AS#3: Sweet as Honey✓

23

It's Official

2 Months ago

ALICIA'S POV

"Bill, nakainom ka na ba ng gamot mo?" Bungad na tanong ko nang makarating ako ng bahay dahil kauuwi ko lang galing sa UST. "I'm home, Bill!"

"Hey!" He greeted me with a great, tight and warm hug. "Kauuwi ko lang din, akin na 'yang bag mo." Sambit nito at kinuha ang gamit at saka nilagay sa sofa. "What do you want to eat for snacks?"

"Kahit ano." Tugon ko kaya umalis ito at bumili ng pagkain. "Hay, last semester na nga lang puro thesis at research pa ang naiwan!" Reklamo ko habang nag-aayos ng PowerPoint doon para sa research namin ng mga ka-grupo ko.

"Bumili na lang ako ng pizza----Are you all right, Alicia? Everything's good?"

"Yeah, it's just..."

"You looked stressed." He said and sat beside me and give me a pizza. "Come on, take a bite." He smiles but I ignored him and started to work on a paragraph. "Alicia!"

"Yes?"

"Take a bite, I said take a bite. I repeated it two times, don't ignore me." He said so, I took a small bite. "Ano ba? Uunahin mo ba 'yan o ang tiyan mong kailangang kumain?"

I looked at him, he's so mad at me. "Kakain na nga." Sambit ko at kinuha 'yong pagkain na hawak-hawak niya. "Coach told me about your game, okay ka na ba raw?"

"Hindi muna ako babalik sa pags-skating, ikaw na lang muna."

"Bakit?"

"Babalik naman ako kung kaya ko na pero hindi pa kasi ngayon." He said. "Napapanaginipan ko na naman si mom."

"Na naman?!"

"Yeah, pero nawawala minsan nakikita ko rin siya sa panaginip pero hindi ko na lang pinapansin and plus, I always took my meds."

I sighed. "Okay, if you say so."

Since the day that the tumor got out, hindi naman naging ganoon ka-worse ang kondisyon ni Bill. Minsan, nakikita niya ang mom niya, minsan hindi pero ang mabuti na lang ay hindi na araw-araw o palagi niyang nakikita ang mom niya kapag wala ako rito sa bahay. When the doctor said that he needs an extensive care because of his recovery, nagsimula na akong umuwi rito sa bahay niya kapag nakatapos ako ng klase ko sa UST, inaalagan ko rin siya mula gabi hanggang sa makaalis ako ng bahay at pinapa-inom ko rin siya ng gamot niya bago ako umalis.

It's been two months pero ang dami na kaagad nangyayari, my international game got postponed dahil inaalagaan ko si Bill no'n at ayaw ko rin namang iwan siya tapos malayo ako sa kaniya kaya I skipped that game and luckily, our coach had one again pero local lang at doon muli sa SM Mall of Asia Ice Rink ang laro ko and I was so amazed na makakapaglaro ulit ako.

---------------------------------------------

3 Months ago

"Bill, tara n----Anong nangyari sa 'yo?" Bungad na tanong nang makita siyang nanginginig doon sa gilid ng kama niya. "Bill? May masakit ba? Anong nangyari?"

"M-mom... D-dad..."

"Okay, shush." I hugged him so tight while he's still stuttering about his parents and pointing in one angle. "Bill, Bill. Look at me!" I stated and cupped his face, staring at my eyes directly. "Tell me, what happened."

"I-I saw them... They a-are t-trying to kill m-me."

"Why are they trying to kill you?"

He started sobbing so, I hugged him. "They are m-mad, th-they are blaming m-me for e-e-everything."