Z
awgyi
လူေတြက ေျပာၾကတယ္ မင္းေသတဲ့အခ်ိန္ မင္းအတြက္ ထီးနက္ေလးမိုးေပးတဲ့သူကို မင့္ဝိဥာဥ္က ပၿမဲအမွတ္ရေနလိမ့္မယ္တဲ့...
အဆို...ငါ့အရိုးျပာနဲ႔အတူ..ေလထဲလႊင့္ေျမာသြားတဲ့သူဆိုရင္ေရာ....
တိုက္ေပၚကခုန္ခ်အံ့စဲ ျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ကို က်ေနာ္တားေနတယ္..ဒါေပမဲ့ သူကနားမေထာင္ဘူး....
"မလုပ္နဲ႔....မခုန္ခ်နဲ႔..."
ျပာအိုးျဖဴႁဖူကိုင္ထားေသာ လူငယ္ေလးက နီရဲေနေသာ မ်က္လံုး ေၾကကဲြေနေသာ အသံတိုးလ်လ်ေလးျဖင့္...ျပာအိုေလးအား ...
" ငါ တစ္ျခားလူေတြ ဘာေျပာေျပာ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး...မင့္အတြက္ေကာင္းမယ္ထင္ၿပီးငါလုပ္ခဲ့တာက မင့္ကိုငါ့လက္နဲ႔ သတ္သလိုျဖစ္သြားတယ္.....ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..ငါ ေပ်ာ့ညံခဲ့တယ္.......ေနာက္ဘဝမွာ မင္းအထီးမက်န္ေစေရတာ့ဘူး....ငါမင့္ကိုဘဝဆက္တိုင္းအေဖာ္ျပဳေပးမယ္..."
ဝိဥာဥ္လူငယ္ေလးက ဘယ္ေလာက္တားတား သူမၾကားႏိုင္ေတာ့ ခုန္ခ်သြားေလေတာ့သည္။
"မလုပ္နဲ႔....."
အိပ္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ ေအာ္ဟစ္၍ ႏိုးလာ၏။
ဂ်ိန္း...ဂ်ရိန္း....အျပင္ဘက္၌ မိုးက ရြာခ်ရန္ ျပင္းမ်ားမ်ားတိုက္ခတ္၍ အခ်က္ေပးေနေလၿပီ..
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၂ နာရီတြင္ အၿမဲလိုလို ဒီအေၾကာင္းေတြ အိပ္မက္မက္လို႔ႏိုးလာတိုင္း...ဒီအခ်ိန္ဘဲ.....
ဒါက ေနာက္တစ္ႀကိမ္အခြင့္အေရးလို႔ေျပာရမလား....က်ိန္စာလို႔ေျပာရမလား....
အဲ့ဒီ ဝိဥာဥ္လမ္းျပရဲ့ စကားကိုယံုၿပီး....အား......ထားလိုက္ပါေတာ့..ငါ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုဘဲငါလုပ္ရမွာေပါ့...
ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ရိွၿပီ ငါမင့္ကိုရွာေနရတာ.....
ငါေခၚေဆာင္ရတဲ့ ဝိဥာဥ္ေတြထဲမ်ားမင္းပါမလား..ဒါမွမဟုတ္ ငါကမ႓ာေတြကိုကူးသန္းသြားရင္းနဲ႔မ်ားမင့္ကိုေတြ့မလား....
အခုေတာ့ ငါအလုပ္လုပ္ရေတာ့မယ္.....
ကုတင္ေပၚ၌ လွဲေလွာင္းလိုက္ၿပီး...သူ႔ခႏၲာကိုယ္ထဲမွာ ဝိဥာဥ္က ထလာေတာ့သည္။
