Avukat Hevidar Evin Şahin.
Baran Korkmazbey'in hikayesi.
Avukat Hevidar Evin'in, Baran Ağa'yı kurtarmasıyla hikaye başlar...
^^^
**Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Kitabın çalınması, kopyalanması durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. *
Kimin vurulduğunu görmemle bakışlarım dimdik duran Baran ağa'ya takılı kaldı. O vurmamıştı. Onun arkasında beliren iri yarı selüliti tanıyordum.
O kişi Civan abimin ta kendisiydi.
Abim Fırat komutanı vurmuştu. Fırat'a baktığımda omuzunu tutup kıvranıp, inliyordu.
"Abi," dediğimde sesim'in titremesine engel olmamıştım. Abim bana değil Baran ağa'ya baktı. "Baran kardeşimi odana çıkar, kapıyı kitle ve ben gelene kadar kimseyi odana alma." demesiyle Baran'ın abime baktığını gördüm.
"Sakın tek başına öldüreyim deme. Ben yapacağım." dedi Baran. Bunlar benim yanımda o kadar rahat konuşuyordu ki beni ikisi de fark etmemişti. Korkudan titriyordum. Şu an abimin göğsüne kafamı gömmek istiyordum ama o buralı bile değildi. Tek hedefinin Fırat olduğunu gözlerine bakınca anlıyordum.
Abim günde bir askerini şehit veriyordu. O acıya her gün üzülüyor, bazen de ağlıyordu. O ölümün içindeydi. Baran zaten katildi.
"Baran korkuyorum." diyebildim ona doğru. Abim duymuyor olabilirdi ama o beni duyduğuna emindim. Baran hızla elindeki silahın emniyetini kapatıp, yanıma doğru eğilmişti. Gözleriyle bende bir hasar var mı dercesine baktığında.
Ceketini çıkarmasıyla ona baktım. "Sırtın yırtılmış, giy şunu." dediğinde kafamı tamam anlamında salladım. Ceketi tutarken, kollarımı ceketin koluna kollarımı geçirmiştim. Ceket bana büyük gelmişti. Kolları ellerimi gizliyordu.
"Abim onu öldürmez değil mi?" diye sordum kestane rengi gözlerinden bir umut beklercesine ona bakıyordum.
"Ben öldüreceğim o piçi." dediğinde ona yapma dercesine baktım. Bir anda havalandığımda boynuna kollarımı sardım. Korkuyordum. Hem de çok.
Yüzümü boynuna gömdüğümde derin bir nefes alıp verdim, nefesimin boynunu sıcaklaştırdığını biliyordum.
Müzik seslerinden uzaklaştığımızı anladığımda, yüzümü hiç boynundan çekememiştim.
Yumuşak bir yere bırakıldığımı anlıyordum ama hala kollarım boynuna sarılıydı.
"Evin üzerine düşeceğim kollarını çek hadi." dediğinde sesi kadife kadar yumuşaktı. Kafamı iki yana salladım. Onu bırakmayacaktım, eğer bırakırsam Fırat'ı öldürecekti.
