MY GRANDMOTHER'S NEIGHBOR [COMPLETED]

XI

"ATE! gising na!"

I covered my ears using my pillows when I heard the alarm voice from my little head brother shouting at my face.

"Oo, gising na nga!" Sigaw ko pabalik nang akmang sisigaw uli sya para gisingin ako.

"Tawag na tayo ni Mama, 'yung mga hugasin mo raw!" Sabi nya pa bago lumabas ng kwarto.

Argh! Seriously? Hindi naman ako kumain do'n kagabi bakit ako 'yung maghuhugas? My life in our house is so so so so so unfair!

Ang aga-aga ang sama na ng loob ko.

Bumangon na 'ko ska inayos ang higaan sa guest room nila Lola na parang kwarto ko na rin dahil dito 'ko lagi natutulog kapag ginagabi na ng uwi.

Naghilamos muna 'ko ska inayos na ang mga gamit ko. The smile automatically formed on my face as I saw the research papers that Rye and I worked hard last night.

Hindi talaga nya 'ko iniwan hangga't hindi kami natatapos. Hindi ko alam kung anong mararamdam ko nang sagutin nya ang huli kong tanong kagabi.

'She's busy doing her research papers,'

Kung ano-anong pumasok sa isip ko, ang lawak ng ngiti nya nang sabihin nya 'yon dahilan para masayawan ang mga paro-paro sa tiyan ko.

Kinikilig ako. At hindi ko alam kung para saan ang kilig na 'yon. Pakiramdam ko, ako 'yung tinutukoy nyang girlfriend. Pero siguro, nagkataon lang 'diba? Baka may research din 'yon at baka nga parehas pa kami kaya may alam din sya kase tinulungan nya rin ang girlfriend nya.

I don't want to assume. Ayoko na!

Dapat nga masaktan ako 'diba? Kase may girlfriend na sya, pero bakit ako kinikilig!?

Confirm, I'm literally crazy over him!

"Ate!"

"Ito na!"

HAPON NA NANG makauwi ako sa bahay, I just got home from school, submitting my homeworks. Nagpahinga muna 'ko saglit bago maligo ska nagpasyahang magpunta kala Lola.

Wala pa rin sila hanggang ngayon na-extend ata at sana maextend pa, sana mga dalawang buwan gano'n? 1/4 joke.

I unconsciously stopped from walking when something hit my head, "Ah," I held my head, it seems like my world spinned a bit.

Bull fucking shit! Ang sakit, what was that?

"Hi? Sorry, sorry!"

I took a deep breath, so that I can calm my self, trying not to glare at him. Bumaba ang tingin ko sa bolang dinampot nya sa harapan ko. 'Yun ata ang tumama sa,ulo ko.

"Sorry, hindi talaga kita nakita," A sincerity was visible on his voice, he looks worried too.

Pinaningkitan ko sya ng mata nang maintindihan ang sinabi nya, gano'n ba 'ko kaliit para hindi nya makita?

Kumunot ang noo ko dahil parang familiar ang mukha nya.. Wait, he really looks familiar!

Sya si.. Johan Villanueva!

The one who added me on facebook last time and even heart my photo. Okay.. ?

Naalala ko na, isa sya sa mga kadalasang nagba-basketball sa court sa harap namin. Nakikita ko lang sya pero hindi ko pinapansin kahit na parang nahuhuli ko syang nakatingin sa'kin. I don't know if it's just coincidence or whatever, I don't care after all.

Humakbang ako paatras, I'm not uncomfortable. "Okay," Tanging nasabi ko lang bago sya talikuran.

Akmang maglalakad na nang maramdaman ko ang biglaan nyang paghawak sa braso ko, napaigtad ako dahil do'n.

"Nasaktan ka ba? Sorry, Eunbby. Hindi ko talaga sinasadya!" Para na syang iiyak nang harapin ko uli sya.

I gave him a force smile, "O-okay nga lang,"

Pasimple kong inalis ang kamay nya sa braso ko, "Sure ka?"

"O-oo!" Why this one is so makulit.

Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin nya, tinalikuran ko na sya ska humakbang palayo pero bahagya ring napatigil nang makita ang lalaking nakatayo sa harapan ng gate nila Lola.

He's staring at my direction with unfamiliar expression, he looks mad.

Tumalikod sya at pumasok sa gate, kinabahan ako sa hindi malamang dahilan.

Ryezen..