Papatya Kadın

🕊..163

Naci ve Han daha evden ayrılalı 1 saat yeni dolmuştur ki Safiye şimdiden telefonu elinden düşürmeden yürüyordur sağa sola.

C: Ay Safiye gel otur şöyle. Valla başım döndü.

S: Aramadılar daha ne yapıyım Ceylan? Maşallah hepiniz teflon gibisiniz. Ne bu rahatlık?

H: Gören de kocası yıllık kalmaya gidiyor sanar.

S: Baba sen hep beklenen olduğun için bilmezsin, bekleyenin halinden anlamazsın. Annem seni beklemeye sen de bekletmeye alışkınsın zaten.

Hikmet kucağında Duru'yu tutarken kızının lafına bozulsa da aslında bozulmaya bile hakkının olmadığını bilir. Safiye yerden göğe kadar haklıdır.

H: Safiye o durumla bu başka. Daha gideli 1 saat anca oldu kendine zehir etme diye diyorum ama yaranılmıyor sana.

Ceylan araya girer hemen. Gerginliği yatıştırması gerektiğini düşünür. 

C: Safiye'cim çok haklısın merak etmekte. Seni çok iyi anlıyorum ama bak sen böyle yaptıkça çocuklar da korkar. Gel bir otur şöyle hadi.

Safiye çocukları söz konusu olunca duraksar. Tam oturmaya karar verdiğinde çalar telefonu. Gözlerindeki heyecan hemen  okunur Safiye'nin. Çocuksu bir sevinçtir bu.

S: Hehhh! Naci arıyor!

Hızla telefonu alarak uzaklaşır salondan. Bahçeye çıkar. Açar hemen telefonu.

S: Nacii! Nerdesin sen öldüm meraktan.

N: Safiye'm biletleri okutma falan uzun sürdü. Aramışsın bir sürü. Telefonu alınca gördüm. Döndüm hemen.

S: Heh iyi bari. Aklım kalıyor Naci habersiz bırakma beni. Han'ı da aradım o da açmadı.

N: O da benleydi karıcım ondan görmemiştir. Telefonu alacak fırsatımız olmadı.

S: Olsun Naci! Ölüyüm mü ben korkudan burda?

Safiye bunu sorarken sesi çocuksu ve endişeli çıkar. Naci'nin içi titrer. Hemen sakinleştirir onu.

N: Canımın içi o nasıl söz? Hep açık olacak telefonum. Söz.

S: Naci...

N: Efendim canımın içi?

S: Ben seni şimdiden özledim...

Naci karısından aldığı güzel sözle içi huzur dolarken sevgiyle dolar.

N: Papatyam.. Güzelim benim.. Ben de seni. Şimdiden saymaya başladım dakikaları ben.

Han seslenir.

Han: Naci hadi uçak kalkacak.

N: Canımın içi kapatmam lazım şimdi.

S: Tamam ama haber ver bak.

N: Söz aşkım söz. Seni çok seviyorum. Çocuklarımızı öp yerime.

S: Öperim. Ben de seni... Naci iyi yolculuklar...

Telefonu kapattıklarında Safiye biraz olsun rahatlamıştır. Derin bir nefes alıp oradaki sandalyeye oturur. Açık havada olmak çok daha iyi geliyordur. Naci'siz çok eksik hisseder. Ceylan elinde iki kahveyle yaklaşır yanına.

C: Sana kahve getirdim.

S: Sağol.

Karşılıklı otururlarken Safiye kendi kahvesini önüne çeker.

C: Ne diyor Naci? Gitmişler mi havaalanına?

S: Gitmişler ama çok konuşamadık uçak kalkacaktı.

C: Safiye'cim endişeni çok iyi anlıyorum ama biraz sakin mi olsan?

S: Ceylan ben Naci'nin yokluğuyla çok sınandım. Beni anlamalarına imkan yok. Baba da konuşuyor ama anlayamazlar. Onlar izledi. Bense bizzat yaşadım. Sadece acımın seyircisi oldu baba.

C: Ama Naci dönecek... Temelli değil ki gidişi. Hem bak evde onunla olan dünya tatlısı çocuklarınız var.

S: Öyle. Çok şükür. En büyük şükür sebebim onlar zaten. Ama başka bir şey de var.

C: Ne var?

S: Çok özelimizi anlatmıycam ama ben Naci'nin kalbini kırdım.. Affetim dedi ama kırgındı ben biliyorum. Daha gönlünü bile alamadan o bir de gidince... Kötü oldum işte....

C: Safiye'cim.. Naci seni çok seviyor. Kırgın da olsa iyi edecek yine sensin.

S: Nasıl yani?

C: Yani geldiğinde telafi edebilirsiniz bu günleri.

Safiye aklına gelen fikirle hafid tebessüm eder.

S: Sağol Ceylan.. Sağol. Hadi geçelim içeri. Duru acıkmıştır.

Ceylan ve Safiye içeri geçtiklerinde Neriman ve Gülben'i ikizlere yemek yedirirken bulurlar.

S: Ay ay ay benim birtanelerim yemek mi yiyor?

K: Baybama şöş veydimm. O geyene kaday kocamann oycamm.

Nazlı: Beynn deee.

S: Aferin sizeee. Akıllı çocuklarım benim.

Safiye Duru'yu alır. Mis kokusunu çeker içine.

S: Hadi bakalımmm annecim seni de doyuralım.

Duru annesine heyecanla sarılır... Safiye çocuklarıyla avunur ama bir yanı hep eksiktir...