# បីឆ្នាំក្រោយមក
ពេលវេលាបានដើររហូតដល់ទោបីឆ្នាំទៅហើយពេលវេលាបានផ្លាស់ប្ដូរទៅមុខជារឿយៗពីមួយនាទីទៅមួយនាទីពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងហើយពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំតែចំពោះសេចក្ដីស្នេហារបស់គូរស្វាមីភរិយាមួយគូរនេះវិញមិនផ្លាស់ប្ដូរនោះទេគឺពួកគេនៅតែផ្អែមល្ហែមនឹងគ្នាដដែល...
<< ជុងវូ កូនឆាប់មកញុាំបាយអោយលឿនកុំរត់លេងច្រើនពេកកូន!!>> ថេរហ្យុងហៅកូនប្រុសបណ្ដូលចិត្តអោយមកញុាំបាយព្រោះឃើញគេរត់លេងស្ទឺរមួយព្រឹកហើយ
<< ប៉ាតូចអូនអត់ទាន់ឃ្លានទេចាំតិចទៀតទៅណា៎ អូនលេងតែតិចទៀតទេ!!>> ជុងវូប្រាប់ទៅប៉ាតូចគេវិញទាំងនិយាយមិនសូវជាច្បាស់ប៉ុន្មាព្រមទាំងធ្វើទឹកមុខអង្វរក៎ដល់ប៉ាតូចរបស់គេដើម្បីអោយគាត់ទន់ចិត្តតែគិតហីថាប៉ាតូចនឹងទន់ចិត្តនឹងក្មេងខូចដូចគេទៀតនោះជួយមិនបានទេ
<< ស្ដាប់ប៉ាតូចណាជុងវូកូនត្រូវមកញុាំបាយកុំអោយឈឺក្រពះបើកូនមិនញុាំទេប៉ាតូចឈប់អោយកូនគេងអោបទៀតហើយណា!!>> ថេរហ្យុង
<< ប៉ាតូចកុំអីអូនទៅញុាំបាយក៏បានតែប៉ាតូចចុះប៉ាធំអត់ញុាំបាយទេហ៎!!>> ជុងវូ
<< ប៉ាធំកូនចាំកូននៅតុកបាយឯណ្ណោះឆាប់ទៅៗ!!>> ថេរហ្យុងក៏ងាកចង្អុលទៅតុកបាយដេលមានចុងហ្គុកនាយកំពុងតែអង្គុយចាំស្រាប់
<< ចឹងអូនទៅហើយបាត!!>> ជុងវូនិយាយហើយក៏ដើរទៅរកប៉ាធំគេនៅតុកបាយ
<< មកហើយហេស៎ជុងវូមិចក៏រត់លេងបានយូរម្លេះកូន!!>> ជុងហ្គុកពេលឃើញកូនដើរមករកខ្លួនបែបនេះក៏លើគេឡើងអោយអង្គុយលើភ្លៅរបស់នាយ
<< ប៉ាធំអូនចង់ទៅលេងមួយជីស៊ូរ!!>> ជុងវូនិយាយសម្ដៅដល់កូនប្រុសរបស់ជីមីននឹងយូនហ្គី
<< ប្អូនបន្តិចទផតគេមកលេងកូនហើយញុាំបាយអោយហើយទៅពេលប្អូនមកចាំលេងជាមួយប្អូនណាកូន!!>> ជុងហ្គុក
<< បាតប៉ាធំ!!>> ជុងវូនិយាយហើយក៏អង្គុយញុាំបាយដោយខ្លួនឯងដោយមិនអោយប៉ាធំគេហត់នឹងអង្គុយបញ្ចុកនោះទេ គិតទៅកូននឹងឯករាជ្យខ្លួនឯងតែម្ដងមិនចង់អោយអ្នកណាគេមកពិបាកនឹងខ្លួនទេ
<< សួរស្ដី!!>> ជីមីន
<< អេ៎មកដល់ហើយហេស៎លឿនដល់ហើយណ៎មោះទៅរកកន្លែងអង្គុយសិនមក!!>> ថេរហ្យុងក៏ដើរទៅទទួលមិត្ត
<< តាមពិតមិនចង់មកប៉ុន្មានទេតែបានកូនត្រេនរំអុកមកពេក!!>> ជីមីននិយាយទាំងមើលទៅជីស៊ូរដែលនៅលើដៃរបស់យូនហ្គីនោះ
<< អឺនេះកូនយើងក៏ចឹងដែរមួយថ្ងៃមួយថ្ងៃគិតតែពីចង់ទៅលេងជាមួយខាងនោះឯង!!>> ថេរហ្យុង
<< និយាយចឹងវិសមកាលឆ្នាំនេះពួកយើងគិតថាមានគម្រោងទៅណាទេ!!>> ជីមីន
<< មិនដឹងទេយើងក៏កំពុងតែរកដែលនឹងហា៎តែ->> ថេរហ្យុងនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏អាក់
<< ប៉ាប៉ារបស់អូនទេអោយមកអូនវិញ!!>> ជុងវូ
<< ប៉ាមិនអោយកូនទេ!!>> ជុងហ្គុក
<< ជីស៊ូរមកជួយតិចមកងាលទៅលេងពីរនាក់ណ៎!!>> ជុងវូ
<< បាតបងជុងវូ!!>> ជីស៊ូរនិយាយហើយក៏រត់ទៅអោយជើងជុងហ្គុកជាប់ចំណែកឯជុងវូវិញតោងអាវប៉ារបស់គេឡើងគើមៗជិតដល់ស្មារទៅហើយ
<< អា៎ៗប៉ាអោយហើយឈប់សិនទៅកូនប្រយ័ត្នធ្លាក់!!> ជុងហ្គយកនាយក៏បោះកូនបាលនោះទៅលើសាឡុងហើយចាប់លើកូនប្រុសចុះមកក្រោមវិញ
<< យេក៎ តោះពួកយើងទៅលេងខាងក្រៅវិញ!!>> ជុងវូក្រោយបានកូនបាលហើយក៏កាន់រត់តៅក្រៅបាត់ចំណែកជីស៊ូរវិញក៏រត់តាមពីក្រោយ
<< កូននេះកាត់រកតែឪវាទេឯងខំពរពោះវាចង់ងាប់កុំអោយតែកាត់រតឯងតិច!!>> ថេរហ្យុង
<< យ៉ាងមិចច្រណែនមកហេស៎បើច្រណែនណាតោះទៅផលិតកូនមួយទៀត!!>> ជុងហ្គុកនិយយាខ្សឹបៗដាក់ត្រចៀករបស់ថេរធ្វើអោយសមីខ្លួនគេឡើងរឹងខ្លួនបាស់រោមទៅហើយ
<< មើស៎ជុងអត់ទេតែមួយនឹងអូនហត់ចង់ស្លាប់ហើយ!!>> ថេរហ្យុងនិយាយទាំងមុខជូរព្រោះថាកូនមួយនេះកាត់រកឪវាណាស់មួយយប់ៗកុំអោយតែបានដេកសោះទាំងឲទាំងកូនស្មើរដៃស្មើរជើងគ្នារំអុកតែប៉ាតូចអោយគេអោយដល់ងៃខ្លះក៏រករឿងទៀតដល់ប៉ាតូចអោយគេបៅដោះលេងក៏ស្ងាតដល់យូរៗទៅទាំងឪទាំងកូនបៅទាំងពីរចំណែកប៉ាតូចនេះស្រកៀផងអីផងពិបាកចង់ស្លាប់ហើយម្ដងៗឡើងរឹងខ្លួន
<< បងអ្នក->> ជុងហ្គុកនាយមិនទាន់និយាយផងថេរក៏យកដៃមកបាំងមាត់ជិតកុំអោយនាយនិយាយ
<< ដកពាក្យសម្អុយបងទុកវិញភ្លាមមកនិយាយអីពេលនេះមិនឃើញភ្ញៀវនៅផ្ទះទេហេស៎ចំមែនហើយ!!>> ថេរហ្យុង
<< ហឹក៎ ក៏បានតែយប់នេះបងសុំហើយ!!>> ជុងហ្គុកនាយក៏អោនទៅខ្សឹបដាក់ត្រចៀករបស់ថេរ
<< កុំសង្ឃឹមហ៎!!>> ថេរហ្យុងនិយាយហើយក៏ងើបចេញរួចហៅជីមីនទៅជួយធ្វើម្ហូបគ្នាដោយមិនភ្លេចនិយាយដើមប្ដីផងដែរ ម្យ៉ាងដែរប្រពន្ធធ្វើម្ហូរនិយាយដើមប្ដីឯប្ដីនៅមើលកូនរត់លេងនៅក្រៅ
VOUS LISEZ
🔞ភរិយាសម្អប់✨🔥(ចប់)
Fantasy> ថេរហ្យុងសម្លឹងមើលរូបថតអ្នកជាស្វាមីជាលើកចុងក្រោយមុននឹងចាកចេញទៅ..... ពេលវេលាទៅមុខ ចិត្តមនុស្សក៏ដូចគ្នា.. ម៉ាហ្វៀរដែលមានចិត្តរឹងមានះបានក្លាយជាបុរសមានវិប្បតិសារីជាមួយនឹងភរិយាសម្អប់ដែលខ្លួនបានបណ្ដេញចេញពីជីវិត តែអ្វីៗក៏ប្រែប្រួល... > ជុងហ្គុ
