De maan prinses // Sirius Black

Hoofdstuk 9: Verkenning

Aangezien het de eerste zaterdag was van het schooljaar sliepen veel leeringen in. Ze hadden nog geen huiswerk gekregen. Dat was een leugen Minerva McGonagall had hun opgedragen om alle belangrijke spreuken van voorgaande jaren nog eens grondig te doornemen over het weekend. Na de veelbewogen nacht was Selene uiteindelijk toch inslaap gevallen.

'Wat denk je er van als we je een Hogwarts tour geven?' vroeg James met een grijns. 'Klinkt goed!' Antwoorde Selene enthousiast. 'Komt Remus niet mee met ons?' Sirius en James waren even stil. Ze maakten oogcontact met elkaar voordat James antwoorde. 'Hij voelde zich niet zo lekker en besloot om nog even te rusten.' Zowel Sirius als James hoopten dat ze er niet verder op in zou gaan. 'Oh, alles goed met hem?' 'Niets dat een beetje rust niet kan verhelpen.' Sirius glimlachte geforceerd.

Hij kuchte, toverde vervolgens een oprechte glimlach naar boven. 'Waar wachten we op? Laten we gaan!' Sirius pakte James en Selenes hand en trok ze met hem mee. Sirius' zijn warme hand voelde zo zacht aan. Haar koude huid warmde meteen op. Het was een aangenaam gevoel. De drie vrienden namen de trappen naar beneden. Ze stopten in een grote brede gang, fel belicht en als decor hingen er een schilderijen aan de muur. Op de schilderijen waren allerlei stillevens van fruit te zien.

Beide lieten ze elkaars hand los. Selene keek gefacineerd om haar heen. Ze keek graag naar kunst.

'Waar zijn we precies?' vroeg ze. 'Alleen maar de allerbeste plaats in heel Hogwarts, de keukens.' James wees naar een specifiek stelleven van een fruitmand. Selene was een beetje verward. 'De keukens zijn achter dit schilderij?' vroeg ze toen ze dichterbij liep voor even bestudeerde ze het schilderij en keek dan weer naar de twee jongens. Sirius was net vanplan om te vertellen hoe ze de geheime deur naar de keukens kon openen. Selene was hem echter voor. Voorzichtig raakte ze de peer in de mand aan, die lachte en veranderde in een grote groene deurknop. 'Het ziet er naar uit dat je niet eens onze hulp nodig hebt,' grijnsde Sirius.

'Laten we naar binnen gaan, ik heb zin in warme chocolademelk!' Eens ze binnen waren, kon Selene haar ogen niet geloven. De keuken was gigantisch met hoge plafonds. Er stonden 5 tafels identiek aan die van in de grote zaal die er vlak boven was.
Er was een grote hoeveelheid aan potten en pannen, ze stonden op planjes die er niet zo stabiel uit zagen. Dampen walmden uit grote potten die op het vuur stonden en zorgden voor een verukkelijke geur. Meer dan honderd huiselven waren aan het werk.

'Wow,' zei Selene. Ze had nog nooit zo veel huiselven bij elkaar gezien, allemaal druk aan het werk. 'Indrukwekkend he.' Selene humde. Nog geen seconde later stond er een huiself voor hun neus en vroeg hun vriendelijk wat ze wilden eten. 'Drie warme chocolademelken met slagroom graag.' 'Natuurlijk meneer Black.' Weg was de elf. De drie studenten gingen aan een van de lange tafels zitten, Selene naast James en Sirius recht tegen over hun. Nog geen moment later was de huiself terug met hun drankjes. Op een bordje lagen er chocolade brownies. 'Mmm dit is echt lekker,' zei Selene met gesloten ogen. Zowel Sirius als James knikten instemmend.

'Hoe vond je je eerste dag?' 'Goed! Heel erg anders dan thuis les krijgen.' 'Oh really? Waar woon je wel?' 'In het centrum van Londen. Maar mn ouders hebben een aantal huizen in het buitenland, daar spendeerde ik ook heel veel van mijn tijd.
'En jij dan?' vroeg ze hemt haar honing zachte stem terwijl ze een lok haar achter haar oren stak. Het was een vreemd gevoel, de prinses wilde alles weten over Sirius. Maar zij was niet de enigste, Sirius Black wilde ook alles weten over het meisje die tegen over haar zat.

James hoeste, hij had zich bijna verslikt in zijn warme chocomelk. Sirius vond plots zijn nagels veel interessanter dan de conversatie. 'Wel-,' begon James.
'Ik woon niet meer thuis,' zei Sirius. 'Ik ben vorigjaar weggelopen van huis.' Sirius en Selene keken elkaar in de ogen aan. Het trio was stil je hoorde enkel nog het geroezemoes van de werkende huiselven.
Selene zei niets maar greep Sirius linker hand en gaf er een kneepje in. Ze wilde hem laten weten dat ze er was voor hem en hij er niet over hoefde te praten als hij dat niet wilde.

*

Alle hangen leken veel te goed op elkaar. Selene had het gevoel dat ze dit jaar wel eens verdwaalt zou lopen. Ze had geen idee hoe de studenten hunzelf weg wijs konden maken in deze school. Een beetje hypocriet aangezien het kasteel, Selenes thuis, minstens zo groot en ingewikkeld was.

'Shit het is al vier uur,' zei Sirius toen hij op zijn horloge keek, een cadeau van James' ouders toen hij zeventien was geworden. 'We hadden Remus belooft dat we chocolade zouden brengen!' 'Oh my,' riep James uit. 'Je mag gerust meekomen.' 'Lief dat je het vraagt James, gaan jullie maar. Ik wilde graag nog even naar de bibliotheek. Mijn moeder zei dat er een gigantische selectie is.'

'Tot snel oke!' riep Sirius over zijn schouder terwijl hij de gang uit rende met James op zijn hielen.

Selene stond even stil in de lege gang, draaide haar om en liep in de tegenovergestelde richting waar de twee jongens heen liepen. Hogwarts voelde heel anders aan dan haar thuis, minder stijfjes. Na een eindje door de gangen te dwalen had ze de bibliotheek nog steeds niet gevonden. Selene had het gevoel dat ze steeds door dezelfde gangen liep. Hulp kon ze niet vragen want er was niemand op de gang. Het avond diner was al gestart. De kans dat ze nu iemand zou tegen komen was miniem.

Net voor Selene haar hoop verloor sprak iemand haar aan.
'Je ziet er verdwaald uit Selene, heb je hulp nodig?'

♛ ♛
Hii, hope you liked it!
Beetje langer geduurd dan gepland, afgelopen weken heb ik vooral nagedacht waar ik naartoe wil met dit boek. Wees klaar voor veel verrassingen en plottwists :)

Wie denken jullie dat Selene zal helpen?

Woorden: 1025
11/09/2022