part 31(zgyi)

485 9 1
                                    

စားေစာ္ (အပိုင္း ၃၁)

ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ ဝမ္းနည္းလွိုက္ဖိုေနသည့္ အသံတို႔ေၾကာင့္ ဆာဟိဘန္မွာ မေအး၏မ်က္ဝန္းေတြကိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္မွာ သတိလြတ္ေနသည့္ လူတစ္ေယာက္လိုပင္။

မေအး၏ လက္သြယ္သြယ္ကေလးမ်ားက သူ႕လက္ေမာင္းႏွစ္ထက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လႈပ္ရမ္း၍ ေမးခြန္းေတြတစီတတန္း ေမးျမန္းေနသည္မွာ သတိလြတ္ေနသည့္လူတစ္ေယာက္လိုပင္။

"ေျပာစမ္းပါ...ေျပာစမ္းပါ၊ ကြၽန္မကို ဘာလို႔ဒီေလာက္ထိ မ်က္မုန္းက်ိဳးေနရတာလဲ။ ေဒၚမဲေၾကာင့္လား....ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္ေၾကာင့္လား....ဒါမွမဟုတ္။ ရွင္သေဘာမက်တာေတြ ဘာရွိေသးသလဲ...."

"ကြၽန္ေတာ့္ကို လြတ္ပါ"

မေအး၏လက္ေတြကို သူဖယ္ခ်ကာ ထြက္သြားဖို႔ျပင္လွ်င္ မေအးက ထူးဆန္းစြာ မ်က္ရည္က်ေလသည္။ သူဖယ္ခ်သည့္လက္ကေလးေတြကိုလည္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကေလး လက္သီးဆုပ္ကေလးဆုပ္ထားေလသည္။ မေအး၏အခုလိုပုံစံကို ျမင္ရသည္မွာ သူ႕ရင္ဘက္တစ္ခုလုံး မြန္းၾကပ္လာေလသည္။

"ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔အခုလိုေတြလုပ္ေနတာလဲဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာျဖစ္ေစခ်င္ေနတာလဲ။ မေအးနဲ႕မပတ္သတ္ခ်င္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာၿပီးသားမဟုတ္ဘူးလား"

အရင္လိုခင္ဗ်ားေတြ က်ဳပ္ေတြအစား မေပ်ာ့မမာနာမ္စားတစ္ခုကို ဆာဟိဘန္၏ႏူတ္မွထြက္လာသည့္အခါ မေအးမွာ ႐ႊန္းလဲ့သည့္မ်က္ဝန္းတစ္စုံျဖင့္ လွ်စ္ခနဲေမာ့ၾကည့္လာေလသည္။ စိုထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနသည့္ပါးျပင္ေလးကို လက္ခုံႏွင့္တစ္ခ်က္သုတ္လိုက္ကာ ေခါင္းေလးညိတ္လိုက္၏။

"ကြၽန္မနားလည္ပါတယ္။ ဟုတ္သားပဲ...ကြၽန္မလိုမိန္းမမ်ိဳးနဲ႕ရွင္ဘယ္ပတ္သတ္ခ်င္ပါ့မလဲ။ ရွင္အေႂကြးေတြေက်တဲ့ေန႕ၾကရင္ ကြၽန္မဒီကေန အၿပီးေျပာင္းေပးမယ္။ အခုလည္း ရွင္ဒိအိမ္ကို မလာခ်င္ဘဲ လာေနရတာဆိုရင္ မလာလဲရပါတယ္။ ဒီေန႕ ကြၽန္မေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္သြားရင္ေဆာရီးေနာ္...."

အၿမဲလိုလိုမာေၾကာၿပီး ေသးေသးတင္မခံသည့္ မေအးကျပန္ေတာင္းပန္ေန၍ ဆာဟိဘန္မွာပိုလို႔ေနရခက္ေလသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ထိ သူ႕မွာမေအးအေၾကာင္းေတြသာ ေတြးေနမိေတာ့သည္။

စားစော်Where stories live. Discover now