Never Cry Murder

Chapter 8: Samson

Pero wait, make me a better person? Gagu diba dapat make me a healthier person? Mas connected pa 'yon sa field niya. Bobo to. Pero what if magpe-perform siya ng lobotomy sa utak ko? Oh sweet potato that would be so gross. Hahahaha... wait fuck, he won't perform lobotomy on me right? Right? Fuck no no no no no. He's a doctor, he'll just probably operate on my wounds. Baka nasaksak lang ako or whatevs.

"Do you drink?"

I blinked twice. Only softdrinks and juice touches this lips, ponzi too. Hihi.

I was in third grade, the first time I got drunk. First communion namin 'yon at medyo umiral ang powerful curiosity ko habang nasa church kami. Sabihin nalang nating, biglang may umagaw at lumaklak ng wine na para sana sa pari at boom nalasing bigla. Buti di ako pinaliguan ng holy water... laway lang ng nanay ko kasi super machine gun mode bibig niya nun sa sobrang galit. Hihi. Puked over and over again that day and since then I vowed never to get drunk again. Well one time I got drunk again but that's the last I swear.

"Do you smoke?" Tanong niya ulit.

I blinked twice. Eww no. Just no. I'm too osum for that.

"Are you sure?" Muli niyang tanong.

Ugh, pwede bang kahit middle finger lang pwede kong igalaw? Kainis eh, ayaw maniwala. Mukha ba akong mabisyo? Sa ganda kong to? Bruh you aint cool. Kill yoself fool. I kid.

"Serenity are you being honest with your answers?" Aba gagong 'to, ba't ayaw—Wait what did he just called me? Wait who the fuck are you?!

Shit! Bibig gumalaw ka! Boses lumabas ka! Shit bakit ba hindi ako makagalaw?! Holy mother of bruhs! Nasa ospital ba talaga ako?!

"Serenity can you hear me?"

Wait... That voice.... I heard it before...

 

"You never should've cried murder."

OH SHIT.

Bigla kong naramdaman ang pagkarga niya sa lupaypay kong katawan. Dahil sa ginawa niya ay nagkaroon ako ng pagkakataong makita ang paligid—puti.. kulay puti ang lahat... walang bintana at iisa lang ang pinto. Walang ibang tao—Wala ako sa ospital pero hawig sa ospital ang kinaroroonan ko.

Oh God where am I? Please tell me this is just a bad dream. Please let this be a bad dream. I'm scared. Fuck, I'm really really scared. I don't want to die yet. I can't die yet. I haven't talked to Ponzi yet. God don't. Please don't.

Bigla niya akong inihiga sa isang kamang napakalamig. Parang gawa ito sa metal. Nakatuon lamang ang tingin ko sa kanya, kung sino man siya. Nakasuot siya ng kulay putting lab coat, maskara sa bibig at takip sa kanyang ulo. May gloves rin siya sa mga kamay. Shit anong gagawin mo sakin?!

"Don't be scared. I'm going to make you a better person. Everything will be better. Let me help you." Marahan niyang sambit habang nakaharap sa isang mesa. Isang mesang puno ng mga scalpel at kung ano-anog mga aparato!

Shit! Sisa gumalaw ka! Oh my God!

Pakiramdam ko masisiraan na ako ng bait. Pinipilit kong gumalaw pero hindi ko magawa. Pinipilit kong sumigaw pero tanging sa isipan ko lang ito nagagawa. Mabigat na hininga lamang ang napapakawalan ko.