Hope Ft. Harry Styles

Hoofdstuk 10

A/N Hierboven outfit Taylor (bowlen)

~ Taylor ~

*BeepBeepBeep*

'Hmpf' kreun ik als in de wekker probeer uit te slaan. Ik knipper met mijn ogen en kijk om me heen. Het bed naast me is leeg. Ik zucht. Harry is vast weggegaan. Blijkbaar vond hij het toch niet zo'n goed idee om bij me te blijven. Ik plof weer op m'n kussen. Langzaam zet in mijn voeten op de grond en stap ik uit bed. Als ik langs de kamer van Hope loop, kijk ik even naar binnen. Ze slaapt nog. Zacht sluit in de deur weer en loop naar beneden. Ik zie een bos rozen op de keukentafel liggen, als ik de keuken inloop. Ik pak de rozen op en ruik eraan. Er valt een briefje uit de bos. 

Lieve Taylor,

sorry dat ik er niet was toen je opstond, maar ik had een band meeting. Ik heb ontbijt voor jou en Hope in de magnetron gezet.

Tot snel.

Liefs H

Ps. Als je me nodig hebt bel me maar.

Ik glimlach als ik het briefje lees. Ik leg het briefje op de tafel en loop naar de magnetron. Als ik het deurtje open zie ik een stapel pannenkoeken staan. Op de bovenste pannenkoek staat iets met stroop geschreven.

Smakelijk eten xH

Ik zet de magnetron aan en loop naar boven om Hope wakker te maken. 

Zondag -

We zitten met z'n allen, Liam Harry Louis Niall Zayn Perrie Eleanor Hope en ik, in de woonkamer van het 1D huis. 

Gister hebben Harry, Kendall en ik voor een kasteel gezocht voor de bruiloft. Harry had me nog wel even gevraagd hoe het ging, maar verder besteedde hij er niet zoveel aandacht aan. we hebben een mooi kasteel gevonden in de buurt van London waar de bruiloft zal plaatsvinden. Kendall gedroeg zich als een echte dive. Niets was goed. Dan was het weer te klein, dan te saai etc. etc. Gelukkig hebben we een plaats gevonden. Een dag langer kastelen zoeken met Kendall had ik niet uitgehouden. 

Ik heb nog steeds niets van Ken gehoord. Ik heb hem gebeld, ge-smst en gemaild, maar hij reageert nergens op. 

'Wat gaan we doen?' vraagt Hope. Iedereen haalt zijn schouders op. Hope zucht geïrriteerd. Ze gaat op mijn schoot zitten en kijkt me aan. 'Mommy' zeurt ze. Ik zucht 'wat is er Hope?' 'Ikke bowlu' lacht ze en ze klapt in haar handjes. Ik kijk de rest vragend aan. 'Jaaa!' gilt Niall 'we gaan bowlen'. Hope gaat op mijn schoot staan en springt op en neer. 'AUW' gil ik. Hope stopt meteen met springen. 'Sorry mommy' zegt ze zielig en ze aait over mijn benen. Ik glimlach 'het is al goed'. Ik zet Hope goed op mijn schoot en geef haar een knuffel. Ik zie Harry vol pijn naar mij en Hope kijken. Volgens mij weet hij dat Hope van hem is. Ik zucht. Misschien moet ik toch maar een keer met hem gaan praten. 'Ik heb gereserveerd' roep Niall blij. Hope springt op en rent naar hem toen. Niall tilt haar op en draait een rondje. Hope giert het uit van het lachen. Ik glimlach als ik naar ze kijk. 

Op de bowlingbaan -

Ik kan echt niet bowlen. 

Zelfs Hope heeft meer kegels geraakt. Telkens rolt mijn bal in het gootje. Ik pak weer een bal in mijn handen en ik ga klaar staan. 'Ik help je wel' hoor ik de hese stem van Harry achter me. Mijn lichaam verstijft als hij vlak achter me staat. Harry legt zijn hand over die van mij. 'Op drie laat je hem los' fluistert hij in mijn oor. Ik haal diep adem en ik loop langzaam naar voren. Harry's stappen zijn groter waardoor hij tegen mij aangedrukt wordt. 'Een....twee...drie..los' zegt Harry. Ik laat de bal los en ik ga weer recht op staan. Harry blijft tegen me aanstaan en legt zijn hand op mijn heup. De bal rolt met een grote vaart op de kegels af. Ik juich en gooi mijn armen om Harry's nek als alle kegels in een keer omvallen. 'Wiehoe' gilt iedereen. Ik laat Harry snel los en kijk naar mijn voeten. 'Dankje' zeg ik blozend. Harry grinnikt 'no problem'. Hope rent om me af 'goed gedaan, mommy'. Ik geef haar een knuffel en ik ga weer op het stoeltje zitten. Hope gaat voor Harry staan. 'Kan je mij ook helpen, Hally' vraagt ze met puppy oogjes. Harry glimlacht en knikt. Hij pakt Hope bij haar hand en neemt haar mee naar de baan. Ik pak snel mijn telefoon en ik maak een paar foto's. Harry hurkt naast Hope neer en geeft haar een bal. Hope pakt de bal in beide handjes vast en gaat klaar staan. Harry staat achter haar en samen gooien ze de bal naar de kegels. Ik blijf foto's maken. Ik voel een hand op mijn schouder. Perrie kijkt me vol medeleven aan. Ik zucht en leun tegen haar aan. 'Misschien moet je met hem gaan praten' fluistert Perrie. Ik zucht diep en draai me om. 'Ik weet het, maar hij wordt super boos' zeg ik. Perrie haalt nerveus een hand door haar haar. Ik zie dat ze blikken naar de anderen werpt. Ik kijk ze vragend aan. 'Wat is er?' vraag ik. Net op dat moment komen Hope en Harry weer bij ons zitten. 'Mommy' roept Hope enthousiast 'ik heb alle kegeltjes omgegooid, met hulp van Hally'. Ik klap in mijn handen en geef haar een knuffel. 'Dat is super. Heb je Harry al wel bedankt?' vraag ik. Hope slaat een hand voor haar mond en rent naar Harry toe. Ze gaat voor hem staan met haar handjes uitgestoken zodat Harry haar kan oppakken. Harry kijkt haar eerst verbaasd aan, maar straalt dan als ze bij hem op schoot zit. Mijn mondhoeken krullen licht omhoog als ik ze zo samen zie. 

Ik sluit mijn ogen en zucht. Ik zal wel met Harry moeten praten. Ik kan het niet meer verbergen dat Hope zijn dochter is. Drie jaar geleden dacht ik dat het beter was als hij het niet zou weten, maar hij heeft het recht om te weten dat hij vader is. Ik hoop niet dat hij te moeilijk gaat doen. Of dat Kendall zich ermee gaat bemoeien. 

'Taylor het is weer jou beurt' zegt Perrie, die me laat opschrikken uit m'n gedachten. 'Hally' roept Hope 'je moet mommy weer helpen'. Ik verstijf. Nee. Ik kijk om naar Harry en schudt zacht mijn hoofd. Harry grijnst en komt naar me toelopen. Ik zucht. Moet hij het echt zo moeilijk voor me maken. 'Je hoeft me niet te helpen' zeg ik als Harry achter me staat. Harry haalt zijn schouders op. 'Volgens mij gaat het beter als ik dat wel doe' grijnst hij 'en je dochter wil het graag'. Ik laat mijn schouders hangen en kijk naar Hope, die ons stralend aankijkt. 'Oke, dan' zegt ik en ik ga klaar staan met de bal in m'n handen. Harry legt een hand over de mijne, die de bal vast heeft, en de ander legt hij op mijn heup. Ik verstijf weer van zijn aanraking 'Je moet relaxen, tay' fluistert hij 'anders gaat het nooit lukken'. Ik haal diep adem en gooi de bal weg. Ik ga rechtop staan, maar zet meteen een stapje naar rechts zodat Harry's handen van me af vallen. Weer gooi ik alle ballen om. Ik geef Harry een high-five en ga weer op mijn stoel zitten. 

Waarom moet Harry me steeds vastpakken? Ik voelde weer kriebels in mijn buik toen hij zijn handen op mijn heupen legde. Vroeger deed hij dat ook altijd.....