Papatya Kadın

🕊..175

Belki de bundan birkaç yıl önce Safiye'ye çadırda kalacağını söyleseler h iç ihtimal bile vermezken.. Şimdiyse geceyi muhteşem geçiren ikili, kendilerini çadırda uykunun kollarına bırakırlar.

Gün yeni yeni aymaya başlarken muhteşem doğanın o huzur veren ortamına Naci ilk önce açar gözlerini. Kollarında güzeller güzeli varken yaklaşıp öper saçlarından. Etrafa göz gezdirir. Sırf yattıkları yer sert olmasın diye alta serdikleri battaniyeye kadar düşünmüştür eşi. Naci içinden şükreder ona sahip olduğu için. Bir kez daha öper onu nazikçe. Sonra da çadırın fermuarlı kapısını açarak çıkar içinden. Güne merhaba demenin en güzel yoludur burası. Doğayla iç içe uyanmak çok iyi gelir. Kuşların sesi kulağa müzik gibi geliyordur.

Safiye uyanmasın diye usulca fermuarı çekerek kapatır çadırı. Yemek çantasını alır eline. Gerçekten de her şey düşünülmüştür. Yıkanıp çantaya özenle konan domatesleri keser tek tek. Peyniri de masadaki yerine koyar. Eline aldığı saklama kabında poğaçaları da görünce yüzünde daha da tebessüm oluşur. Safiye en sevdiği poğaçalardan yapmıştır ona. Poğaçaları da masaya koyar. Ancak bir eksik vardır... Masalarında papatya yoktur... Naci etrafına bakarak ormanın içinde biraz uzaklaşır. Kaybolmamak adına da çok uzaklaşmamıştır. Çiçeği ararken çocuklarının da sesini duymak ister. Telefonu çıkarır. Annesini arar.

N: Anne.

Sibel: Günaydın oğlumm.

N: Günaydın Sibel sultan. Uyandırmadım dimi?

Sibel: Yok yok biz güne erken başladık torunlarımla. Naci onlar bana yaşama sevinci veriyor. İyi ki bana bıraktın. Hem halalarıyla da çok güzel oynuyolar.

N: Öyle mii? Üzmüyorlar seni inşallah.

Sibel: Yok çok uslular maşallah. Bir Duru bir kaç kez mızmızlandı ama gelinim sağolsun gece uykusunda bile uyanıp sesiyle sakinleştirdi.

Naci tebessüm eder.

N: Gece mi aradı Safiye?

Sibel: Evet oğlum.

N: Safiye'nin anneliğiyle öyle gurur duyuyorum ki... Gerçekten anne olmak çok yakıştı ona.

Sibel: Buna katılırım iştee. Gelinim öyle iyi kalpli ki... Çok iyi anne, eş, gelin... Her şeyde güzel kalbini gösteriyor.

Naci annesinin övmesinin ardından bir kez daha karısıyla gurur duyar. Sibel ikizlere seslenir.

Sibel: Karannn! Nazlııı! Babanız arıyor.

K: Baybaa!!

Nazlı: Baybammm ayıyooo!!

Sibel telefonu hoparlöre verir. Amacı torunlarının rahat duymasını sağlamaktır.

Sibel: Alın bakalım.

N: Çocuklarım! Napıyorsunuz?

K: Baybaynemm ve hayamla oyunn hamuyuu oynuyoyuşş baybaaa.

Nazlı: Şen geyince bişle de oynayşın diymii?

K: Keşinn oynayy. Bişim baybamışş biytaneee.

N: Bak senn ya. Oynarım tabiii. Siz benim her şeyimsiniz.

K: Baybacımm aynem neyde?

N: Anneci oğlum benimm. Uyuyor annen. Ben de ona sürpriz çiçek topluyorum.

K: Şen yokken çok üşüymüştüüü. İyi kii geydinn baybaaa.

Nazlı: Biş dee çok üşüymüştükkk.

N: Ben de sizsiz üzülmüştüm birtanelerim. Bir daha ayrılmak yok söz. Kahvaltınızı ettiniz mi?

K: Ettikkk. Duyu da yediii. Uyuyoo.

N: Aferin size. Üzmeyin babannenizi ve halanızı. Anlaştık mı?

N/K: Şöşşş!

N: O zaman şemsiyeli çikolatayı hak ettiniz.

N/K: yaşaşınnn!!!

N: Görüşürüz çocuklarım. Arayın istediğinizde. Sizi çok seviyorum.

K: Biş dee baybaa. Göyüşüyüşş.

Nazlı: Çokk şeviyoyuşşş. Göyüşüyüş baybacımmm.

Naci telefonu kapattığında içi çok rahat etmiştir. Etrafına iyice bakar. Papatyaları bulduğunda özenle toplar onlardan. Masaya geri döner. Minik minik papatyalarla donatır masayı.

N: Şimdi olduu.

Der keyifle... Safiye ise o an çadırdan çıkmış kocasının son söylediğini duymuştur. Keyifle arkasından sarılır Naci'ye. Sırtına başını yaslayıp gülümser.

S: Olan ne hayatım?

Naci bir an sıçrasa da bu şekilde güne başlamayı çok sevmiştir. Arkasını dönüp beline dolar kollarını ve kendine çeker.

N: Kahvaltı masamız... Papatyalar da var.

S: Erkencisin Naci.

N: Karıma kahvaltı hazırlamak istedim ama boşa çabalamışım.

S: Neden?

N: Ben çiçek aradım, hatta bulduğumu da sandım ama meğer asıl çiçek senmişsin. Kokunu alınca anladım. Müptelası oldum.

S: Formundasın yinee hayatım.

Naci yaklaşıp karısının dudaklarından günaydın öpücüğünü alır.

N: Hadii gel sofraya geçelim.

S: Çocukları bi arasaydım hayatım önce.

N: Ben yeni aradım keyifleri yerinde canım. Oyun oynuyorlardı. Yemeğini ye. Sonra yine ararız.

Safiye başını sallar ve oturur. Gerçekten de gün harika başlamıştır onlar için. İstanbul'daki evlerine döndüklerinde nelerle karşılaşacaklarını bile bilmeden şuan güzel anılar biriktiriyorlardır. Gülru ise onların dönmesini bekleyen bir numaralı kişidir...