" Sakın! Sakın yapma! "dedim.

" Bizim şakamızın olmadığını bilmeliydin Ulaş. "dedi.

Ben Gece'ye doğru koşmaya başlamıştım ama hiç bir işe yaramamış lanet olası o silah sesini duymuştum. Arabaya ulaştığımda kapıyı açıp Gece'ye baktım. Gece baygın gözlerle bana bakıyordu.

"Gece kendine gel. Sakın sakın Gece. Dayan güzelim! Dayan!" dedim.

Gecenin gözleri gitgide kapanmıştı. Kapıyı kapatıp sürücü koltuğuna geçtim ve bir hızla arabayı sürmeye başladım. Elimde ki telefondan Yağız'ın numarasını bulup aradım. Kısa bir süre sonra Yağız'ın sesi duyulmuştu.

" Sabah sabah uyandırmak olmuyor ama" dedi.

"Yağız kes sesini hastaneye git hemen doktorları diz. Gece vuruldu. Sol tarafından vuruldu klabine yakın belki kalbe de denk gelmiş olabilir."

"Abi dur bir dakika ne oluyor? Nasıl vuruldu!? Kim yaptı? İyi mi? Bilinci açık mı?"

"Yağız bilmiyorum gözleri kapalı kahretsin hiç bişey bilmiyorum. Yağız doktor bul bana doktor!" dedim.

"Tamam sakin ol. Ben halledicem tamam mı?" dedi.

Bana sakin ol derken kendinin bile telaş yaptığını biliyor muydu acaba? Telefonu kapatıp hızla gaza bastım. 10 dakika sonra geldiğimiz hastaneyle arabyı hızla durdurup indim ve Gece'nin olduğu tarafın kapısını açtım. Gece'yi kucaklarken aynı zamanda bağırıyordum.

"Sedye! SEDYE GETİRİN!" dedim.

Getirilen sedyeye Gece'yi bıraktım ve hızla içeriye götürmelerine yardım ettim. 3 hemşire 1 doktor ameliyathane yazan kapıya doğru hızla ilerliyorduk. Ben hem konuşuyor hemde ilerliyordum.

"Gece güzelim aç gözlerini. Dayan lütfen! Sen çok güçlüsün! Yapma bunu Gece!" dedim son sözlerimle beraber geceyi içeriye almışlardı.

"Ona bişey olmasın yoksa hiçbirinizi yaşatmam!"dedim.

Kapı kapanmış Gece görüş açımdan çıkmıştı. Ben yine başaramamış onu koruyamamıştım. Benim yüzümden içerdeydi. Benim yüzümden vurulmuştu. Nasıl olur da böyle bir şeye cesaret ederlerdi!? Şimdi onların canından can alacaklarımı bile bile bunu yapmışlardı bedelini ödeyeceklerdi. Duvarın dibine çökmüş kafamın içinde ki düşüncelerle cebelleşiyordum. Yağız yanıma geldi ve elini omzuma uzatıp sıktı.

"Sakin ol. Gece iyi olacaktır. O çok güçlü bir kız." dedi.

"Sakin olamam. O kız her ne kadar güçlü olursa olsun benim yüzümden canı yandı ve yanmaya devam ediyor." dedim.

"Böyle düşünmeyi kes artık! Kendine gel! Bunu yapanları bulup bedelini ödeteceğiz. Eminim Gece oradan sapasağlam çıkacak. Kendini suçlamayı bırak. O şerefsizlerin zaten daha önce böyle bir planı vardı. Yapacaklarını biliyorduk." dedi.

"Yapacaklarını bikiyorduk ama onu yanıma aldığımda yapamazlar sandım. Onu korurum sandım." dedim ve devam ettim.

"Kendimi suçluyorum Yağız çünkü ben o kızı koruyamıyorum. Bak başına kaç bela açıldı! Belki de uzaktan sevmeliydim!" dedim.

"Ulaş kendine gel hemde hemen! Gece sana size bir şans vermişken şimdi geri dönmek de neyin nesi!? Burdan Gecenin iyi haberinş alır almaz gidip o şerefsizleri bulucaz kardeşim! Ne gerekiyorsa da yapacağız! Ama bu düşünceleri aklından sil. Gece'nin verdiği şansı bu sefer de sen mi yok etmek istiyorsun!? "dedi.

Bilmiyordum. Geceye zarar veren benmişim gibi hissediyordum. Onu yanımda tuttukça onu kaybedecekmişim gibi geliyordu. Belki de onu bırakmalıydım. Hiç hayatında olmamalıydım. Yağız'ın da dediği gibi Gecenin iyi haberini aldığımızda gidip o şerefsizleri bulacaktım. Ama şuanlık önceligim oydu. Nasıl bağlandım ben sana? Kendi içime gömdüğüm duygularımdan tek kalan öfke ve nefretken sen nasıl ban sevgi duygusunu tekrar hissetirdin? İyi ol meleğim. Lütfen iyi ol. Gerekirse ben hayatından çıkarım sen yeter ki iyi ol!

Bölüm sonu ~

Merhabalarrr... Biliyorum çok uzun zaman oldu yeni bölğm atmayalı ama stajım da var ve hem staj hem okul olunca zorluyor.

Emden geldigince daha dikkatli olacagıma emin olabilirsiniz.

Sizle çok seviyorum 🥰❤️

Sizce bölüm nasıldı?

Gece o kapıdan sağ salim çıkabilecek mi?

Sizce Ulaş ne yapacak?

Gece'nin hayatından çıkacak mı?

Sizce diğer bölümde ne olacak?

Yorumları alalım bakalım... Sizleri çok seviyorum canlarımmm🥰

Aşk OlsunUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum