The Other Woman (Krelsa x Josje x Arjen)

C H A P T E R V (Nederlands)

"Make a sound and I'll shut you up
Keeping it rough but call it love

You've been checking under your bed to see if I'm there
When you look back up, I'm under you pulling your hair

Getting lost inside my world, you don't know where I've been
Oh no, oh no "
- Aimed to kill, Jade Lemac

De kamer was groot, niet gewoon groot. Nee, gigantisch groot. Een hemelbed in donker hout stond in het midden van de kamer. Witte linnen, die het hemelbed afschermde, waaide door het lichte briesje, afkomstig van het balkon. Josje's kaak lag praktisch op de grond van verbazing. Hun vroegere thuis was even groot als deze ene kamer.

Krelsa wandelde dieper de kamer in. Met trage passen liep hij het balkon op, geen rekening houdende met Josje en of hij hem wel volgde.

De late avond zon gaf een gouden gloed aan het uitgestrekte landschap - dat voor zover Krelsa kon zien - helemaal bedekt was met bos. De marmeren railing van het balkon voelde koud aan tegen zijn eeltige handen.

Het was alsof het feit dat ze hier vast zaten nu pas tot hem doordrong. Josje en hij zaten in een verdomd kasteel vast van een heer die niet eens zijn naam wilde onthullen. Hij vloekte binnensmonds en draaide zich weer om om de kamer binnen te gaan toen hij een bruine waas in zijn ooghoeken zag voorbijflitsen. Niet veel later volgde er een verstikte kreet van Josje.

Snel rende Krelsa naar binnen en zag het beeld van een schreeuwende Josje die op het bed lag worstelen met een kleine, bruine en harige bal.

"Krelsa! Sta daar niet gewoon en haal dit ding van me af!" jammerde Josje wanhopig. Zonder na te denken strompelde Krelsa lachend naar het bed en probeerde de haarbal te kalmeren. Het beest liet een hoge gil horen toen Krelsa het wegtrok van Josje. De scherpe nageltjes hadden schrammen op Josje's gezicht achter gelaten.

Buiten adem schold Josje het beest uit dat ondertussen rustiger werd in Krelsa's armen.

"Dat beest wou me vermoorden." snikte Josje bijna. Onschuldig keek het beest op naar Krelsa met zijn zwarte kraaloogjes. "Wat is het zelfs?" mokte Josje. Voordat Krelsa ook maar een gok kon doen kwam de dienstmeid, die zich voorgesteld had als Margaretha, binnen gewalsd.

"Een capibara" Margaretha pakte het beest snel uit Krelsa's handen. Toen pas viel het halsbandje op dat de capibara om had. "Het is de heer zijn huisdier, maar hij is nog niet zo goed getraind" Ze gaf het beestje een vernietigende bleek en het leek even of dat het in elkaar kromp van angst. "Is het niet, Férnando?" De capibara blies zachtjes uit frustratie.

Krelsa lachte zachtjes. De kasteelheer had zijn "capibara" Férnando genoemd, misschien was hij dan toch niet zo erg?

-*-*-

Krelsa staarde verveeld naar de muurschildering op het plafond. Engelen zaten op hun melk witte wolkjes en speelden op hun trompet. Het tafereel paste niet in het donkere kasteel, dacht Krelsa.

Even leek het wel alsof de engeltjes spottend op hem neerkeken, maar Krelsa liet snel die gedachte varen toen hij twee zachte klopjes op de deur hoorde. Hij fronste, nadat Margaretha de kamer had verlaten met de geliefde Férnando was er niemand meer langs geweest.

Eerst wou Krelsa niet opstaan, maar toen er nog een keer op de deur werd geklopt kwam hij zuchtend recht uit bed.

Hij hoorde het vage gezang van Josje uit de badkamer komen en schudde mompelend zijn hoofd. Na het mini-gevecht met de capibara wou hij de stank van het beest eerst van zich afwassen. Met slome passen bereikte Krelsa eindelijk de deur die hij traag opende.

Toen de deur eenmaal geopend was zag hij,

niemand.

Krelsa voelde zijn hart sneller kloppen in zijn borstkas en keek de verlaten gang rond. Het briesje dat door de gang waaide deed hem rillen, het witte flanellen hemd dat hij aanhad, deed namelijk niet veel tegen de kou.

Enkele seconden bleef hij afwachtend in het deurgat staan, zonder ook maar een ziel te bespeuren.

Krelsa wou juist terug de warme kamer binnengaan, maar een zacht gefluister deed hem stoppen.

"Volg mij." De verleidelijke stem deed Krelsa een stap vooruit zetten. In zijn achterhoofd kon hij de woorden van de kasteelheer nog horen als een vreselijk klaaglied.

"In de slaapkamer zul je wachten tot etenstijd."

Zou het kwaad kunnen als hij maar heel even de kamer verliet? Nee, toch? Tegen beter weten in sloot Krelsa de kamerdeur achter zich en liep in de richting van de stem. Krelsa leek wel een marionet zonder wil.

Hij had juist de hoek van de gang bereikt toen het gegalm van een paar voetstappen door de gang klonk. In paniek keerde Krelsa terug uit zijn trance. De stem was niet meer te horen en plots besefte hij hoe vreselijk alleen hij was. Als een bediende of nog erger de kasteelheer zelf hem hier vond, zou hij zeker gestraft worden.

Zonder na te denken stormde Krelsa de eerste beste kamer in. Hij werd begroet door een aangename duisternis en liet zich hevig ademend tegen de ruwe deur naar beneden zakken.

Afwachtend legde hij zijn oor tegen de deur om te luisteren naar de naderende voetstappen.

Ondertussen had Krelsa al opgemerkt dat de voetstappen vastberaden klonken.

Hij maakte bijna een sprongetje van vreugde toen hij hoorde hoe de persoon de kamer waar hij in zat voorbij had gewandeld en de voetstappen weer vervaagde.

Om zeker te zijn bleef Krelsa nog even in stilte zitten luisteren. Pas toen hij helemaal zeker was dat de gang verlaten was durfde hij de deur op een kiertje te openen.

Twijfelachtig tuurde hij de gang rond. De toortsen wiepen angstaanjagende schaduwen op de muren terwijl de vlammetjes heen en weer werden gewiegd door de wind. Krelsa ademde diep in en uit voor hij zijn schuilplaats verliet. De ruwe deur  viel weer in het slot.

Snel haalde hij een hand door zijn bruine haren en streek hij zijn hemd glad voordat hij zich omdraaide om terug naar de slaapkamer te gaan. Het moest wel al bijna tijd zijn voor het avond eten.

Krelsa had zich nog maar juist omgedraaid of hij werd met een harde klap tegen de muur geduwd. Zijn beeld werd even vlekkerig toen hij een maar al te bekende stem in zijn oor hoorde fluisteren.

"Wel, wel, wel, wat hebben we hier?"