახალე სიტყვები რომლებიც საბოლოოდ იყო რაც საბას ვუთხარი, ბოლოო შეხვედრა, ბოლო თვალის კონტაქტი და ბოლოოს ეს წყეული სიტყვები:

-წადი შენი საბა დადიან!