ASTRIA'S POV
I'm tired of everything.
I don't know what else to do. I left the house, i'm sure nagsasaya na sila sa bahay kasi wala na ako sa buhay nila.
But there is a part of me that hopes na they will find me and bring me back to them but we all know that will never happen.
I'm here right now on the rooftop of one of my parents companies, i sneaked in to get here, i know a way to get here without them seeing ip go here, sometimes when i want to be alone and think pumupunta ako dito ng hindi nila alam, lalo na sila mommy.
Lord alam ko pong mali ang iniisip kong gawin ngayon pero sorry po pagod na pagod na po kasi ako gusto ko na pong magpahinga hindi ko na po kasi talaga kaya eh.
Unti unti akong naglakad, kasabay nun ang pag buhos sunod sunod ng mga luha ko.
I'm sorry mom, dad and kuya axel, i failed as your daughter i'm really really sorry.
Unti unti uli akong naglakad at pinikit kona ang mga mata ko.
I'm ready, there's no use if i stay, i have nothing to go home to, i have no reason to live anymore.
"ASTRIA ANAK! PLEASE DON'T!" Napatigil ako ng marinig ko ang boses na yun.
Mom?
Dahan dahan akong humarap at nagulat ako ng makitang andito si mom, dad, at kuya axel.
Is this for real? They're here?
"A-Ano pong ginagawa niyo dito?" I ask them.
I can't believe looking at mom who is crying right now and also dad and kuya axel too, his eyes are red and i can read in his eyes na he can't believe what he's seeing right now, shouldn't they be happy?
Dahil mawawala na yung anak nilang kahihiyan sa pamilya nila? And bakit sila andito? How did they know na i am here?
"Ang sabi ko anong ginagawa niyo dito." I asked them again.
"O-One of our e-employee call us that she saw you na paakyat dito pinatawag niya kami agad dahil natatakot siya b-baka may gawin ka kaya agad kaming pumunta dito at tama nga siya may gagawin ka a-anak.. Please don't c-come here to daddy wag mong gagawin yan." Anak.. What a pleasure to here.
"N-No-
"Then what? Magpapakamatay ka?" Sabat ni kuya axel.
"Oo kuya! Kaya umalis na kayo dito and act like it didn't happen o wala kayong nakita katulad ng palagi niyong ginagawa! At tsaka ano naman po sainyo kung magpapakamatay ako? Wala naman diba, so please leave me alone!"
"Leave you alone? Para ano tumalon diyan?! No astria! Lahat ginawa namin para protektahan ka tiniis namin lahat lahat para sa kaligtasan mo pero ano magpapa kamatay ka?!" my brother said which surprised me.
Tiniis nila ang lahat to.. protect me?
Hindi ko maintindihan, naguguluhan ako.
"A-Anong kasinungalingan na naman ito kuya?" Unti unting naglakad papalapit saakin si kuya kaya napaatras ako.
"Wag kang lalapit kuya! Isang.. Isang hakbang mopa tatalon ako!" Pagbabanta ko sakanya kaya napahinto siya.
"No, i know hindi mo kaya." Aniya ni kuya kaya natawa ako.
"Kaya ko kuya kayang kaya! Ilang beses ko na sinubukan magpakamatay pero wala hindi natutuloy pero sisiguraduhin ko this time matutuloy na." I heard mom started to cry more and more because of what i just said.
Hindi ko sila maintindihan mo, what is the meaning of this? Ano na naman to? Ano kailangan nila, why they're doing this?
"Astria anak please don't do this, let us explain! Please anak!" Dad shouted at me.
CITEȘTI
THE DAY SHE SAID GOODBYE ( UNDER EDITING )
AlteleIsa akong sandoval ang mga magulang ko at ang buong pamilya namin ay kilalang kilala sa larangan ng business akala nila ang pamilya namin ay maihahalintulad mo sa perpektong pamilya na hinihiling ng karamihan satin na magkaron pero mali ang inaakala...
