the last sequence

𝑷𝒂𝒓𝒕 1 : 𝑷𝒂𝒔𝒔

دختر با راهنمایی جویی وارد یه اتاق شدن ، دو نفر دیگه تو اتاق بود اتاق رو یکبار بر انداز کرد شروع کردن به آماده کردن مَهی برای فیلم برداری .

لیا : خانم ببخشید تا اون موقع که آماده میشید این فیلم نامه ها رو هم تمرین کنید آقای هانگ گفتن اینو بهتون بدیم .

مَهی : اوووو . . . ممنون シ︎

لیا : خواهش میکنم خانم چیزی نبود.

مَهی : باهام راحت باشید و خانم صدا نکنید اینطور من معذب میشم.

جویی: اینطوری که نمیشه !!

مَهی : چرا !؟؟ هر زمان خودمون هستیم راحت باشید و اسم کوچیکم رو صدا بزنید.

سوجین : بازم نمیتونیم اگه حرف درز کنه به ما تذکر میدن

مَهی : هر طور راحتید دیگه اصرار نمیکنم

بعد چند مین صدا کردن سر فیلمبرداری باورش برای مَهی غیر ممکن بود .

با راهنمایی آقای سوک و همراهانش وارد وَن شدند و به طرف محل فیلمبرداری حرکت کردند .

قبل از فیلمبرداری همه در حال تمرین و تکرار دیالوگ های خودشون بودن .

کارگردان هانگ : کم کم اماده بشید تا دو دقیقه دیگه فیلم برداری شروع میشه

همه آرتیست ها داشتن تمرین میکردن که مَهی تو سوالی که پیش اومده بود مونده بود نمی دونست واقعا داره درست به قضیه پی میبره یا نه !!؟

تو این افکار خودش غرق بود که با ضربه دست آروم جویی روی شونش از درون افکار گیچ کننده اش بیرون کشیده شد .

مَهی : او جویی !؟

جویی : بله خانم ؟ انگاری مشکلی دارید چون چند بار صداتون کردیم نشنیدید.

مَهی با خم کردن مقداری از بالاتنش عذر خواهی کرد
و لبش رو به خنده ایی کوتاه مهمان کرد. ‌‌

مَهی‌ : جویی چند بار تمرین کردم و یه چیزی برام مشکوکه ؟

جویی : چی خانم ؟ چه موضوعی باعث شده نگرانتون کنه و مشکوک بشید ؟

مَهی : مثل اینکه دیالوگ های من اشتباه شده طوری نوشته شده که انگار . . .

جویی ناگهان پرید وسط حرف مَهی و با پوزش های فراوان ادامه داد که درسته ، درست متوجه شدید و شما به عنوان نقش اول زن انتخاب شدید .

مَهی بعد از شنیدن تمام حرف جویی چشماش چهار تا شد و باور این قضیه برای شخص تازه کاری مثل مَهی شوکه کننده بود.

همون موقع منیجر سوک همه را صدا کرد که بیان سر صحنه فیلم برداری و عکاسی .

جویی که متوجه دلهره و ترس دختر شده بود دست مَهی رو گرفت و بهش امیدواری داد که اون بهتر از هر بازیگرای زن دیگه میتونه اجرا کنه و موفق میشه .هر چیزی هم بشه اون مَهی کانگ بود :)

تمرینات به خوبی پیش رفته بود و سر فیلمبرداری کاره تمام بازیگران خوب بود و کارگردان هانگ از اشتباهات مکرر اوله کاری سُوا کلافه شده بود و هی کات میداد و بیشتر بازیگران خسته شده بودن از اینکه هی کات میداد ، هشت باره یک صحنه را انجام میدادن .

در نهایتا بعد از ۱۴ بار برداشت از یک صحنه کارگردان دوباره کات داد و پوفی از شدت عصبانیت کشید چون از دیدن کار و اجرای سُوا که به بدترین شکل ممکن بود جوشیشش میکرد ، در نهایت برای خوابوندن خشمش وقت استراحت داد .

همه بازیگران تک به تک رفتن تا استراحت کنند ولی مَهی تو این وقت استراحت رفت سراغ فیلمنامه سُوا و اونو داشت برا خودش و همراهیانش اجرا میکرد .

کارگردان هانگ از اون طرف شاهد حرکات و حرف های مَهی بود و از اجرای بینقصش خوشش اومد ، به منیجر سوک علامت داد تا سُوا رو صدا کنه.

سُوا بعد از اومدن کنار کارگردان اونم به حالتی که مدعی بود که اگه کارگردان کار داشت باهاش باید خودش میومد تا اینکه خود سُوا رو صدا کنه.
( دختره از خود راضی 😒)

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

خب خب اینم از پارت اول برید حالشو ببرید

امیدوارم دوست داشته باشید و حمایت کنید

بگید ببینم میخوایید چه زمان هایی پارت ها رو آپ کنم ؟

این بوک یه فیک کامل هست 😁

خب دیگه زیاده روی نکنم ، ووت و کامنت فراموش نشه.