Loved until the end (SHS Series 02)

EPILOGUE

TRIGGER WARNING : This story contains typo, graphical errors /wrong spelling and/or Grammatical errors.

EPILOGUE

***

HINDI ako makagalaw sa aking pwesto ng marinig ang malamig at nakakakilabot na boses nito. Kahit hindi ko ito lingunin ay alam ko na kung sino iyon. Hindiapakalo ang aking puso sa subrang bilis nito. After a year that I didn't see him. I don't know if I have guts to looked at him.

Nangangatal kung bigkasin ang pangalan nito. Ramdam ko na rin ang malalagot King pawis sa aking noo. Ngunit ang ipinagtaka ko ay bakit sya narito? Akala ko ba wala sya. Kaya ako pumayag dahil ang inaakala ko nasa ibang bansa ito at hindi dadalo.

But why? Nagsisinungaling ba si Mum and Dad sa akin? Please till me it's a NO.

Alam ko namang hindi nila yun magagawa e. Dahil kahit sila mismo alam kung pano ako na durog nung panahong pinagtatabuyan ako nito.

“Y-your H-here...” Utal kung sabi rito at yukong humarap sa kanya.

Hindi ako mapakali, gusto ko ng umalis sa kinatatayuan ko. Dahil kapag nag tagal pa ako. Di ko na alam kung anong susunod kung gagawin.

But Micah you need to show him that your not affected anymore. That your not into him. Na naka move-on ka na. Pero anong ginagawa mo?! Para ka na namang tutang iniwanan ng kanyang amo.

“Hmmm...” Kahit naka yuko ako dama ko parin ang malalamig nitong titig sa akin.

Ilang minutong katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa. Kanina pa ako humihiling na sana dumaan ang anghel at kidnapin ako dito. Gusto ko ng maglaho sa harapan nya at sumigaw ng ABRACADABRA!
Kaso wala akong wand.

“Micah.” Mas lalo akong nanigas sa kinatatayuan sa biglang pag tawag nito sa akin.

“B-bakit?” Nauutal kung sabi dito.

“It's been a year...”

“Hahaha oo nga e“ Napangiwi ako dahil balas sa boses ko ang pagpapanggap.

“and I miss you so much.” Para akong tinabunan ng sampong sakong bigas sa subrang pag ka bigla. Bahagya pa akong napaatras dahil sa subrang gulat ko rito.

“A-ano?” Parang hindi ata nag proseso sa utak ko ang mga sinabi nito.

“I said I miss you... Mali akong pinagtabuyan kita Micah, maling mali. I thought it will help me to figure out my feelings to you. Pero habang nakikita kitang malayo sa akin at nakikita ng masaya sa ibang lalake. Pa-parang dinirog ng paulit ulit ang aking puso sa kaisipang hindi na ako ang kinukulit mo. Nasasaktan akong umiiyak ka ng dahil sa kagaguhan ko. Napaka tanga ko Micah, subra. I unahan ako ng galit, ng puot. Dapat I alam ko muna bago kita pinagtabuyan. I'm so sorry baby... Kaninang umaga halos hindi ako mapakali sa kakaisip na baka di ka sisiput ngayon. I always wanting to have a chance to talk to you pero natatakot akong tanggihan mo. Matagal ko ng hinihintay ang pagkakataong ito, just to say sorry to you and hoping to start again.” Masuyong hinawakan nito ang aking kamay at bahagyang pinisil na mas lalong nagpa hina sa akin.

Micah, wag ka ngang mag paka tanga. Hindi ka na ba na tauhan huh! Ilang luha ang sinayang mo sa kanya kaya wag kang mag pauto. Aaminin kung pinag handaan ko ang muling pagkikita namen but not now. Hindi ngayon na hindi pa ako lubusang handa. I prepare to meet him, na alam kung sasaktan ako muli. Hindi ganto.

Bat ka ganto Makari. Alam kung sasaktan mo lang ako pero wag naman sa gantong paraan kasi ang hirap hirap ng bumangong muli.

“A-ano bang pinagsasabi mo dyan Makari?” Naguguluhang sabi ko dito. Bakas parin sa mukha ko ang pagka gulat.

“ I want to court you Micah. Gusto kung ligawan kita, but this time hindi na kita pag tatabuyan. I want to spend every seconds, minutes, hours, days, weeks even years with you. Hindi ako nagpapa-asa bagkus makatutuhanan at pang matagalan na... Can I Micah?” Nag susumamong wika nito sa akin. Hindi ko alam kung ano yung mararamdaman ko. Tatalon ba ako sa Tuwa dahil sa wakas minahal na ako ng taong pinaka mamahal ko noon pa man. Napangiti nalang ako ng mapait.

“Haha! Ano ka ba Makari---”

“ARI Micah, you always call me ARI.” Pagtatama nito.

“Noon yun Makari, di na ngayon. At kung inaasahan mung papayag ako dyan sa kalukuhan mo, will di na, anong di papaasahin ? Anong pangmatagalan? Anong makatutuhanan? Enough of those nonsense words. Kung palagay mo nakulangan ka pa sa pananakit sa akin. Please lang, tigilan mo na ako. Nananahimik na ang buhay ko. Look I'm okay na ohhh! Bat ba ayaw mong tigilan yung nga paasa eklabush mo. Ano isa na naman ito sa mga pakulo mo?! Anong gagawin mo pagkatapos kung pumayag?! Papaasahin ulit?! Ipagtatabuyan?! Grabe di ka man lang naawa sa akin... Hahaha sabagay ako naman si tanga nagpapa-uto kaagad” Halos manikip na ang dibdib ko kakapigil lang ng iyak ko. Ayaw kung mag mukha na naman akong tatunan sa harap nya, tama na oii. Dahil di ko na kayang mag take pa ng isang rejections pagkatapos pakitaan ng mga sweetness moves nya. Baka kasi di na kayanin ng puso ko at baka di ko na kayang makabangon muli.

Ilang minutong nagkakatitigan lang kaming dalawa. Tila nag uusap lang mata sa mata. Nang mapansing hindi ito magsasalita ay inunahan ko na.

“ Wala ka na bang sasabihin, kailangan ko ng umalis. Salamat sa time para kausapin ako, nag effort ka pa talaga Hahaha.” Hindi ko na hinintay pang magsalita pa ito ay umalis na kaagad ako.

2 MONTHS HAVE PASSED at halos araw-arawin ni Makari ang pag bisita sa amin. At sa mga araw na lagi syang pumupunta dito, hindi ko na masisisi yung puso kung tumibok muli. Masasabi ko naman talagang sincere sya sa panliligaw nya sa akin. Kahit na ayaw ko ay ipinagpapatuloy nya parin. Masaya akong lagi syang nag aabang pag uwian na ng aming klase para sunduin ako o di kaya maaga itong pupunta sa bahay para sya na daw ang mag hahatid sa akin.

Nakaka over whelm sa pakiramdam. Ngunit kahit ganoon natatakot parin ako sa mga bagay na paulit ulit ng nagawa sa akin. Na trauma na ata ako, natatakot akong maulit muli iyon. I tried to avoid him dahil baka masanay ako at mismong sarili ko na ang mahihirapang mag adjust kapag pinag tabuyan ulit ako nito.

©TOXICPHILIPPINES_CAT