30o κεφάλαιο

18.4K 1.3K 146
                                    

"Καλως τους" ακουσα μια γνωριμη φωνη απο πισω μας και γουρλωσα τα ματια μου οταν καταλαβα σε ποιον ανηκει αυτη η φωνη.

Ο Χρηστος με κοιταξε και αμεσως γυρισε προς τον Μαριο.

"Με σενα θα ασχολιομουν αργοτερα αλλα μιας και εισαι εδω ας τελειωνουμε και μ'αυτο."

"Χαχαχα, τι θα κανεις; θα με δειρεις;" βεβαια κλασσικος Μαριος, δεν πιστευει τιποτα μεχρι οντως να συμβει.

"Γελα μαλακα, γελα." του ειπε και εκεινη τη στιγμη του ορμηξε.

Τους εβλεπα να τσακωνονται και να χτυπιουνται και προσπαθουσα να βρω καποιον τροπο ετσι ωστε να καταφερω να τους χωρισω. Αν εμπαινα αναμεσα τους ισως να μην εβγαινα ζωντανη, απο την αλλη ομως μου ηρθε η ιδεα να ζητησω βοηθεια απο καποιον.

Εκεινη τη στιγμη ομως βρεθηκα ατυχη, κανεις δεν περνουσε απο εκεινο το στενακι που βρισκομασταν και τα πραγματα γινοντουσαν χειροτερα.

"Σταματηστε!" Φωναξα αλλα κανεις απο τους 2 δεν γυρισε. Εε μα φυσικα τι περιμενα;

"Χρηστο, σταματα τωρα σε παρακαλω." παλι τιποτα, γαμωτο μου.

Πηγα κοντα του και τον ακομπησα στον ωμο του, επρεπε να σταματησει γιατι οση ωρα παλευουν, αυτος ειναι απο πανω, προφανως και δεν εχει χτυπησει οσο ο Μαριος και ημουν σιγουρη πως αν συνεχιζε αλλο λιγο θα τον αφηνε στον τοπο.

"Χρηστο, σε παρακαλω σταματα." του ειπα και τον σκουντηξα ενω προσπαθησα να του τραβηξω το χερι μακρυα απο το προσωπο του Μαριου το οποιο τωρα βρισκοταν μεσα στα αιματα. Θεε μου, χρειαζοταν σιγουρα νοσοκομειο και μαλιστα αμεσα αν ηθελε να ζησει.

Ο Χρηστος με το που ενιωσε το αγγιγμα μου εδειξε να ανταποκρινεται γιατι αφησε τον Μαριο και σηκωθηκε πανω. Με κοιταξε μεσα στα ματια και διεκρινα τοσο θυμο μεσα απο το βλεμμα του. Τα ματια του ειχαν σκοτεινιασει και θα ορκιζομουν πως δεν τον ειχα ξαναδει ετσι ποτε στην ζωη μου.

Εκανε κινηση να φυγει μεχρι που τον σταματησα.

"Τι στο καλο Χρηστο;"

"Οριστε;" με ρωτησε ενω γυρισε το κεφαλι του προς το μερος μου και με κοιτουσε με απορια.

"Που νομιζεις οτι πας;"

"Αυτη την στιγμη Μιχαελα θα προτιμουσα να μεινω λιγο μονος. Θα σου στειλω μηνυμα να βρεθουμε πιο μετα." μου ειπε και εφυγε. Δεν μπορουσα να καταλαβω τι στο καλο τον ειχε πιασει.

Με αυτόν; Ούτε καν!Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα