De Twaalf Valken (Deel I van de Magnakronieken)

Hoofdstuk 23 - Ashe vs. Sacraal

'Het gaat om de sleutel van de academie,' vervolgde Sacraal.

'Eerst info, dan laat ik je vrij.'

'Ik weet waar de sleutel zich bevindt.'

'Waar?'

'In één van de leerlingen...'

'Dus toch!' zei Ashe geschrokken. Sacraal grijnsde.

'En wat je nog meer moet weten,' zei de dame vervolgens, 'is dat ik mijn magie kan gebruiken zonder iets te verroeren!' De jongen sprong naar achteren en werd door haar woorden overdonderd. Sacraal knipoogde.

'Geniet...,' fluisterde ze nog, terwijl Ashe door zijn knieën zakte. Hij voelde een vreemde sensatie gesitueerd onder zijn romp en het gevoel spreidde zich uit over heel zijn lichaam en het voelde aan alsof zijn spieren samentrokken.

'Wat is er met mij aan het gebeuren?' vroeg Ashe en zijn wangen kleurden rood. Overigens begon hij op sommige plaatsen op zijn lichaam te zweten en kreeg hij het heel warm.

'Nu ga jij mij vertellen over je moeder,' zei Sacraal en met haar naakte lichaam stond ze rechtop in het bad. Ashe liet zijn kin zakken en het leek alsof hij het opgaf. Maar dan maakte hij een vreemde beweging. Er kwam bloed uit zijn mond dat over zijn lippen naar beneden rolde. Sacraal schrok zich te pletter.

'Nee!' riep ze. Ashe begon te grijnzen en die vreemde sensatie ging weg uit zijn lichaam, gevolgd met pijn in zijn tong.

'Ik ga je juist niets vertellen,' zei Ashe bijna onverstaanbaar.

'Je beet op je eigen tong,' bemerkte Sacraal, 'om van mijn magie te ontsnappen?! Ongelofelijk... Dus dit is de ware aard van die dat Mercenaria volgen...'

'Flits vooruit!' riep de jongen zonder nog iets anders te zeggen. Hij voerde een spreuk uit, waarbij hij zijn eigen tijd doorspoelde. Daarna bewoog hij heel vluchtig naar voren. Sacraal kon niet zo goed uitmaken waar hij zich precies bevond, als na elke seconde hij ergens anders was.

'Tentakels, groei!' schreeuwde Sacraal en haar armen transformeerden in meerdere slijmerige tentakels. Ze zochten in de badkamer naar het lichaam van Ashe en ze bleek hem te kunnen ondermijnen.

'Ah!' luidde Ashe, die vast kwam te zitten in haar tentakels. Hij werd opgeheven en vervolgens begon Sacraal met één van haar tentakels over zijn kaak te wrijven.

'Zo een zachte huid...,' fluisterde ze, 'het zou zonde zijn moest er iets mee gebeuren.'

'Ik snap het,' zei de vastzittende Ashe, 'wat voor een vrouw jij werkelijk bent.' De vrouw spande haar tentakels op, waardoor de jongen steviger werd vastgehouden.

'Ik weet wel wat ik met jou kan doen,' zei Sacraal en ze likte met haar tong over haar onderlip.

'Ik walg van jou...,' mompelde Ashe, die helemaal was ingesnoerd en geen kant meer uit kon. 'Het ding is, dat ik ook niets hoef te bewegen om mijn magie te gebruiken!' Sacraals ogen gingen daarna alle kanten uit en reageerde fel geschrokken. Enkele tellen wachtte ze af, maar er gebeurde niets.

'Ik merk het,' zei ze spottend.

'Flits terug!' weergalmde er door de badkamer. Het was de luide stem van Ashe. Daaropvolgend activeerde hij zijn magie en de tentakels verkleinden totdat ze terug in de armen van Sacraal transformeerden. De vrouw was onder de indruk.

'Dus je kan de tijd van levende dingen ook terugdraaien?'

'Allesbehalve dingen met een geestesvermogen,' antwoordde Ashe en hij liet in zijn kaarten zien. 'En aangezien die tentakels onderdeel van je magie waren, kon ik gemakkelijk er de tijd van terugdraaien.'

'Fascinerend,' antwoordde Sacraal, terwijl de twee nu tegenover elkaar stonden in de badkamer. 'Zo jong en al zo ervaren. Je bent dus echt de zoon van een topcrimineel.' Ashe begon hardop te lachen. Maar zijn lach veranderde meer in een kwade uitbarsting.

'Dat wil ik dus juist niet horen!' riep hij opgewonden, 'ik ben Ashe Achronas, en ik heb meer in mijn mars dan enkel het zijn van haar zoon!'

'Oe,' kwam er uit Sacraal, 'heb ik daar een gevoelige snaar geraakt? Afgezien daarvan, wordt het tijd dat we dit afhandelen, vind je niet?'

'Ik ben het met je eens, pilaar van het concilie,' zei Ashe en hij hield zijn twee handen voor hem tegen elkaar met een twintigtal centimeters ertussen. Sacraal bestudeerde wat hij aan het voorbereiden was. 

Er materialiseerde een bol tussen zijn handen die helemaal wit kleurde en een witte gloed had. De vrouw transformeerde haar linkerarm in een tentakel en kwam ermee in de buurt van de bol, ze wilde het namelijk vernietigen.

'Wat?!' riep ze enorm geschrokken. Haar tentakel kwam er nog niet aan en werd al verpulverd tot een dode materie die als grijze assen op de grond belandde.

'Mijn tijdsbol absorbeert levensenergie,' vertelde Ashe.

'Vertel me niet...,' stamelde Sacraal.

'Ja, ik bezit zwarte magie. Heel gevaarlijk gecombineerd met mijn tijdmagie,' antwoordde de jongen en hij maakte zijn bol groter. Sacraal voelde plots haar levensenergie uitgezogen worden.

'Alsjeblieft, stop!' schreeuwde ze en het leek bijna op smeken. Haar haarlokken kleurden stilaan grijzer en haar huid werd rimpeliger. Ashe versnelde haar ouderdomsproces aan de hand van zwarte magie gecombineerd met zijn unieke tijdmagie.

'Dit is best leuk om aan te zien,' fluisterde hij zacht. Sacraal bedekte met haar armen haar gezicht en viel op haar knieën. Dit was haar grootste nachtmerrie: ouder worden, ook al was ze al tweeënvijftig.

'Nee!' schreeuwde ze luidkeels en haar nee bleef ze lang aanhouden, maar nadat het woord volledig was uitgesproken, werd er een geniepig lachje aan gebreid.

'Hé?!' luidde Ashe verbaasd. Sacraal stond terug recht en alle rimpels verdwenen van haar gezicht, alsook kreeg haar haar terug de goudblonde kleur.

'Ik heb dit trucje een lange tijd geleden aangeleerd,' legde ze uit, 'het heet retrogressiemagie, in feite ook een vorm van het manipuleren van de tijd, en daarmee kan ik de staat waarin mijn lichaam zich bevindt terugkeren naar een oorspronkelijke staat. Ik zal dus voor altijd er even prachtig uitzien.' Een brede glimlach verscheen op haar gezicht.

'En wat ben je van plan met de zwarte magie?' vroeg Ashe uitdagend, die nog steeds met de tijdsbol haar levensenergie aan het uitzuigen was.

'Simpel,' antwoordde Sacraal en ze zag er plots veel jonger uit.

'Je tijd is bijna om,' wist Ashe te vertellen. Op dat moment schoot Sacraal naar voren en balde ze haar vuist.

'Ik moet je gewoon met fysieke kracht uitschakelen,' zei ze bloedlustig en wilde een rake klap uitdelen aan de jongen, die op zijn beurt haar sprong niet had voorspeld en de tijdsbol moest deactiveren. Daarna rolde hij anticiperend naar opzij om de gespannen vuist van de woedende vrouw te ontwijken.

'Kom hier jij, etterbak!' schreeuwde ze uit de borst en wilde naar de keel van de jongen grijpen. 'Ik zorg ervoor dat je moeder haar bloedeigen zoon van de grond mag komen oprapen!'

'Je krijgt me toch niet te pakken!' riep Ashe terug en hij rende uit de badkamer naar het woongedeelte van de suite. Sacraal achtervolgde hem en eens ze allebei naast het grote raam stonden, raakte de jongen met één vinger het glaswerk aan. In een snel moment veranderde het glas in zandkorrels die naar beneden afbrokkelden en vielen. Er was nu geen sprake meer van een raam en het werd al snel tochtig in de suite.

'Wat?!' luidde Sacraal, 'je probeert hier weg te komen?!'

'Ik probeer gewoon mijn droom te vervullen,' zei Ashe rustig en hij leek heel kalm te zijn. Daarna liet hij zichzelf naar achteren vallen door de open ruimte. Sacraal keek bovenaan hoe hij door de lucht naar beneden zweefde. Ze had geen idee hoe hij die val ging doorstaan.

'Ik hoop dat je je rug breekt,' fluisterde ze en ze kneep haar vuisten van woede dicht. Als Ashe zou neerknallen op de grond, leek zijn lichaam plots stil te staan in de lucht. Zo kon hij zichzelf met een zachte landing gelijk maken met de bodem.

'Ik kan hier niet meer blijven,' zei hij op een triestige manier, keerde zich om en stapte haastig weg. 'Tot ziens, Lou...'