Chapter 7

167 1 0
                                    

Thankful

Because of how i went through in the past years i learned a many lesson. It makes me awake from illusion and fantasy. It make me see the cruel reality. It make me understand how world spin. Not all are fair, hindi lahat ay masaya at masarap. Ako na nabuhay sa marangyang pamilya, walang problema, spoiled sa lahat ng bagay, Hindi ko itatanggi kapag sinabihan ako ng selfish kung malalaman nila ang teenager days ko.

I didn't care about everything than myself, if i say i want that, i want that. That how's my world round. Dati wala akong paki basta 'wag lang matapakan ang pride at ego ko dahil importante sa akin 'yon. I'm merciless and ruthless.

I dont care.

There is still part of me that mad of them because my life had been miserable and i suffer a lot because of their selfishness. But i learned so many lesson because of that. And I'm thankful of that.

Kaharap ko ngayon ang ama ni Dark, he was handsome but I'm more than handsome. "You're coward.." Nasabi ko nalang.

Napangiti siya bago tumango-tango. "Yes, i am." Pagsangayon niya.

I chuckled a bit before shooking my head. I arranged my ass in the chair and take a sip in my coffee. "I'm sorry for what we cause to you, hindi namin namalayang naghihirap ka na pala sa mga bagay na hindi mo naman priority. I love Giellie so much but I'm still a student when i got her pregnant. Hindi ko pa kayang tustusin ang pangangailangan nila." Aniya at umiwas ng tingin. "I leave them to you and go to US to pursue my dream and study hard para mabuhay ko na sila..... makuha ko na sila sa'yo."

"I don't get the two of you." Sabi ko dahilan para mapatingin siya sa akin. "Kasi bakit kailangan niyo pa mandamay ng taong walang kaalam alam sa katangahan niyo at dahil do'n naging miserable siya. Everytime that I'll run out of money naiiyak nalang ako kasi paano na ang kakainin nilang dalawa, pwede naman akong magutom pero sila hindi kasi ang alam ko priority ko sila." I said bitterly while reminiscing the past.

"I'm sorry David." Mabibigat ang hininga habang sinasabi niya 'yon.

I smile tiredly. "My parents disowned me." His eyes widen.

"I don't know about that i just know yesterday."

"I have girlfriend but i leave her." Guilt is visible in his eyes.

"Alam ko at sobrang naguilty ako nung nalaman ko 'yon. Nung mag four years old si Dark at umuwi ako no'n dito sa pilipinas doon ko lang nalaman. I'm sorry David." He said wholeheartedly.

Hindi ako sumagot kaya naman nag iwas nalang siya ng tingin. Tumikhim siya kaya naman napatingin ako sa kaniya at tinaasan siya ng kilay. "What's your plan now?." Tanong niya.

Naguguluhan ko siyang tinignan. He chuckle. "I mean alam mo na ang totoo. Hindi ka ba pupunta sa mga magulang mo or hahanapin si Zami?." Napatigil ako sa sinabi niya.

"I don't know." Tanging na sabi ko.

"Ow well the decision is yours." Umayos siya ng upo. "I know you do everything to my son so now I'll pay you." He said while tapping the table. "I know money is not enough, may hinulog akong pera sa bangko mo at......" He trailed. May nilapag siyang papel sa harapan ko kaya naman nag salubong ang mga kilay ko. "That's the address of your parents house and Zamira's." Magsasalita pa sana ako nung tumayo na siya.

Give Me Where stories live. Discover now