ÜSTEĞMENCİM {Texting}

Mazi'nin İzleri -2

Multimedya :Gitme
Yağız Zehraya mesaj atınca dinlemeniz tavsiye edilir ...
_______

Kaç gün hatırlamıyorum ama iyileşmem baya uzun sürmüştü ,iyileştikten sonra yine eve gittik günlerdir sesiz olan eve ses olmaya (!) gitmiştik .

Eve gelmiştik gelmiş olmasına ama bir sıkıntı vardı ,günlerdir anne va babamın yokluğunu alışmış olabilirim ama eve gelince gözlerim doldu . Onlar olmadan büyüycektim ,ben onlarsız bu hayatta asala başarılı olamazdım ki .

Dolan gözlerimden yavaş yavaş akan yaşlar Zehra abla'nın dikkatini çekmiş olucak ki önümde diz çöktü göz yaşlarımı sildikten sonra konuşmaya başladı .

" Alkan canım ağlama ,lütfen ." Onun böyle demesiyle yeniden gözlerimden süzülmeye başlayan yaşımı elimin arkasıyla sildim ve hiç düşünmeden kollarımı Zehra abla'nın boynuna doladım . O bundan sonra benim herşeyimdi annem di o öyle demişti .

Yiğit abi yanıma oturup kollarımdan tutup gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı .

" Aslan parçam ,bak ne olursa olsa ben ve Zehra ablan yanındayız "dediğinde Zehra ablaya baktı ve yine bakışlarını bana çevirdi ,bu defa yüzünde hüzün yoktu ,aksine sıcak bir tebessüm vardı .

Onun bu şekide gülümsemesi benim içimi ısıtırken aklıma babamın benimle yaptığı konuşmalarında ki gülüşleri gelince gözlerimin dolduğunu anlayıp hemen bakışlarımı onlardan kaçırdım ve boğazımı temizleyip konuşmaya başladım .

" Şey ,ben odama gidebilir miyim . Beyaz yorgunum da uyumak istiyorum " sözcüklerimin ardına eklediğim sahte gülümsemeyle onlara baktım ve beni başlarıyla onaylayınca her ikisi de bende hiç vakit kaybetmeden odama doğru gittim . Odama girdiğimde kapıyı arkamdan yavaşça kapattım ve üzerimdekileri çıkarmadan yatağımın üstüne bıraktım kendimi ,öyle hiç bir şey yapmadan sadece izledim tavanı ,sadece izledim..

Bi ara nasıl oldu anlamadım ama gözlerim kapanmış ve uyuya kalmışım kalktığımda sağ tarafıma doğru dönük olduğumu başımın altına koyduğum kolumunda ıslak olduğunu farkettim ,yatmadan önce ve ya uykumda yine ağlamışım . Elimin yersiyle göz yaşlarımı silip yerimde doğruldım be ytağın üstünde bağdaj kurup oturdum ,başımı ellerimin arasına alıp boş boş etrafa bakarken anca kulağıma gelen seslerle kaşlarımı çattım ,sanki hâlâ rüyadaydım ,sesler öyle geliyordu .

İlk bşta yerimde doğruldum ,sonra yataktan kalktım ,ayakta kendime çeki düzen verdim ve kapıya doğru iyice yaklaştığımda kulağıma gelen selerin kavga dolu sesler olduğunu anlayınca daha bir dikkat kesildim ,Yağız abi Zehra ablayla kavga etmezdi ki ,yani ederdi ama sesini bu kadar yükseltmezdi aksine olabildiğince düşük tutardı sesini ama bu sesler baya baya kavga sesine benziyordu . Kapıyı ses çıkarmadan yavaşça açtıktan sonra merdivenlerin ilk basamağına oturup aşağıyı dinlemeye başladım ,ama konuşanlrdan sadece Yağız abi ve Zehra ablanın sesini tanıyordum 'peki ya diğerleri ?'.

" Bakın beyefendi anlıyorum acınız var ama sizde bizi anlayın onu burda bırakmayız ." Dedi tanımadığım kadın bıkkın ses tonuyla ,'kimi burda bırakamazlar dı ,kim gidecekti ki ve Yağız abi neden izin vermiyordu ??' ardından bir adam konuştu .

" Bakın Yağız bey onun burda kalması hem sizin hemde onun için yi olmaz ,burda kaldıkça hem anne ve babasını hatırlaycak ve siz ona bu sevgiyi veremezsiniz ama sizi gördükçe o sevgiyi sizden bekliycek ve bu onda tramvaya yol açabilir- "

" Beyfendi bizim veremediğiniz sevgiyi pardonda siz nasıl vermeyi planlıyosunuz ,Alkan burda bizim yanımızda kalıcak ve buna siz engel olamazsınız !" Dedi biranda Zehra abla 'ne yani beni almaya mı gelmişledi ama neden ki ?' adamı kesen Zehra abla'nın bir anda sesinin git gide alçaldığını ve Yağız abinin sert adım seslerinin ardından gelen düz tondak sesi nedensizce tüylerimi diken diken etmeye yetmişti .