Chapter 2

54 1 8
                                    

▪︎  Let's go back  ▪︎

I'm done for today. Napagod ako ngayong araw sa trabaho. Bukod sa dinagsa kami ng mga costumers kanina, hindi ako makapag-trabaho ng maayos sa kadahilanang hindi ako mapalagay sa napag-usapan namin ni Rembrandt.

Alas otso na ng gabi nang matapos ang shift ko. Ang iba sa mga kasamahan ko ay nagliligpit na rin ng kanilang mga gamit para makauwi na.

Sa loob ng dalawang buwan, nakasanayan ko ng lakarin ang kahabaan ng dalampasigan sa tuwing uuwi ako galing ng trabaho.

Honestly, I'm very lucky to experience this kind of thing. Unlike before, it's not everyday that I get to go to the beach. That is why I'm taking my precious time to enjoy this pretty, peaceful place.

Even though that the shore is very dark at night, I still find it relaxing to have the wind blow my hair as the sea keeps kissing the shoreline. 

Pagdating ko sa tapat ng kubo, hindi ko inaasahan ang taong madadatnan ko roon. Naabutan ko lang naman si Rem na basang basa at walang suot na pang-itaas. Hindi man ganoon kaliwanag ang paligid, malinaw naman sa mga mata ko na siya nga iyon.

"How did you found my place?" kunot noong tanong ko pagkalapit ko sa kanya.

Saglit niya lang akong nilingon at binaling na ulit ang tingin sa dagat. Mukhang malalim ang kanyang iniisip.

Sa totoo lang wala akong ideya kung paano niya ako nahanap sa tagong isla na ito. Bago ako umalis, siniguro kong putulin lahat ng koneksyon ko sa mga taong naka-palibot sa'kin. Sadyang ang hirap niya talagang takasan na pati mismong tinutuluyan ko sa islang ito ay nagawa niya pang hanapin.

Naglakad na lamang ako papunta sa pintuan at napabuga ng hangin. "What are you doing out here? Hindi ka ba papasok? Isasara ko na yung pinto." sabi ko.

But again, he just ignored my questions. Ugh! He really doesn't have manners! "Have you made up your mind?" he suddenly asked.

I think he's pertaining to what we just talked about this morning. So he's bringing up that topic again huh.

"Akala ko ba hanggang mamayang hating gabi ko pa yan pwedeng pag-isipan."

"I changed my mind. I want your answers now Tianna." He's dead serious about it.

Napahilamos ako ng mukha. Ano na nga ba ang magiging desisyon ko dito? Obviously ayokong sumama sa kanya but I need to think carefully of my decision about this. I know he's not joking when he said I would suffer. He's not the type of man that you should take lightly anyway.

Pero kung babalik na naman ako sa bulok na lugar na 'yon, hindi ko na ulit mararanasan pa ang kalayaang natatamasa ko rito.

This time I'm the one who ignored him. I just went inside without leaving any words to say. I sat down on the wooden set sofa to rest for a bit when I heard his heavy steps, striding off to get inside the hut.

When he got in, Rem immediately approached me and forcibly grabbed my arm. I shriek in pain because of his tight grip. But when the moment I laid my eyes on him, I realized his face was only a few inches away from mine.

I could almost feel his hot and heavy breathing. His cold stares are making my legs numb. I felt like a prey that was ready to be devour at any moment. This is ridiculous I have never been so intimidated by Rem, even before. But now, I can't even bring myself to utter some words in this situation.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jul 31, 2023 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Bad BloodTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon