The cold Mr. Ceo

13

Suminyas ito na pumasok si Tata.

Nagtatakang sinilip ni Tata ang loob. Madilim, wala siyang makita kahit maliit na aninag na liwanag.

Nahulaan agad ni Zeq ang gestures ni Tata.

Binuksan niya ang mga ilaw.

Naglalakihang mga kabinet at makipot ang loob dahil sa mga ito.

"Let's go" ani Zeq.

Nauna ulut ito.

Nag aalalang sumunod sa loob si Tata.

Tumitingin siya sa bawat sulok.

Bigla itong nasilaw kaya napaiwas agad siya ng tingin.

Paglingon niya sa harap ay wala na si Zeq. Agad itong bumaling sa lukod. Nakasara ang pinto.

Biglang namatay ang mga ilaw.

Napasandal ito nigla  isa sa mga kabinet. Mahigpit na niyakap ang sarili.

Nag umpisang manginig ito at bumilis ang pag tibok ng kanyang puso.

Nanlalambot ang kanyang mga tuhod na hindi niya maipaliwanag.

"Hindi......(napailing uto sa pamilyar na takot na kanyang nararamdaman) Buksan nyo ang pinto!" sigaw niya.... Unti unti bumabalik sa kanyang balintataw ang madilim na karanasan sa isang lugar katulad na katulad ng kinaroroonan niya ngayon.

[mommy.......!!!!] iyak ng batang babae ang naririnig nya habang nagpapanic ang kanyang kalooban.

Hirap na hirap itong humakbang palapit sa may pintuan.

ilang beses nyang pinalo ang pinto upang humingi ng saklolo.
"Buksan nyo to, pakiusap" naiiyak niyang sabi

Nasa labas si Zeq.... Nakatingin lang siya sa pintuan at naka ngisi.

Gamit ang kamay at buong lakas ay pinagpapalo niya ang katawan ng pintuan upang gumawa ng ingay. "Buksan nyo ang pinto!" basag na ang kanyang boses kakasigaw si Tata

[mommy!] iyak ng iyak ang bata. Takot na takot ito sa madilim.

Nakahawak ito sa kanyang sintido. Sumasakit ito sa mga larawan ng nakaraan na bigla biglang nagpapakita sa kanyang isipan.

"Tigilan mo ako!" sigaw niya. Namimilipit sa sakit ng kanyang ulo.

Parang may bumabara sa kanyang lalamunan at hirap na hurap itong huminga.

"Tulungan nyo ako" halos pabulong ang kanyang boses.

Dahan dahan itong naupo sa sahig, sapo sapo ang dibdib at umiiyak.

Maya maya ay wala na itong naririnig. Umayos ito ng tayo habang bakatitig sa may pintuan.

"Kai-" hindi na itinuloy ang sasabihin ni Armando ng wala sa lamesa niya si Tata.

"Hinahanap nyo po si Tata sir Armando?"

Napatango ito

"Nagpunta sila ni sir Zeq sa basement"

Nagtataka itong napalingin sa malaking pintuan. Papunta iyon sa basement kung saan naroon sila Zrq at Tata.

Naglakad na ito pabalik sa opisina ng hindi mapakali ang kanyang nararamdaman.

Nagpasya itong magtungo sa may pintuan. Pagbaba niya ay nakita niya si Zeq na nakatayo lang sa may pintuan.

Nagpalinga linga ito. Wala itong kasama.

"Nasaan si Tata?" tanong niya

Hindi sumagot si Zeq na tumingin lang sa ama.

Naningkit ang mata ni Armando "What you have done?" galit na sambit ni Armando. Agad na hinawi niya ito upang buksan ang pintuan.

Bumungad sa kanila ang nakahandusay na si Tata. Basang basa uto ng pawis.

"Tata"

niyuyugyog siya ni Armando. Tinignan ang pala pulsuhan nito.

"Oh  Thanks God" bulalas niya.

Nagmadali siyang binuhat ito at inilabas sa lugar na iyon.

Gulat ang lahat ng makitang buhat ni Armando si Tata ng walang malay.

Agad itong dinala sa malapit na ospital.

Nasa labas sila, naghihintay ng resulta.

Nakatulala si Zeq.

Tin@mpal siya ni Armando sa dibdib

"Back to your senses and tell me what happened!" masama ang timola ng mukha niya na nakatingin sa anak.

Napayuko si Zeq at naguguluhan. Nagulat siya sa nangyari. Hindi ito makapagsalita

"Diba magaling mag reklamo. Ngayon mo ipakita. Answer me!" pagalit niyang sambit

"Gust-o ko lang naman siyang biruin dad" saad niya

"Biruin? Nakita mo ba siya, naliligo sa pawis at walang malay!"

"she is okay" sabat ng doktor

Nahinto ang dalawa at humarap dito

Tinanong ng doktor kung anong nangyari.

Ikinuwento ni Armando.

Nagkaroon agad ng konklusyon ang doktor base na rin sa mga ginawa niyang pag eksamin dito.

"Ang pasyente ay dumaranas ng Claustrophobia at Nyctophobia"

Nagkatinginan ang mag ama.

"Okay naman na siya, kailangan pa niya manatili buong magdamag hanggang bukas ng hapon para bumalik ang kanyang sigla."

"Salamat po dok" Ani Armando.

Bumaling ito ng tingin kay Zeq. "Call her mother" ma awtoridad niyang wika

Pinagmamasdan niya si Tata na mahimbing ang tulog.

"I din't know that you are suffering from that phobias" bulalas ni Zeq

"Tata!" bungad ni Dolor na agad lumapit sa anak.

Dumistansiya si Zeq para bigyan ito ng space.

Naiiyak na hinawakan ni Dolor ang kamay ni Tata.

"Anak, huwag mo ako iiwan ha.... Hindi ko kakayanin kapag nawala ka" sambit niya habang humihikbi

Napayuko bigla si Zeq. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman sa nakita.

Tahimik itong lumabas. Sumandal siya sa pader at napahilamos ang kamay sa mukha.

"Bakit ko ba siya naalala. Eh wala naman siyang ina" buling niya sa sarili. Napa ngisi na lang siya at marahas na suminghap.

Naupo siya sa upuan.

Bumukas ang pintuan at niluwa nito ang nanay ni Tata.

"Salamat po sa pag dala at pag bantay sa anak ko habang wala pa ako" nahihiyang sambit ni Dolor

"Wala ho iyon, responsibilidad po namin na kapakanan ng mga empleyado namin" ani Zeq

"Ah sir, ako na ho ang magbabantay. Para po makapagpahinga na rin kayo"

Tumango lang si Zeq. Tumayo ito at ngumiti ng bahagya. "Mauna na po ako. Babalik na lang po ako bukas" aniya

Habang naliligo si Zeq ay biglang sumagi sa isip niya ang itshura ni Tata kanina na walang malay.

"DΔmn it!" aniya sabay suntok ng kamao sa pader.

Pinatay niya ang shower at inihilamos ang kamay sa mukha.

Sa inis ay umahon na ito at agad na nagbihis.