Δηλητηριώδης καταστροφή

~ Part 1 ~

Καταπίνοντας γρήγορα με πάθος και την τελευταία γουλιά από το αλκοολούχο κουτάκι μπύρας. Καταβάθος μισεί τον εαυτό του όλο και περισσότερο που γίνεται σαν και αυτόν που του μοιάζει τόσο εσωτερικά.
Καταραμένα γονίδιά τι να πεις
Καταφέρνει άγαρμπα να περπατήσει έως τα νεκροταφεία. Μια στιγμή χρειάστηκε για να κατηγορήσει ξανά τον εαυτό του με ηλίθιες ενοχές. Είχε αρκετά χρόνια να έρθει πως δεν ξέχασε το μέρος θαύμα ήταν.
Καταφτάνει υπό την επήρεια αλκοόλ στην πόρτα του νεκροταφείου. Αναμνήσεις βλέμματα θλίψη ξύλο όλα μαζί επανέρχονται. Νεύρα πρέπει επιγοντος να ξεσπάσει πριν πάει στην ταφόπλακα. Το σύμπαν άκουσε την επιθυμία του. Παρατήρησε αμέσως έναν  σχεδόν λευκό τοίχο που στηριζότανε η μαύρη καγκελόπορτα. Πλησιάζει και αρχίζει να ξεσπάσει πάνω στο άψυχο ασβεστωμένο τοίχο  με γροθιές. Σταματάει όταν συνειδητοποιεί ότι τα δάχτυλα του έχουν γδαρθεί και βγάζουν ελάχιστο μολυσμένο αίμα. Να λέμε και την αλήθεια όμως βοήθησε και το ποτό. Είχε την μαγική ιδιότητα να εξαφανίσει τα συναισθήματα και να τον μαγέψει με μια αφύσικη ηρεμία.
Βαδίζει σέρνοντας το κορμί του στα σκοτεινά και μοναχικά στενά ή τουλάχιστον έτσι πίστευε μέχρι που αντίκρισε μια άγνωστη.
Μια κοπέλα καθότανε στην γωνία του μπροστινού τάφου και άναβε δυο τσιγάρα.
Το ένα γι αυτήν και το άλλο για την ταφόπλακα  περίεργο σκέφτηκε
Την παρατηρούσε αρκετά λεπτά να καπνίζει και να κοιτάει τον τάφο. Ωστόσο όταν είσαι μεθυσμένος δεν μπορείς να κανείς ησυχία και έτσι έγινε αντιληπτός από την περίεργη άγνωστη
Πριν καν προλάβει να φύγει να πει κάτι να δει την δικιά του απώλεια το στομάχι του διαμαρτυρήθηκε αρκετά ώστε να ξεράσει αστραπιαία και να βγάλει όλη την γεύση ηρεμίας. Πλέον με καθαρό κεφάλι γυρνάει και κοιτάει την κοπέλα ενώ σκουπίζει το στόμα του. Το ελάχιστο φως του νεκροταφείου τους έδινε την ευκαιρία να ανταλλάξουνε ματιές αλλά μόνο αυτό τίποτα παραπάνω. Τα μπλε μάτια συναντιούνται με τα δικά του καφέ δίνοντας τους την ευκαιρία να παρατηρήσουν ελάχιστα ο ένας τον άλλον.
Μαύροι κύκλοι ξηρά χείλη μάτια γεμάτα θλίψη δεν ήτανε δύσκολο να καταλάβεις ένα καταστροφικό άτομο.

Συνεχίζουν να ανταλλάζουν ματιές ελπίζοντας ο ένας από τους δυο να το σταματήσει κανείς δεν το έκανε παρόλο του το θέλανε.
Τα μάτια της κλείνουν  αργά χάνει στα ξαφνικά την ισορροπία της και βρίσκεται σωριασμένη στο δέντρο. Αυτό ήταν πολύ Ξαφνικό και για τους δυο εκείνη δεν συνήθιζε να χάνει την δύναμη της δημόσια και εκείνος δεν έβλεπε συχνά ένα τέτοιο θέαμα. Ασυναίσθητα πηγαίνει κοντά της «είσαι καλά» ρωτά ήξερε την απάντηση αλλά είπε να ήταν για πρώτη φορά ευγενικός.
Γίνεται να μιλήσεις μόνο με τα μάτια στην περίπτωση της Μάιρας έγινε δεν του απάντησε απλά τον κοίταξε και του είπε ναι εύχονταν μέσα της να το κατάλαβε.
Της δίνει το χέρι του για να μπορέσει να ξανά σταθεί
στα λεπτά κλαράκια που είχε για πόδια. Δειλά απλώνει το παγωμένο χέρι της στο δικό του ζεστό.
Ο εγκέλαδος έδωσε κατευθείαν εντολή να απομακρύνει το χέρι της και το έκανε τον υπάκουσε πίστα για ακόμη μια φορά.

Έφυγε
Λάθος όλα
Όλα ήταν ένα κινούμενο λάθος δεν έπρεπε να είχε βρεθεί εξαρχής εκεί σκέφτηκε
«ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ»
ουρλιάζει στο κενό προσπαθώντας να ξεφύγει από το παρελθόν και τους δαίμονες του. Αλλά τι γίνεται όταν απλά δεν το ξεπερνάς τότε συνεχίζεις να το ζεις κάθε μέρα.

~~~~