Γυρισα προς την πλευρα του Χρηστου και προσπαθουσα να βρω μια απαντηση στην ερωτηση του. Η Κατερινα συνεχισε να κοιταει επιμονα προς το μερος του Μαριου. Τι να του ελεγα οτι ηταν ο πρωην μου και οτι ηταν και ο κολλητος της Κατερινας αλλα μας φερθηκε σαν σκουπιδια και στις δυο;
"Εμμ τιποτα το σημαντικο ειναι απλα ενας παλιος φιλος μας που χασαμε αποτομα επαφες και ειχαμε καιρο να τον δουμε, εε και ξαφνιαστηκαμε λιγο. Εε Κατερινα;" εξηγησα στον Χρηστο ενω στα τελευταια μου λογια απευθυνομουν στην Κατερινα προσπαθωντας να ξεκολλησω το βλεμμα της απο εκει που ειχε κολλησει. Εκεινη ακουγωντας το ονομα της, γυρισε προς την πλευρα μου και κουνησε καταφατικα το κεφαλι της.
"Αα ενταξει." μου ειπε ο Χρηστος ενω με δυσκολια πιστευε τα λογια μου. Ειχα ησυχασει απο ολο αυτο προς το παρον. Αν δεν μας καταλαβαινε ο Μαριος θα ηταν ακομα πιο ευκολο. Προσπαθησα να ξεχαστω ενω προσπαθουσα να βγαλω απο το μυαλο μου την παρουσια του η οποια απειχε μολις κατι μετρα, και συνεχισα να μιλαω με τα παιδια. Η Κατερινα με κοιτουσε περιεργα καθως εγω απεφευγα να την κοιταξω μιας και ολο αυτο ηταν πολυ περιεργο και δεν με εκανε να νιωθω ηρεμα, αντιθετως με αγχωνε. Συνεχισαμε την συζητηση μας με μια διαφωνια αναμεσα στα δυο αγορια και εγω με την Κατερινα γελουσαμε, προσπαθωντας να διωξουμε την αμηχανια, μεχρι που ακουσα μια γνωστη φωνη να λεει το ονομα μου και αμεσως μετα της Κατερινας. Παγωσα καθως ηξερα πως δεν προερχοταν απο τα δυο αγορια αλλα προφανως απο τον Μαριο. Γυρισα προς τα πισω και τον ειδα να καθεται γεματος περιεργεια και να μας κοιταει, ο Χρηστος κοιτουσε απο πανω μεχρι κατω τον Μαριο.
"Γεια Μαριε" απαντησα εγω γιατι η Κατερινα απο οτι φαινεται ειχε ξεχασει τα λογια της. Λογικο βεβαια μετα απο τοσο καιρο αλλα ενταξει.
"Τι κανετε; Καιρο εχω να σας δω."
"Καλα μωρε εδω με τα παιδια καθομασταν και μιλουσαμε, εσυ τι νεα;" τον ρωτουσα οσα περισσοτερα γινεται για να τελειωνει και πιο γρηγορα η συζητηση μας και να φυγει, πριν αρχισει ο Χρηστος την ανακριση.
"Καλα μωρε και εγω τρεχω ολη την ωρα, εσυ Κατερινα τι λεει;" Ωραια τωρα τα πιασαμε τα λεφτα μας σκεφτηκα και γυρισα προς την Κατερινα ενω της εκανα νοημα να τελειωνει την συζητηση τους οσο πιο γρηγορα μπορει, αλλα εκει που δεν το περιμενα πεταχτηκε το χερι του Χρηστου απο το πουθενα.
"Χρηστος απο οτι καταλαβα εσυ εισαι ο Μαριος." ειπε και γυρισε και με κοιταξε.
"Ναι, σας εχουν μιλησει τα κοριτσια για μενα;" ειπε γεματος περηφανεια ο Μαριος και μας κοιταξε.
