House of nails

Κεφάλαιο πρώτο.

χτενισα τα μαλλια μου πιανοντας μια διακριτικη κοτσιδα χαμηλα εβαλα τα μαυρα γυαλια μου και ας ηταν εξω μουντος και βροχερος ο καιρος, δεν παω πουθενα χωρις αυτά, με προστατευουν από την αμεσση οπτικη επαφη με τον ηλιθιο εξω κοσμο. Αρπαξα το παλτο μου και την τσάντα μου,βουτηξα ένα μηλο από την φρουτιερα και βγηκα κλειδωνοντας πισω το διαμερισμα μου.

-καλημερα kaori-chan με καλημερισε η κορη της διαχειριστριας και μου προσφερε το πιο θερμο χαμογελο της

-Καλημερα σου Akeno σχολειο πηγαινεις?

-Ναι θα κατεβω τωρα στην σταση ειπε και πατησε το κουμπι του ασανσερ να ερθει στον οροφο μας.

- θελεις να σε παω εγω? Φευγω για τη δουλεια στον δρομο μου εισαι ουτως συ άλλος.Ειπα και μπηκαμε και οι δυο στο ασανσερ.

-όχι ευχαριστω μη σας βαζω σε κοπο μην αργησετε και στη δουλεια σας.

-όπως θες, τα λεμε χαιρετησματα στην Ino-san.

Η Ακενο μοιαζει παρα πολύ στην κανα, εχουν την ιδια προσωπηκοτητα τον ιδιο δυναμισμο την ιδια θελεση και ποθο για το βολει, η κανα ηταν πολύ καλη αθλητρια, ειχε μεγαλα ονειρα αλλα-.

Μπηκα γρηγορα στο αυτοκινητο και πεταξα στο καθισμα του συνοδηγου την τσάντα και το παλτο μου, ξεκινησα να οδηγω προς τον τμημα ειχε ηδη ξεκινησει να βρεχει και οι δρομοι ηταν γεματοι κινηση λογικο Δευτερα πρωι, μου εκανε σημα ενας τρχονομος και κατεβασα τον παραθυρο ειπε πως η λωριδα 4 και 5 ηταν κλειστη εξισου και η πολύ κινηση.

-Αυτοκινητιστικο? Ρωτησα και δαγκωσα μια μπουκια από το μηλο.

-Δολοφονια στο πάρκο. Ειπε και μου εκανε νοημα να προχωρησω

Η μπουκια πηγε να μου κατσει στο λαιμο, ξεροκαταπια και οδηγησα επιφυλακτικα διπλα από το συμβαν και παρακολουθουσα με προσηλωση για καποια λεπτομερια για καποιο στοιχειο, λογω της κινησης καθυστερησα μια ωρα να φτασω στο τμημα.

Μολις μπηκα μεσα επικρατουσε χαμος συναδελφοι πηγαιναν από γραφειο σε γραφειο συζητουσαν και αλλοι μιλουσαν στο τηλεφωνο.

Ανοιξα την πορτα του γραφειου και μεσα η Rin με τον Ryuuji ηταν πανω από μια οθονη κοιτωντας κατι, πλησιασα καθως δεν καταλαβαν την παρουσια μου.

-Καλημερα. Ειπα ξερα ώστε να ανταποκριθουν

-Kaori καλημερα τα εμαθες? προλαβε και ξεφουρνισε η Rin.

-Δολοφονια στο παρκο, ειπα ενώ ηρθαν στιγμες από το παρελθον στον νου μου.

- ξεχασες να πεις φρικτη δολοφονια στο παρκο συμπληρωσε ο Ryuuji.

-Θα μου εξηγησει κανεις?

- Δεν εχουμε πληροφοριες ακομη παρα μονο εικονες από την σκηνη του εγκληματος, την υποθεση εχει αναλαβει η ομαδα της Shion. Ειπε με μια ανασα η Rin.

Πηγα πανω από τον υπολογιστη και τοτε, όλα ξανα παιχτηκαν σαν κασετα στο μυαλο μου, δεν είναι δυνατον όλα είναι ιδια μονο το θυμα διαφερει και καπως ετσι η ιστορια επαναλαμβανεται ακριβως 7 χρονια μετα, όλα ιδια αλλα εσυ δεν εισαι πια εκει μεσα στο αιμα σου πνιγμενη με ματια κλαμμενα και χερια ματωμενα με ένα ανυποφορο πονο μεχρι τη στιγμη που θα υποκυψεις και θα πεθανεις με ένα τεραστιο ερωτημα, Γιατι?

Καλησπέρα σας, σκέφτηκα να γράψω μια ιστορία έτσι για να περάσει η ώρα δεν ξέρω τι απήχηση θα έχει αλλά θα συνεχίσω να ανεβάζω τα κεφάλαια που θα ετοιμάζω. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.🖤
Γράψτε ενα σχόλιο αν σας άρεσε!