De schaduw van een vlinder

Avianna

Verhaal deux :) Ik ben benieuwd naar wat jullie ervan vinden!

Avianna

Nadat ik diep in en uit had geademd, gooide ik de woorden eruit die ik al weken had willen zeggen. Ik had echter nooit de moed gevonden om de woorden mijn mond te laten verlaten, bang voor zijn reactie en dat ik hem ging kwetsen. 

Maar het was veel erger om hem zo aan het lijntje te houden. Nee, ik moest dit zeggen en wel nu.

'Jaydin... Ik - ik moet je iets vertellen. Ik eh, ben niet meer verliefd op je,' zei ik zachtjes en mijn blik was strak op de halfvolle koffiemok gericht dat voor me op tafel stond. Maar ik verplichtte mezelf naar hem op te kijken en aan zijn geschrokken gezichtsuitdrukking te zien had hij het gehoord. Zijn ogen werden groot en de mond die ik al zo vaak gekust had, stond nu een beetje open. 

We waren naar de film Maleficent aan het kijken, bij zijn thuis. Ook waren zijn ouders er niet dus leek me dit het geschikte moment om het eindelijk te zeggen. Al kwam het een beetje van een dode hoek aangezien we eerst gezellig een film aan het kijken waren.Ik voelde me gewoon schuldig dat ik dit voor me hield en al die weken met hem samen bleef zonder dat ik het wilde. Hij had het recht om te weten dat ik niet meer dezelfde gevoelens met hem deelde.Zijn arm was eerst stevig over mijn schouder geslagen, maar hing nu slap over mijn schouder.

Enkel seconden was het stil tussen ons, alsof mijn woorden tot hem moesten doordringen.Zijn arm gleed van mijn schouder en hij nam de afstandsbediening om zo op pauze te kunnen drukken.Hij sloot nog voor enkele seconden zijn ogen en wreef even met zijn vrije hand over zijn gezicht. Vervolgens gooide hij de afstandsbediening nonchalant op de tafel voor ons.Daarna gleden zijn groene ogen mijn kant op en hij sloeg zijn armen over elkaar heen.Eindelijk sprak hij op.

'Is dit e-een grap?' hakkelde hij over zijn eigen woorden en ik hoorde de brok in zijn keel.

'We... We kunnen vrienden blijven?' beantwoordde ik zijn vraag en het kwam er meer vragend uit dan ik bedoeld had. Zo kwam het precies over of ik twijfelde of ik wel met hem bevriend wilde zijn. Dat was niet zo. Jaydin was de acht maanden dat we een koppel waren heel lief voor me geweest.Ik was echter nog jong en hij was gewoon niet de ware. Meteen gingen mijn gedachten naar Keyon. 

Een jongen die sinds twee maanden geleden naar Antwerpen was verhuisd en in mijn klas was komen te zitten. In de twee maanden dat we met elkaar omgingen, vervaagden mijn gevoelens voor Jaydin en namen mijn gevoelens voor Keyon toe.Dat had alleen maar mijn schuldgevoelens vergroot. Hoe kon ik, terwijl ik samen was met een fantastische jongen, gevoelens krijgen voor iemand anders? Dat was gewoon fout.Daarom dat ik me nu verplicht voelde het met hem uit te maken. Hij verdiende iemand beter.Jaydin reageerde op mijn voorstel door wat humorloos te grinniken. 

Het klonk geforceerd.Hij ging met zijn hand door zijn blonde haren en beet even op zijn lip.Dat deed hij altijd als hij het moeilijk had met iets.'Je maakt het dus uit?' vroeg hij een beetje overbodig en zijn stem sloeg over.Ik knikte langzaam en uiteindelijk begon ik vastberaden te knikken.Zijn groene ogen keken me weer aan en tot mijn verbazing keek hij emotieloos.Alsof het hem eigenlijk niets kon schelen. Of probeerde hij wanhopig zijn emoties verborgen te houden?

'Hoelang al?' vroeg hij vaag en ik keek hem verward aan. Waar had hij het over?Wanneer hij mijn vragende blik opmerkte, verduidelijkte hij zijn vraag.

'Hoe lang ben je al niet meer verliefd op me, Avianna?'

Dit was niet goed. Hij noemde me bij mijn volledige naam, terwijl hij me normaal altijd Avi noemde. Ik richtte mijn ogen weer op de halfvolle koffiemok wanneer ik zijn vraag eerlijk besloot te beantwoorden.