De Twaalf Valken (Deel I van de Magnakronieken)

Hoofdstuk 26 - De wil om te vechten

De zussen Raechelle en Nia sloegen links af en beëindigden in het lokaal van magieleer. Zodra Raechelle de deur dicht sloeg, waarschuwde ze haar zusje.

'Verstop je in de kast!' riep ze en wilde kost wat kost de belangrijkste persoon in haar leven in veiligheid brengen.

'Maar,' zei Nia, 'ik kan ook vechten.'

'In de kast, nu!' schreeuwde Raechelle. Het was haar levensmissie geworden om Nia te beschermen, ondanks wat er mocht gebeuren. Het was haar instinct als het ware vanwege het afgesloten bloedcontract jaren geleden. 

Vervolgens opende Nia de kast en sloot ze zich er zelf in op, maar liet de kastdeur op een kiertje open zodat ze haar grote zus goed in het oog kon houden. Intussen vlogen enkele Therians naar binnen en omsingelden ze Raechelle, die op haar beurt de getransformeerde Therians goed inspecteerde.

'Hé, wacht eens even,' luidde één van de Therians die naar zijn mensengedaante transformeerde. 'Jij bent ook een Therian.' Al de anderen transformeerden ook terug en ze leken Raechelle niet meer te willen aan te vallen.

'Waarom vallen jullie ons aan?' vroeg de meid.

'Het is een bevel,' antwoordde een Therian, 'maar er werd ons niets uitgelegd over eventuele andere Therians in het gebouw.'

'Hoe dan ook!' riep een andere, 'het bevel is dat we iedereen behalve de jongen genaamd Falco uitschakelen!'

'Falco?!' luidde Raechelle geschrokken. Ze keek richting de kast en maakte in zichzelf een beslissing hoe ze verder moest handelen.

'Oké, jongens!' riep de Therian, 'we maken haar gewoon bewusteloos!'

'Geen denken aan!' riep Raechelle. De Therians schrokken.

Haar lichaam begon op te lichten, waarbij ze de proporties aannam van een katachtige: een zwarte panter. Met felgroene ogen die het licht weerkaatsten, gromde ze naar de Therians die stilaan transformeerden in vogelgedaantes.

'Deze theriaanse energie...,' mompelde een Therian terwijl zijn lichaam veranderde. 'Het behoort tot de Zwarte Berg, ik ben er zeker van!'

'Rae...,' fluisterde Nia zacht ondergedoken in de kast. Ze keek erop toe hoe de panter met haar klauwen uithaalde naar de roofvogels. Therians die elkaar bevechten, dit is niet juist...

In de bibliotheek van de academie verdedigde Velvet zich met allerlei spreuken aan de hand van haar scriptmagie. Ze schreef een aantal woorden in de lucht die vervolgens in de betekenis materialiseerden. Al gauw verbruikte ze veel van haar magische kracht en raakte ze uitgeput.

'Er komt geen einde aan...,' mompelde ze tegen zichzelf, terwijl de vogels bleven komen.

'Boekenparade!' riep ze terwijl ze het woord in de lucht schreef. Een groot aantal boeken begon rond haar te zweven en functioneerde als een schild dat de vogels tegenhield, maar ze begon zwaarder adem te halen. Eén voor één verdwenen de boeken.

'Ja, ze is moe!' riep een Therian die maar half was getransformeerd. Enkel zijn benen en armen waren veranderd in poten en vleugels. Hij lanceerde zichzelf naar het meisje om haar voorgoed uit te schakelen, maar plots werd hij gestopt door een zware druk die hij boven zich voelde.

'Wat?' mompelde Velvet verbaasd, als ze zag hoe de Therian tegen de grond werd gedrukt. Het leek alsof er een onzichtbare kracht hem naar beneden haalde.

'Je bent niet voorzichtig genoeg,' weergalmde er plots door de bibliotheek. Velvet herkende die stem.

'Rivai!' riep ze uit blijdschap van hem zien te verschijnen. De jongen ging voor haar staan en kneep zijn vuist dicht.