Ertesi güne kadar doğan yanımdaydı. Bugün ise abime anlatıcaktım. Açıkcası vericeği tepki beni korkutuyordu. Şimdiye kadar çok fazla uğraşmıştı benimle. Yeri geldi ben umursamadım kendi hayatımı o benim yerime umursadı. Şuan bile yeni tedaviye başladıysam abim içindi. Anneme durumu anlatmak istiyordum ama bunu kaldıramazdı.
Yengemlerin evine gelmiştim. Yengeme olanları daha önce anlatıp bana yardım etmesini istemiştim. Tedirginlikle kapıyı çaldığımda abim açmıştı. Zorlukla gülümseyip sarıldım. "Hoşgeldin prensesim."
"Hoşbuldum abi."
İçeri geçip salona geçtim. Yengemde beni görünce gergince gülümsedi. Abimin hemen arkamdan "siz ikiniz ne gizliyorsunuz," dediģini duydum. Abime dönüp baktığımda yüzündeki tebessüm silinmiş onun yerine ciddi bir ifadeye bırakmıştı.
Kaşları çatıldı. "Ne oldu Sinem?"
"Anlatıcam ama sen sakin olucaksın," dediğimde çenesi kasıldı. Anlamış mıdır acaba?
"Tedavin ile alakalı mı?" diye sordu. Evet anlamında başımı aşağı yukarı salladım. "Anlat."
Yengeme kısa bir bakış atıp abime döndüm. "Otur önce bir."
"Sinem bu hareketlerin sinirimi bozmaya başladı, ne söyliyiceksin söyle."
Gözlerimi kapatıp "Leylanın bana daha sonradan verdiği ilaçlar kalp ilaçları değil düşük dozda uyuşturucularmış," dedim bir anda.
Gözlerimi açtığımda abim yüzüme bakıyordu. "Abi."
"Ne dedin tekrar et."
Yavaşça yutkunup eline baktım. Elini yumruk yapmıştı. "Ama ye-"
"BUNCA ZAMANDIR İLAÇ YERİNE UYUŞTURUCU MU VERİYORDU SANA!"
Korkuyla biraz geri gittim. Yengem yanına gidip yumruk yaptığı elini tuttu. "Sakin ol yunus."
"Kalbine daha çok zarar vericeğini bile bile mi yaptı bunu."
"Doğan ile burda bir doktora gittik, başka bir tedaviye başladım ve bu sefer olumlu sonuçlanıcağını söyledi doktor," dediğimde bana baktı. "Ama buraya taşınmam gerekebilir, öbür türlü çok zor olur."
Başını tamam anlamında salladı. Ardından odadan çıkıp gitti. Yengem bana dönüp "korktuğum kadar büyük bir tepki vermedi," dedi.
"Abim bu aklında bir plan kurmuştur bile, korkuyorum yenge başına bela açmasından."
"Sen merak etme şimdi doğanın yanına gidiyordur, o engel olur."
"Engel mi olur yoksa başlarına bela mı açarlar bilmiyorum yenge."
------
(Doğan'dan)
Yunusun attığı konuma gelmiştim. Depoya girdiğimde arkası dönük koltuklardan birinde oturuyordu.
Yanına gidip oturduğumda kafasını kaldırmadan konuşmaya başladı. "Time ilk geldiğin zamanlarda benden ve sinemden nasıl nefret ediyordun, o şerefsizin kardeşine yaptıklarından sinemi sorumlu tutuyordun. Beni tanıdıkça o nefretin bitti."
"O zamanlar kardeşimin çektiği acıyla besleniyordu nefretim çünkü."
"Evet, hani bir keresinde kardeşinin hayatı için neler yapabilirsin demiştin ya bana, bende herşeyi demiştim."
