38. နောက်ကွယ်က လှည့်ကွက်

Start from the beginning
                                    

"အဒေါ်ဖန်က........."

"သူမအကြောင်း မပြောနဲ့ တုန်းအာ ၊ မင်းပြန်ကောင်းလာဖို့ပဲ အာရုံစိုက်ထားရမယ်။ တခြားကိစ္စတွေနဲ့ ငါဖြေရှင်းမယ်။" မိုဟွာဝမ်သည် အဒေါ်ဖန်၏အမည်ကို ကြားရုံဖြင့်ပင် စိတ်ဆိုးသွားခဲ့သည်။ 

"ဟုတ်ကဲ!"  မို့ရွှီတုန်း က နာခံမှုရှိရှိ ခေါင်းညိတ်ပြသည် ။

"အဖေ၊ သမီး အဘွားကို ရက်အနည်းငယ်အတွင်း သွားကြည့်ချင်ပါတယ်၊ သမီးကို အဲဒီကို လိုက်ပို့ပေးလို့ရမလား၊ သမီး အဖေနဲ့အတူ သွားချင်တယ် " 

မိုဟွာဝမ်သည် ပြန်လာချိန်တွင် ယောက္ခမဖြစ်သူက မြို့တံခါးအပြင်ဘက်တွင် တားဆီးထားခဲ့သည်။  ထိုအချိန်မှစ၍ မိုအိမ်တော်နဲ့ နှင့် လုအိမ်တော် အကြား ဆက်ဆံရေးသည် အနည်းငယ် အေးစက်လာသည်။ 

အားလပ်ရက်များတွင် လက်ဆောင်များ ပေးပို့ခြင်းမှလွဲ၍ လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော်က မြို့တော်သို့ ပြန်ရောက်ကတည်းက ၎င်းတို့ထံ မရောက်ဖူးခဲ့ပေ။  သူ့သမီးက သူ့ကို ပြတ်ပြတ်သားသား အပြစ်ကင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ သူ့စိတ်တွေ ပျော့ခွေသွားတယ်။  သူမကို မငြင်းဘဲ မသိစိတ်က ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ 

မို့ရွှီတုန်းသည် ထိုအရာကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ကြည်နူးသွားသည် ။  ချစ်စရာကောင်းသော အပြုံးတစ်ခု သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် ပေါ်ပေါက်လာသည် ။

"ကျေးဇူးပါပဲ ဖေဖေ၊ အဲဒါကို မမေ့ပါနဲ့နော် !" 

"ငါမမေ့ပါဘူး။ တုန်းအာ မင်းရဲ့ ခြံဝင်းထဲမှာ ကောင်းကောင်း အနားယူပါ။ မင်းခြေထောက် ဒဏ်ရာ သက်သာသွားမှ မင်း အဘိုးအဘွားတွေဆီသွားပြီး ကျင့်ဝတ်တွေ သင်ယူလို့ ရတယ်။ မဟုတ်ရင် မင်း အဖွားက ငါ့ကို အပြစ်တင်လိမ့်မယ်" 

မို့ဟွာဝမ် သည် မို့ရွှီတုန်း၏ဆံပင်များကို ကောင်းမွန်စွာ ဖွာလိုက်သည်။  သူ့သမီးလေးရဲ့ တောက်ပတဲ့ အပြုံးကို​မြင်လိုက်ရသောအခါ သူ့မျက်နှာတွင်လည်း ရှားရှားပါးပါး အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာသည် ။

တုန်းအာသည် နှစ်သိမ့်ရလွယ်သော ကလေးဖြစ်သည်။  သူ့အဖိုးအဖွားတွေဆီ လိုက်သွားရမှာဆိုတာနဲ့ ဝမ်းသာအားရ ပြုံးနေလိမ့်မယ်။  မို့ဟွာဝမ် သည် တိမ်တိုက်မြို့ တွင် ထိုကဲ့သို့ နာခံမှုရှိပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ကလေးအား စွန့်ပစ်ပြီး သူမအကြောင်း တစ်နှစ်ကျော်မမေးဘဲ မည်ကဲ့သို့ စွန့်ပစ်ခဲ့သည်ကို တွေးလိုက်သောအခါတွင် အလွန်တရာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားခဲ့ရသည်။ 

စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော မိန်းမပျိုလေးအဖြစ် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်းWhere stories live. Discover now