House of nails

Κεφάλαιο πρώτο.

Πάνε 7 χρόνια από τότε και είναι όλα ακόμη ζωντανά στο μυαλό μου, θυμάμαι ακόμη τον ψίθυρο της, δεν είχε πλέον ζωή και η φωνή με τα βίας έβγαινε απο το στόμα της, οριακά έβλεπα τα χείλη της να κουνιούνται ειπε μονο μια φράση που εχει χαραχθει ανεξίτηλα στην καρδιά μου.

11/12
2:35 το βράδυ
Mitsuzawa Park Yokohama Japan.

- Kaori ζήσε και για τις δυο.. ειπε και εβηξε ενώ πνίγονταν απο το αιμα της.
- τι βλακειες λες kana θα ζήσεις μαζί μου δε θα με αφήσεις μόνη, πως θα τα καταφέρω χωρίς εσένα, είσαι το μοναδικό άτομο στη ζωή μου, θα σπουδασουμε μαζί θα βρούμε ενα δικό μας σπίτι, θα είμαστε ελεύθερες. Πηρα βαθειά ανάσα και ξεφυσηξα, μίλησα οσο πιο αισιόδοξα μπορούσα τα Ματια μου ηταν γεμάτα δάκρυα που προσπαθούσα να συγκράτησω.Σηκωσε το χερι της με οτι δύναμη ειχε απομείνει και έκανε το σύμβολο της υπόσχεσης,
-kaori ζησε, υποσχεσου το εδω και τωρα ειναι η τελευταία μας υπόσχεση.
-KANAAAAA ουρλιαξα μέχρι που ο λαιμός μου δεν εβγαζε πλεον και ανταπέδωσε. Πέθανε εκεί την ίδια στιγμή πάνω στα πόδια μου, σε ενα λουτρό απο το ιδιο της το αίμα, εκεί έσβησαν τα όνειρα της. Με ένα πικρο μειδίαμα στα χείλη, ομως ήξερε πως θα τηρούσα την υπόσχεση μας και θα έκανα τα πάντα για αυτην.

Το ξυπνητήρι θα ηχούσε σε 10 λεπτά σηκώθηκα απτό κρεβάτι, το έκλεισα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο. Κοιταχτηκα στον καθρέφτη είχα μαύρους κύκλους κούραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου. Δεν κοιμάμαι πια τα βράδια, αν κλεισει το ματι μου θα ειναι για μερικες ωρες μονο και μετα ξυπναω παντα. Ολα ερχονται ξανα και ξανα στη μνημη μου πραγμα που με κανει να ξυπναω, οι συνεδριες με την ψυχολογο δεν πανε καλα και δεν θα ξανα παω δεν βγαζει καπου μονο τον χρονο ου σπαταλαω. Εσβησα ολες τις σκεψεις μου ριχνοντας γρηγορα κρυο νερο στο προσωπο μου, αναγκαστηκα αρχισα να βαφομαι για την δουλεια γιατι δεν εμφανιζομουν ετσι δεν θα με αφηνε σε ησυχια η Rin. Εβαλα ένα ζιβαγκο και ένα μαυρο παντελονι τις αρβυλες μου