🔞ភរិយាសម្អប់✨🔥(ចប់)

🔞ភរិយាសម្អប់✨🔥( 29 )

#ភូមិគ្រិះជុង

ចាប់តាំងពីបានភ្ចាប់ពាក្យជាមួយសូមីមកជេហូបនាយក៏បានទិញភូមិគ្រិះផ្ទាល់ខ្លួនមួយដើម្បីទុកសម្រាប់រស់នៅជាមួយសូមីពេលអនាគត
<< ហូបប៊ីបស់អូនលូវសង្ហារដល់ហើយ!!>> ជីមីន
<< បងសង្ហារតាំងពីដើមតែបងពីអូនមើលមិនឃើញ!!>> ជេហូប
<< អូនមើលមិនឃើញក៏ព្រោះតែទុកអោយបងថ្លៃឃើញនឹងហើយ!!>> ជីមីនតបទៅនាយវិញមិនអោយចាញ់
<< ក្មេងខូចអូននេះមិនដែលថានិយយាអោយចាញ់បងម្ដងណាទេ!!>> ជេហូប
<< ទេអូននិយាយតាមការពិតតើ!!>> ជីមីន
<< ពេលអូនធំឡើងអូននឹងតមាត់ជាមួយបងបែបនេះទេមីននី!!>> ជេហូបនាយក៏សួរចង់ដឹងពករោះថាពេលនេះជីមីនប្រៀបបាននឹងកូនក្មេងយ៉ាងអញ្ចឹង
<< អត់ទេអូននឹងធ្វើជាក្មេងល្អអត់តមាត់មកបងឡើយ!!>> ជីមីននិយាយទាំងជឿរជាក់
<< ហឹសៗជឿរអូនសិនចុះ!!>> ជេហូបនាយរាងអស់សំណើចបន្តិចព្រោះថាគ្រើតសម្ដីក្មេងពេកសុទ្ទតែមិនតមាត់ពេលធំឡើងចុះកាលមិនទាន់បាត់ការចាំនោះជាស្អីវិញ
<< កូនមីនបានហើយឈប់រញ៉េរញ៉ៃបងទៀតទៅកូនមកញុាំបាយមកម៉ាក់ធ្វើអាហារអោយកូនច្រើនណាស់ណា!!>> លោកស្រីផាក
លោកស្រីផាកគាត់បានមកលេងជេហូបជាញឹកញាប់ណាមួយមកពីជីមីនសុំគាត់អោយនាំមកលេងបងគេរហូតទើបចេះតែឆ្លៀតមកលេងរហូតចឹង
<< បាតទៅហើយម៉ាក់!!>> ជីមីនក៏ងើបដើរទៅតាមគាត់យ៉ាងលឿនក្មេងនឹងណាល្មោភញុាំណាស់
<< ប្អូនបងគួរអោយស្រឡាញ់ណាស់!!>> សូមី
<< ទាស់ត្រង់ថាគេក្បាលខូចតិច បងថាទៅញុាំបាយវិញតោះ!!>> ជេហូបនាយនិយាយទាំងសើចតិចៗ
<<....>> សូមីនាងក៏ដើរទៅតាមជេហូបទៅពេលនាងនៅក្បែរនាយណាគឺកក់ក្ដៅណាស់នាយប្រៀបដូចជាឡកម្ដៅអញ្ចឹងពិនយកចិត្តណាស់
ក្រោយពីបានញុាំអាហារហើយជីមីនក៏បានរំអុកអោយជេហូបនាំគេទៅដើរលេងព្រោះមិនចង់នៅតែផ្ទះពេកទេវាគួរអោយធុញណាស់
ជេហូបនាយក៏បាននាំជីមីនទៅដើរលេងតាមការដែលគេសុំព្រោះមិនចង់ជំទាស់ចិត្តប្អូនទោះមិនមែនបងប្អូនបង្កើតតែនាយស្រឡាញ់គេណាស់គឺសឹងតែស្មើរជីវិតនាយអញ្ចឹង
<< បងថ្លៃមើលនោះចុះស្អាតណាស់!!>> ជីមីន
<< វាជាកន្រ្តក់វិលមីននីស្គាល់ទេ!!>> សូមី
<< អូនស្គាល់ អូយយ៎កាត្រក់អីទេអូនមិនដឹងទេអូនមិនដែលជិះផង!!>> ជីមីន ហេតុតែមានចរិកក្មេងគឺបែបនេះហើយជេហូបពេលខ្លះនាយក៏បន្ទោសខ្លួនឯងដែរព្រោះតែនាយទើបក្មេងល្អរបស់នាយក្លាយជាបែបនេះ
<< ក្មេងឆ្លាតដូចមីននីណា៎ប្រាប់តែម្ដងក៏ស្គាល់ហើយចង់ជិះទេចាំបងទៅទិញសំបុត្រ!!>> សូមី
<< អត់ទេអូនអត់ចង់រំខាន់បងថ្លៃនឹងបងប្រុសឡើយ អូនចង់អោយបងថ្លៃនឹងបងប្រុសមានពេលនៅជាមួយគ្នាច្រើនៗហិហិ!!>> ជីមីននិយាយទាំងសើចកក្អឹក
<< សឺត ក្មេងឆ្លាតថ្ពាល់ទន់នៀកគួរអោយចង់ខាំណាស់!!>> សូមីនាងថើបថ្ពាល់ទន់ៗមួយខ្សឺតហើយច្បិចលេងព្រោះតែខ្នាញ់ពេក
<< អួយ៎អូយ បងថ្លៃកាហមពាល់អូនអស់ហើយ!!>> ជីមីននិយាយទាំងពេបមាត់តិចៗព្រោះតែឈឺថ្ពាល់ពេកមើលចុះឡើងក្រហម
<< អា៎ចឹងចាំបងថើបអោយបាត់ក្រហមល្អទេនៀក សឺតៗៗ ថ្ពាល់មីននីនៀកគួរអោយចង់ថើបណាស់ដឹងទេ!!>> សូមី
<< បងថ្លៃប្រយ័ត្នបងប្រុសប្រច័ណ្ឌអូនណា!!>> ជីមីន
<< បងប្រុសអូនមិនប្រច័ណ្ឌទេមើលតែមុខទៅញញឹមទៅវិញទេ!!>> សូមីនិយាយទាំងចង្អុលទៅជេហូបដែរឈរមើលមកសកម្មភាពពួកគេទាំងញញឹមយ៉ាងស្រស់នោះ
<< អៅបងប្រុសគឺអូនគ្មានបំណងអោយបងថ្លៃថើបទេតែ->> ជីមីននិយាយទាំងពេបមាត់
<< ចុះបងមានថាអីអោយអូនឯណាក្មេងខូចហេតុអីចាំបាច់ពេបមាត់ហាស៎!!>> ជេហូប
<< គឺអូនខ្លាចថាបងប្រុសនឹងវៃអូន!!>> ជីមីន
<< បងមិចនឹងដាច់ចិត្តវៃមីននីរបស់បងទៅថ្ពាល់ទន់ៗរបស់អូននៀកកុំថាឡើយតែសូមីសូម្បីតែបងក៏ចង់ខាំក្រញិកដែរ!!>> ជេហូប
<< នេះបងប្រុសនឹងបបងថ្លៃប្រុងខាំថ្ពាល់អូនមែនទេអូយយ៎មិនអោយទេៗ!!>> ជីមីននិយាយទាំងយកដៃមកបាំងថ្ពាល់សងខាងជិតព្រោះខ្លាចបងថ្លៃនឹងបងប្រុសខាំក្រញិកម្ដងទៀត
<< អៅ!!>> សូមីនឹងជេហូបមើលមុខគ្នាទាំងសើចហួសចិត្តនឹងជីមីនជាខ្លាំងនេះធ្វើចរិកខ្ចូតៗចឹងចង់អោយគេចាប់ញិកដូចចៃមែនទេ
សកម្មភាពដែលរីករាយរបស់ពួកគេត្រូវបានក្លំមើលដោយយូនហ្គីថ្វីត្បិតតែសូមីនាងមានអ្នកថ្មីក៏យូនហ្គីនាយនៅតាមមើលនាងដែរនាងជាស្នេហ៍គ្រាដំបូងរបស់នាយអោយនាយបំភ្លេចងាយៗយ៉ាងមិចទៅ
<< តាំងពីទាក់ទង់គ្នាមកអូនមិនដែលទាំងផ្ដល់ស្នាមថើបមកអោយបងតែអូនបែបជាថើបថ្ពាល់ក្មេងនឹងហេស៎ ផាក ជីមីនមិនរួចខ្លួនទេឯង!!>> យូនហ្គីនាយនិយាយទាំងក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែនកែវភ្នែកមើលទៅជីមីនទាំងខឹងសម្បារហាក់ចង់ហក់ទៅចាប់ហែកជាចម្រៀកៗយ៉ាងអញ្ចឹង
<< ហូបប៊ីនាំអូនទៅជិះកន្រ្តក់តិចទៅអូនចង់ជិះណា!!>> សូមី
<< មីននីអូនទៅទេ!!>> ជេហូប
<< ជិះកាត្រក់នឹងហេស៎អូនមិនទៅទេមិនដឹងកាត្រក់អីផង!!>> ជីមីន
<< អ្នកណាបង្រៀនអូនអោយហៅកាត្រក់អីបែបនឹងមីននី!!>> ជេហូបនាយរាងអស់សំណើចបន្តិចពេលលឺប្អូនប្រុសហៅកន្រ្តក់ទៅជាកាត្រក់វិញដូចកូនក្មេង
<< ក៏គេហៅបែបនឹងហើយ ទៅបងចង់ទៅជិះមួយបងថ្លៃហេស៎ទៅឆាប់ទៅៗអូនចាំទីនេះ!!>> ជីមីន
<< អូនប្រាកដទេថាចាំបាន!!>> ជេហូប
<< ចាំបាន!!>> ជីមីនឆ្លើយទាំងមុឺងម៉ាត់
<< Ok ចឹងបងទៅសិនហើយមានរឿងអីមិនស្រួលឆាប់ខលប្រាប់បងយល់ទេ!!>> ជេហូប
<< បាត!!>> ជីមីន
ក្រោយបាននិយាយណែនាំជីមីនត្រួសៗហើយជេហូបនឹងសូមីក៏បានទៅទិញសំបុទ្រឡើងជិះកន្រ្តក់ទៅ...
យូនហ្គីដោយឃើញឱកាសល្អនាយក៏ចូលទៅចាប់ជីមីនអូសទៅនាមិនដឹងចៃដន្យអីមិនមានអ្នកណាបានចាប់អារម្មណ៍នោះទេទើបបណ្ដោយអោយយូនហ្គីនាយចាប់ជីមីនបានទៅយ៉ាងងាយបំផុត..
<< អ្ហឺមមៗលែងមីននីទៅ ជួយផងអ្នកណាក៏បានជួយមីននីផងមានគេចាប់មីននីហើយ អឹមម!!>> ជីមីនព្យាយាមស្រែកអោយគេជួយទាំងព្យាយាមរើបម្រាសពីនាយ
<< ស្ងាត់!!>> សំឡេងដ៏កំណាចបានស្រែកដូចសម្រែកខ្លារខិនធ្វើអោយអ្នកដែលមានរាងកាយជាមនុស្សពេញវ័យតែចរិតកុមារនោះភិតភ័យស្ទើរយំទៅហើយ
<< ប្រាប់យើងភ្លាមឯងជាអ្វីនឹងសូមីទៅ!!>> យូនហ្គី
<< ហុឹកហុឹកលោកពូជាអ្នកណា ហឹក ហេតុអីចាប់អូនមកកន្លែងនេះ អ្អឹកៗៗ!!>> ជីមីននិយាយទាំងយំព្រោះតែភិតភ័យគេខ្លាចនូវសំឡេងស្រែកសំឡុតរបស់នាយហើយនឹងទឹកមុខដ៏ឃោឃៅរបស់នាយថែមទៀត
<< មិនឆ្លើយយើងនឹងកាត់អណ្ដាតឯងចោលមិនខានហើយកុំសង្ឃឹមថាទឹកភ្នែកឰងអាចបន្ទន់ចិត្តយើងបាននោះ!!>> យូនហ្គី
<< អ្ហឹក៎ អូនអត់ដែលស្គាល់លោកពូ ហុឹកហុឹកៗពូចាប់អូនមកធ្វើអីអ្ហឹកៗៗ!!>> ជីមីននិយាយទាំងយំ
<< បានមិនឆ្លើយមេនទេ ខ្វោក!!>> យូនហ្គីនិយាយហើយក៏ចាប់ហែកសម្លៀកបំពាក់របស់ជីមីនរហែកខ្ទិចអស់
<< អាយយ៎ ពូចង់ធ្វើអីអូន ហុឹកលែងអូនទៅ បងប្រុសជួយអូនផងហុឹកៗ លែងអូន!!>> ជីមីននិយាយទាំងរើបម្រាសពីនាយយ៉ាងខ្លាំងតែនៅតែមិនអាច
<< ដឹបបប!! >>
ដោយជីមីនរើបម្រាស់ខ្លាំងនាយក៏ដាល់មួយដៃកណ្ដាលព្រោះបណ្ដាលអោយជីមីនចុកអួលនៅចុះណុចពោះនោះជាខ្លាំងគេស្ទើរតែផុតដង្ហើមទៅហើយព្រោះតែវាចុកខ្លាំងពេកទឹកភ្នែកនៃភាពឈឺចាប់ក៏ហូរចុះមកតាមកន្ទុយភ្នែក....
<< ត្រូវការហិង្សារបែបនឹងហេស៎ ចឹងតើបានថ្ងៃមុនធ្វើបាបនីនយ៉ាហើយថ្ងៃនេះក៏មកអោយថើបគ្នាជាមួយនឹងសូមីកណ្ដាលវាលចឹងទៀតនេះឬជាសន្ដានថោកទាបរបស់ឯង!!>> យូនហ្គី
<<.....>> ស្ងាត់មិនមេនគេមិនចង់និយាយទេតែវានិយាយមិនកើតគេចង់តែយំអោយខ្លាំងៗទេតែចង់ស្រែកយំក៏មិនកើតដែលព្រោះតែនៅត្រង់ពោះនោះវាចុកអួលពេក
<< និយាយត្រូវក៏ស្ងាត់មេនទេទីបំផុតក៏បញ្ចេញសន្ដានថោកទាបមកហើយមេនទេដំបូងយើងក៏គិតថាឯងថ្លៃថ្នូរណាស់តែពេលនេះក៏ដឹងច្បាស់ហើយថាឯងវាថោកទាបពិនណា!!>> យូនហ្គី
<< រាងកាយនេះមើលទៅវាក៏ស្រស់ស្អាតតែមិនដឹងថាឆ្លងកាត់ប្រុសប៉ុន្មាននាក់ហើយទេ!!>> យូនហ្គីនិយាយទាំងស្ទាបអង្អែលរាងកាយជីមីនចុះឡើងទាំងសើចចម្អក់តិចៗ
<< លោកពូវៃពោះអូនធ្វើអីអូនឈឺណាស់ហុឹកហុឹកៗៗ!!>> ជីមីននិយាយទាំងសំឡេងខ្សាវៗព្រោះតែចុកអួលពោះផងហើយក៏មិនមានកម្លាំងដែរ
<< យើងឈ្មោះយូនហ្គីមិនចាំទេហេស៎កុំមកធ្វើភ្លេចយើងហើយហៅយើងថាពូនោះមនុស្សល្បិចច្រើនដូចឯងគិតថាយើងនឹងអាណិតឬ!!>> យូនហ្គី
<< អូនមិនដែលស្គាល់ពូទេ ហុឹកៗពូចាប់អូនមកទីនេះឬក៏ពូជាពពួកចម្រិតយកប្រាប់ដូចម៉ាក់តែនិយាយប្រាប់អូននោះ អ្ហឹកៗ!!>> ជីមីន
<< បិតមាត់ឯងភ្លាមទៅមិនចឹងទេយើងនឹងកាត់អណ្ដាតរបស់ឯងចោលមិនខាន!!>> យូនហ្គី
<< អ្ហឹមមៗៗ អ្ហឹក៎!!>> ជីមីនយកដៃមកខ្ទប់មាត់ទាំងយំអណ្ដឺតអណ្ដក់លើសដើមគេមិនអាចទប់អោយវាមិនលឺសោះនោះទេគ្រាន់តែទប់ពិននឹងចង់ស្ទះខ្យល់ស្លាប់ទៅហើយទម្រាំអោយស្ងាត់ជ្រាបនោះរឹតតែយ៉ាប់ ហេតុតែមានចរិកជាកុមារក្មេងខ្ចីទើបខ្លាចពាក្យគម្រាបរបស់នាយរឹតតែខ្លាចនូវសំឡេងស្រែកសម្លុតរបស់នាយថែមទៀត
<< ហឹស!!>> យូនហ្គីនាយញញឹមចុងមាត់បន្តិចយ៉ាងសមចិត្តហើយក៏ផ្ដើមស្ទៀបអង្អែលរាងកាយក្មេងចំពោះមុខយ៉ាងពេញដៃតែម្ដង
ដោយសារតែមិនធ្លាប់បានទទួលអារម្មណ៍ស្ទើរស្រាលបែបនេះពីមុនមកគេក៏បានលងខ្លួនទៅតាមការល្បួងរបស់នាយដោយការបំបោសអង្អែលរាងកាយយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញរបស់នាយយ៉ាងងាយបំផុត
<< អ្ហឹក ពូ ហឹកបានហើយឈប់ច្របាច់មឹមៗអូនទៅអូនឈឺណាស់!!>> ជីមីននិយាយទាំងពេបមាត់ដាក់នាយទាំងទឹកភ្នែកដកពេញវង្វង់ភ្នែកស្រស់ស្អាត
<< ក្មេងឆ្លាតគេមិនយំទេស្ដាប់យើងទៅ!!>> យូនហ្គី ដោយនាយមិនអាចឈប់ភ្លាមៗបានក៏ជ្រើសរើសយកពាក្យលួងលោមជំនួសវិញណាមួយនាយក៏កំពុងតែឡើងកម្ដៅជារឿយៗផងដែរក្មេងម្នាក់នេះ គឺក្មេងដែលនៅចំពោះមុខនាយនឹងហើយគេពិតជាទាក់ទាញខ្លាំងណាស់គ្មានកន្លែងទាស់នោះទេបានទាំងរាងសាច់ក៏សទន់រលោងម៉ងខៃត្រកៀករីកសាយដូចស្រីក្រមុំគេជាក្មេងប្រុសទេតែសឹងតែស្អាតជាស្រីៗមួយចំនួនទៅទៀត
<<តែអូនខ្លាច ហឹក ខ្លាចពូនឹងកាត់អណ្ដាតអូនចោល!!>> ជីមីននិយាយទាំងយំមកតិចៗមិនដូចមុននេះដែលស្រែកយំខ្លាំងនោះទេ
<< បើឯងមិនស្រែកយើងនឹងមិនកាត់អណ្ដាតឯងទេ សឺត!!>> យូនហ្គីនិយាយទាំងសំឡេងស្រាលក្បែរត្រចៀកជីមីនខ្យល់ក្ដៅប៉ះនឹងត្រចៀកធ្វើអោយគេព្រឺរោមទៅហើយនាយថែមទាំងឆ្លៀតថើបថ្ពាល់ទន់ៗដែលដាមស្នាមទឹកភ្នែកនោះមួយខ្សឺតផងដែរ
<< យើងមិនដែលដឹងសោះថាសាច់ឯងក្រអូបបែបនេះពីមុនមកមិចក៏យើងមិនចាប់អារម្មណ៍សោះ!!>> យូនហ្គី នាយពិតជាអត់នឹងសរសើរថ្ពាល់ទន់ៗដ៏សែនក្រអូបរបស់គេនោះទេវាពិតជាគួរអោយចង់ថើបហើយក៏គួរអិយចង់ខាំខ្លាំងណាស់បែបនឹងហើយទើបបានជាសូមីនាងថើបជីមីននោះថើបហើយនៅចង់ខាំទៀតណា៎
<< ពូបានន័យថាពូធ្លាប់ស្គាល់អូនពីមុនមកមែនទេ តែមិចអូនដូចអត់ដែលជួបពូសោះចឹង!!>> ជីមីននិយាយទាំងធ្វើមុខឆ្ងល់ដាក់នាយ
<< នេះឯងមិនចាំយើងទេហេស៎ជីមីន យើងដឹងថាឯងគ្រាន់តែសម្ដែងធ្វើមិនស្គាល់យើងព្រោះតែខឹងយើងមែនទេតែថាឯងចង់បន្ទោសតែយើងក៏មិនត្រូវព្រោះឯងជាអ្នករករឿងនាងមុន!!>> យូនហ្គី និយាយដល់ចំណុចដែលនៅក្នុងហាងនោះយូនហ្គីនាយក៏ច្រឡោតឡើងហើយនិយាយទាំងសង្កត់សំឡេងយ៉ាងធ្ងន់កែវភ្នែកដែលនាយសម្លឹងជីមីនគឺហាក់ដូចចង់ញុាំសាច់យ៉ាងអញ្ចឹង
<< ហុឹកហុឹកៗៗ ពូជាបិសាចមែនទេបានជាម្ដងល្អម្ដងអាក្រក់បែបនេះ ហឹកៗៗ!!>> ជីមីនក៏ពេបមាត់យំម្ដងទៀតមុននេះខំតែសប្បាយចិត្តគិតថានាយនឹងមិនធ្វើបាបខ្លួនតែមើលសភាពនាយពេលនេះចុះដូចបិសាចយ៉ាងអញ្ចឹង
<< ជាបិសាចហេស៎ ហឹសឯងប្រសប់និយាយដល់ហើយមែនយើងជាបិសាចតែមិនពូកែលេងល្បិចដូចឯងដែរក្មេងមាយា!!>> យូនហ្គី នាយចង់បានន័យថាបិសាចមិនគួរអោយខ្លាចដល់មនុស្សមួយរយមាយាទេតែថាជីមីនគេមុនមែនជាមនុស្សបែបនឹងឯណាក្រែងនាយក៏ដឹងហីថាមនុស្សមួយរយមាយាវាគួរអោយខ្លាហើយពិសពុលពិនណាតែមិនក៏នាយបែបជាយកដាក់ជិតខ្លួនធ្វើអីហើយថែមទាំងទម្លាក់កំហុចមកអោយក្មេងមិនដឹងអីដូចជាជីមីនថាជាមនុស្សល្បិចច្រើនទៅវិញ
<< អួយ៎ ពូចង់ធ្វើអីអូន អ្ហឹស៎ឈឺ!!>> ជីមីនស្រែកទាំងឈឺចាប់នៅពេលវត្ថុមានជីវិតកំពុងតែព្យាយាមប្រច្រៀតចូលទៅរន្*ខាងក្រោមរបស់គេទាំងកម្រោល
<< ក៏សាកសុីរបស់ដែលអស់សាច់នឹងហើយ អ្ហឹសស ហេតុអីក៏តឹងម្ល៉េះឬមួយក៏ពួកវានោះថ្នមឯងពេកបានជាមិនរលុងហឹស ចឹងចាំយើងជួយអោយរលុងជាងមុន ស៊ត អ្ហាសស៎ចូលហើយ!!>> យូនហ្គីនាយក៏អុកចូលពេញទំហឹងមិនខ្បល់ថាជីមីនមឹងឈឺចាប់នោះទេសំខាន់ពេលនេះនាយដូវមនុស្សរោគចិត្តយ៉ាងអញ្ចឹង
<< អូយយយ៎ ហុឹកហុឹកៗៗ អូនឈឺណាស់ពូ អ្ហឹក៎ ពូយកអីដាក់ក្នុងគូទអូន ហុឹក យកចេញវិញទៅអូនឈឺណាស់ អ្ហឹកៗៗ!!>> ជីមីននិយាយទាំងព្យាយមរុលខ្លួនទៅលើហើយដៃខ្លីៗក៏ព្យាយាមរុញច្រានចង្កេះប៉ាវខ្សាច់ចេញកុំអោយរបស់រឹងៗនោះវាចូលបានជ្រៅទៅទៀត
<< បិតមាត់ទៅ!!>> យូនហ្គីនាយស្រែកកំហកអោយជីមីនយ៉ាងខ្លាំងឡើងជីមីនញ័រខ្លួនទៅហើយម្ដងនេះគេស្ទើរតែគាំងបេះដូងទៅហើយព្រោះតែសម្រែកដូចតោរបស់នាយវាធ្វើអោយក្មេងមិនដឹងខ្យល់អីម្នាក់នេះស្ទើរតែបាក់ស្បាតទៅហើយ
<< អ្ហាសស៎ អ្ហឹក៎ ពូ ហុឹកហុឹក ពូកុំលាកឺខ្លួនទៀតអីអូនឈឺ ហឹកឈឺដូចគេចាប់ហាន់ចឹង!!>> ជីមីនព្យាយាមអង្វរនាយទាំងទ្រហូរយំស្ទើរតែដកដង្ហើមមិនទាន់ទៅហើយ
<< កុំប្រឹង អ្ហឹស ពេកយើងក៏ឈឺ បន្ធូរអារម្មណ៍បន្តិចទៅ!!>> យូនហ្គីនាយក៏ប្ដូរមកនិយាយលួងលោមជីមីនវិញ
<< អ្ហាសស៎ ពូ ហឹក ពូធ្វើចឹងធ្វើអី ហុឹកៗៗ បើពូក៏ឈឺហើយអូនក៏ឈឺពូឈប់ធ្វើចឹងទៀតទៅ!!>> ជីមីន
<< បើស្ដាប់តាមយើងឯងនឹងមិនឈឺទេ!!>> យូនហ្គី
<< អឹម!!>> ជីមីនក៏ងក់ក្បាលព្រោះគេមិនហ៊ាននឹងតវ៉ានាយម្ដងទៀតទេរឹតតែមិនហ៊ាននឹងធ្វើអោយនាយខឹងព្រោះខ្លាចត្រូវនាយសម្លុតម្ដងទៀត ព្រោះតែគេមានចរិកជាកូនក្មេងទើបមិនបាននឹកថានឹងស្ដាយខ្លួនប្រាណនោះទេអ្វីដែលសំខាន់គឺគេខ្លាចនាយនឹងកាត់អណ្ដាតគេចោលហើយក៏ស្រែកសម្លុតខ្លាំងៗម្ដងទៀត
យូនហ្គីក្រោយឃើញជីមីនយល់ស្របនឹងខ្លួនហើយនាយក៏ចាប់ញែកជើងជីមីនអោយកន្ធែកធំជាងមុនបន្តិចហើយក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាចង្កេះយឺតៗរហូតដល់លឿនស្លេវឡើងជីមីនរលាក់ខ្លួនចុះឡើងដូចជិះសេះទៅហើយ...
<< អឹក៎ អាស៎ពូ កុំធ្វើចឹងលឿនពេល អ្ហឹស៎ អូនជិតលេចនោមឥឡូវហើយអ្ហឹសអ្ហាស៎!!>> ជីមីន
<< បញ្ចេញមកក្លេងឆ្លាតកុំទុកវាអី!!>> យូនហ្គីនាយក៏និយាយលួងលោមអោយជីមីនបញ្ចេញកាក់សំណល់មកក្រៅ
ព្រោះតែគេមានចរិកក្មេងមិនដឹងខ្យល់ទើបមិនដឹងថាអ្វីដែលនាយកំពុងធ្វើនោះវាជាការរំលោភបំពាន់នោះទេ ចុះបើសិនជាគេដឹងនោះតើគេអាចនឹងស្អប់យូនហ្គីបានទេ??
<< អ្ហាសសស៎ ពូបានហើយអូនហត់ណាស់!!>> ជីមីនបានបញ្ចេញទឹកកាម*នោះចេញមកពេញពោះរាងក្រាសនេះជាលើកដំបូងហើយដែលគេបាមបញ្ចេញវាមក ធម្មតាគេក្មេងល្អដឹងហើយមែនចេះតែប្រើដៃផ្ដេសផ្ដាស់ណា >.<
<< តែយើងមិនទាន់ចេញទេ អ្ហាសស៎កំដរយើងបន្តិចសិនទៅ!!>> យូនហ្គីនាយក៏នៅតែបន្តរុករានរាងកាយក្មេងនៅចំពោះមុខតាមអំពើចិត្ត
នាយមិនបានឈប់ត្រឹមមួយទឹកនោះទេនាយបានបន្តធ្វើវារហូតដល់ជីមីនសន្លប់បាត់ស្មារតីទើបនាយឈប់...
នាយបានដកកូនបិសាចនោះចេញពីល្អាងស្នេហ៍របស់ជីមីនទាំងមានជាប់ទឹកកា*នឹងឈាមបរិសុទ្ធរបស់គេមកផងដែរ នេះក៏បានន័យថាកាលដែលនាយដៀលគេមុននេះវាមិនមែនជាការពិតទេនាយគ្រាន់តែនិយាយអោយតែបានឬតាមគំនិតដែលនាយគិតអវិជ្ជមានម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ...
<< សន្លប់ហើយហេស៎អីក៏អន់ម្លេះ តឬក៏មិនគួរអោយជឿរសោះថាយើងអាចជាមនុស្សដំបូងដែលបានប៉ះពាល់រាងកាយឯងនោះ!!>> យូនហ្គី យ៉ាងមិចប្រុងគិតថាគេនឹងជាប្រុសចិត្តងាយអោយគេលូកលាន់តាមចិត្តមែនហាស៎ពូយូនចេះគិតទៅរួចតិចគេមានការចង់ចាំវិញតែគេដឹងថាពូបំពាន់គេចាំមើលថាគេនឹងធ្វើបែបណាចំពោះពូនោះពូយូន!!!!