ESARET

Bölüm 2 ~ // Ölüm, Cenaze, Kaçış //

Merdivenlerden inen adamın ardından bakan kız o gözden kaybolana kadar peşinden öylece baktı. Odasına geçtiğinde içini korku kapladı. Bu akşam neler olacağını kestiremiyordu. Usulca yatağına uzandı. Gerçekten biraz uyusa iyi olacaktı.

Kapının vurulmasıyla uyanan Amelia yatakta doğruldu. "Girin!" diye seslendi. Gelen hizmetçisi Sarah'dı.

"Avukat geldi sizi bekliyorlar Leydim." Kızın yataktan kalkıp hazırlanmasına yardım etti. Sarah iyi ki vardı. O olmasa bu zor günler daha zor olacaktı. Çünkü yanında bir tek o vardı. Aşağıya indi. Herkes salondaydı. Hastalanan kayın validesi bile hazırlanıp aşağıdaki yerini almıştı. Kızı ilk fark eden Alex'di.

"Bizde seni bekliyorduk. Gel otur da başlayalım." Onun gösterdiği yere oturan Amelia kayın validesinin öldürücü bakışlarıyla karşılaştı. Avukat zarfı açtı. Bazı yasal açıklamalardan sonra sade de gelmişti. Kocası her şeyini karısı Amelia'ya bırakmıştı. Evi,arsalarını, hisse senetlerini ve bankadaki epeyce parasını her şeyini ona bırakmıştı. Kayın validesi bu durum karşısında hiddetle bağırmaya başladı.

"Olmaz bu fahişeye hiç bir şey vermem. Oğlumu öldürdü şimdi de parasıyla safa mı sürecek. Ben bunu kabullenemem." Ellerini hırsla saçlarına götürdü.

"Daha bitirmedim izninizle devam edebilir miyim?" diye soran avukat Alex'in başıyla onay vermesiyle sözlerine kaldığı yerden devam etti.

"Sizin bu şekilde tepki vereceğinizi tahmin eden oğlunuz karısının da bu şartlarda mirası kabul etmeyeceğini düşünerek bir şart koydu. Alex yerinde rahatsızca kıpırdandı." Neymiş?" diye sordu. Amelia ise kocasının son zamanlarda kendinde olmadığını düşünerek neyle karşılaşacağını bilememenin verdiği korkuyla oturduğu yerde iyice sinmişti. Avukat Alex'e dönerek konuştu.

"Eğer mirası istemiyorsa sizinle evlenmesi gerekiyor. Bir yıl evli kaldıktan sonra tamamen özgür olacaksınız. Tabi halen ayrılmak isterseniz." Bunları söylerken bakışlarını Amelia'ya dikti. kız panikle ayağa kalktı.

"Böyle bir şey hayatta olmaz ben buna kabul edemem." Konuşurken ağladığını fark etmemişti.

"Maalesef leydim ya mirası kabul edecek ya da evleneceksiniz." dedi avukat. Alex 'den hiç ses çıkmıyordu. Ama annesi hiç durmuyordu.

"Banu nasıl başardın. Ona bu saçmalığı nasıl yazdırdın. sen nasıl bir kadınsın ki şimdi de diğer oğluma göz diktin ha! Bana cevap ver. "diye kıza saldırdı.Tam tokat atacakken Alex annesinin elini yakaladı.

"Anne lütfen biraz mantıklı davran oğlunun nasıl biri olduğunu sen de biliyorsun." Annesinin kırgın bakışlarını gördü. " Hadi ama şu kadına bir bak. Gerçekten onun oğluna böyle bir vasiyeti yazdırdıktan sonra onu öldürdüğüne inanıyor musun?"

Yenilgiyle omuzlarını düşüren annesi " peki ne yapacağız." diye sordu. Cevabı Amelia'da merak ediyordu.

"Tabi ki evleneceğiz ama Amelia mirası istiyorsa başka" diyerek bakışlarını genç kadına çevirdi. Amelia hemen atılarak bağırdı.

"İstemiyorum...istemiyorum ama sizinle evlenmekte istemiyorum. Tek istediğim özgür olmak."

"Maalesef tatlım senin için özgürlüğe giden yol benden geçiyor. Yapacak bir şey yok." diyerek sözünü bitirdi.

Avukat "Tamam o zaman ben evrakları hazırlar tarih belli olunca size haber veririm." diyerek çıkmak için izin istedi.

"Pekala bu kadar maskaralık yeter."diyen Alex annesini de alıp odadan çıktı. Oda da yalnız kalan kız ne yapacağını bilmeden bir süre öylece kaldı.Tekrar evlenmek fikri onu boğuyordu. Kendi ailesine de dönemezdi. Babası bu tür konularda çok katıydı. Bir kere evlendin mi ölene dek orada kalırdın ki bu neredeyse olacaktı.