ဝေးလွင့်ပြီးသော အတိတ်

အခန်း ၁၆၁

မုပိုင်က သူတို့ကို မတရားသဖြင့် ဆက်ဆံနေသည့်အလား သခင်မကြီးက သူ့ကို သနားစဖွယ် မျက်နှာလုပ်ပြနေသည်။

သူ့မျက်လုံးထဲ၌ စိတ်ပျက်မှုတို့ ရှိနေသည်။

သူ့အမေဆီမှာ ဤကဲ့သို့ ရှင်းဟယ်ကို အနိုင်ကျင့်တတ်သည့် အကျင့်စရိုက်ရှိမည်ဟု သူ မထင်ထားပေ။

ရှင်းဟယ် အမှားတစ်ခုမှမလုပ်ထားဘူးလေ။ ပြောရရင် သူမက လင်းလင်းအမေပဲဟာ။

အဲဒါကို မားက ဘယ်လိုလုပ် သူမကို ဒီလိုမျိုးဆက်ဆံပြီး သူမကို နှင်ထုတ်ဖို့ ထျန်းရှင်းနဲ့တောင် ပေါင်းကြံနိုင်ရတာလဲ။

ဒါဆို သူတို့ကွာရှင်းရတာ နောက်ကွယ်ကနေ ကြိုးကိုင်နေတဲ့သူတွေရှိလို့ပေါ့…

“လင်းလင်း ဘယ်မှာလဲ” မုပိုင် ကွေ့ပတ်မနေဘဲ တည့်တိုးမေးလိုက်သည်။

သခင်မကြီးရှီး ရုတ်တရက်လန့်သွားကာ “သူ့အဘေးနဲ့ အတူရှိနေတယ်လေ၊ ပါးကပြောတယ်၊ သူ့မြစ်လေးကို လွမ်းနေပြီတဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ငါလည်း လင်းလင်းကို သူနဲ့ ရက်အနည်းငယ် တူတူနေဖို့ လွှတ်လိုက်တာ”ဟု ဖြေလိုက်သည်။

လင်းလင်းက ဘယ်တော့မှ သူ့ဘာသာ ရှီးမိသားစုရဲ့ အိမ်ဟောင်းဆီ မသွားဖူးဘူး၊ ညအိပ်ဖို့ဆို ပိုဆိုးပေသည်။ ဒီအကွက်က တမင်တကာလုပ်မှန်း သိသာလွန်းသည်။

“ဒီနေ့ ကျွန်မလာမယ်ဆိုတာ အန်တီသိထားတော့ သူ့ကို တမင်သက်သက် အဝေးကို ပို့လိုက်တာမလား” ဟု ရှင်းဟယ် ရုတ်ခြည်းမေးလိုက်သည်။

သခင်မကြီးရှီးက ရှင်းဟယ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ “တမင်လုပ်တယ် လို့ပြောတာ ဘာသဘောလဲ။ နင်ပြောနေတာ ငါ့မြေးအကြောင်းနော်။ သူက သူသွားချင်တဲ့နေရာသွားလို့ရတယ်၊ နင်နဲ့ မဆိုင်ဘူး”

“ကျွန်မသားကို တွေ့ဖို့ ဒီကိုလာရတာ…”

“ပြီးတော့ နင်က ရှီးမိသားစုဝင်မဟုတ်တော့ဘူး၊ ငါတို့ ရှီးမိသားစုက နင့်လို မိန်းမမျိုးကို လင်းလင်းအမေအဖြစ် အသိအမှတ် မပြုဘူးလို့ ငါပြောပြီးသားပဲ”

သခင်မကြီးရှီးက ထိုစကားထက် ပိုနာကျင်စေမည့် စကားမျိုး ပြောချင်သော်လည်း ထျန်းရှင်းက သူမအင်္ကျီလက်ကို ဆွဲကာ မုပိုင်အနားမှာ ရှိသေးကြောင်း အချက်ပြလေသည်။