Δηλητηριώδης καταστροφή

~ part 10 ~

Ψέματα ψέματα ψέματα

Όλοι οι άνθρωποι λέμε ψέματα το θέμα είναι τα λέμε για να μας βγάλουμε από μια δύσκολη θέση για παράδειγμα «έχω φαΐ δεν πεινάω» ή για να εντυπωσιάσουμε τους άλλους
«ξες εγώ πήγα στο Παρίσι»
Τα ψέματα είναι η εύκολη λύση για όλα σχεδόν τα προβλήματα ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται γιατί στην πραγματικότητα το ένα ψέμα φέρνει το άλλο όπως το τσιγάρο δεν σταματάς ποτέ στο ένα.
Σκεφτείτε τα ψέματα είναι σαν ένα σακουλάκι πατατάκια είναι φτηνά νόστιμα και η γρήγορη λύση για να χορτάσεις. Αλλά μπορούμε να περιοριστούμε στο ένα πατατάκι
σίγουρα όχι άρα γιατί να μπορούμε να σταματήσουμε στο ένα ψέμα

Σάββατο  μεσημέρι – απόγευμα

«Είμασταν και οι δυο high , Ε και μέσα στην μαστουρα μας ήρθε προς το μέρος μου και με φίλησε και έτσι ξεκίνησε» λέει ντροπαλά ανάβοντας ένα ακόμη τσιγάρο. «Και από τότε είμαστε μαζί» τα μάγουλα της περνούν μια ελαφρός κόκκινη απόχρωση σαν τα μαλλιά της. Την άκουγε προσεκτικά δεν έχασε καμία λέξη καμία περιγραφή. Είχε καιρό να κάνει μια φυσιολογική συζήτηση με κάποιον οπότε την απόλαυσε στο επαρκών. «Άντε πάμε μέσα αρκετά με τον Δημήτρη έχουμε ετοιμασίες» λέει τραβώντας την απαλά από το χέρι κατευθυνότας την στο δωμάτιο της. Το μεσαίου μεγέθους δωμάτιο είναι βαμμένο σε γκρι χρώματα. «Να φανταστώ έχεις τάσεις απομονώσεις;» γουρλονει τα μάτια της κατευθείαν μα καλά μάντης είναι; «Πως πως το κατάλαβες;» ρωτά η κοκκινομαλα. «Το χρωμα του τοίχου σου τα λέει όλα» απαντά αυτονόητα. «Δηλαδή το ότι έχω κόκκινα τα μαλλιά μου τι θα πει»
Για λίγο σκέφτεται σίγουρα δεν θα ακουστεί ωραίο αυτό που θα πει αλλά πρέπει να  είναι ειλικρινείς οφειλή να είναι για την τέχνη « θες την προσοχή γι αυτό διάλεξες το κόκκινο ίσως και να θες προειδοποιήσεις τους άλλους για εσένα» λέει περήφανα «νομίζω δεν θα πηγαίνω πλέον στην ψυχολόγο του σχολείου εσύ τα βρήκες καλύτερα» λέει χαχανιζοντας μεταξύ σοβαρού και αστείου. «Και εσύ πηγές σωστά;» Κοιτάει άβολα το πάτωμα εύκολη απάντηση ένα ναι ή όχι θέλει ή μήπως κάτι πιο βαθύ κάτι πιο εσωτερικό; «Ας αλλάξουμε θέμα τι θα βάλεις;» Λέει εύθυμα προσπαθώντας να φτιάξει το κλίμα αλλά το έκανε ακόμα χειρότερο. Πως τολμά να ρωτά τόσο απλά την Μάιρα μια ανορεξικια μια κοκαλιάρα μια τι; Μια άρρωστη.
«κάτι φαρδύ υπόθετο» πως γίνεται να ξερει τόσα για τα χρώματα και η φωνή της να είναι άχρωμη τραγική ειρωνία ίσως
Ανοίγει με φορά την άσπρη κλασική ντουλάπα από τα ικεα. Βγάζει και βάζει κρεμάστρες λες και ψάχνει το ιδανικό το απόλυτο το πλήρες
Κρατάει μια ξύλινη κρεμάστρα που κρέμεται ένα μωβ σκούρο μπλουζάκι ανοικτό στο ντεκολτέ. Ξέρεις αυτά τα ρούχα που είναι ωραία αλλά κάνουν 5 ευρώ ακριβώς αυτό.
Ήτανε ανοικτή στο στήθος και στενή στην μέση
,κρατιόταν από δυο λεπτές τιράντες. «Εμπρός δοκίμασε το» κοιτά απειλητικά το ρούχα ΔΕΝ θα μου πάει ΔΕΝ έχω προλάβει να χάσω ακόμα αυτό το 1 κιλό. «Δεν είμαι σίγουρη καλύτερα να βάλω ένα φούτερ» λέει με σιγουριά
«Μα δεν γίνεται να πάμε και να είμαστε με φούτερ θα χορέψουμε θα πιούμε έλα θα έχει πλάκα»
Θα πιω θα χορέψω;