"Vianne!" tawag sa kanya ng isang babaeng umiiyak na kakapasok lang sa may pintuan habang dahan dahang lumalapit sa kaniya. "Bat dimo sinabi sa'king umuwi pala kayo?" mangiyak ngiyak nitong sambit.
"Alam ko naman kasing sasama ka, ayaw ko namang maisturbo yung pag aaral mo dun!" ani Vianne na tila walang iniindang sakit.
"Hindi ka talaga nag iisip eh noh!" singhal ng babae at akma niyang babatukan si Vianne.
"Huy! Baka nakakalimutan mong nasa utak yung sakit ng kapatid ko!" pag pigil ni kuya sa kanya.
"Sorry naman, eh ang tigas kasi ng ulo eh! Tapos ngayon maaabutan kita sa ospital pah!" ani babaeng kaharap niya.
"Okey naman ako eh-"
"Anong okey? Akala mo hindi ko nalaman?" mas lalong umiyak yung babaeng kaharap niya bago nag patuloy. "H-hindi mo sinabi sakin kung ano na yung kalagayan mo ngayon? Hindi mo sinabing tinaningan kana pala? Alam mo bang halos mahimatay ako sa school bus kahapon ng tumawag si tita sakin at sinabing may taning na yung buhay mo at pinili mong...." huminto ito upang umiyak na naman. "Basta pinag alala mo ako! Sobra. Tapos minalas pa ako kanina ng may makasagupa akong ulol na lalaki dun sa airport! Hay nakakainis talaga!" singhal nito.
"Alam ba ng pamilya mo na nandito ka?" tanong ni Vianne.
"Oo, actually hindi sana sila papayag pero nung malaman nila yung kalagayan mo pinayagan na nila ako! Isasama ko sana sila pero di daw nila maiwan yung bussiness nila. Ang bilin nila na sabihin ko daw sayong mag pakatatag at lumaban kalang-"
"Shian, ayuko nang lumaban! Pagod na ako!" tanging usal niya bago humiga sa hospital bed at nag talukbong ng kumot.
Si Shian ang tanging naging kaibigan niya sa paris. Isa itong purong pilipino kaya mabilis silang nagkasundo. Si Shian lang ang nakakaalam ng lahat ng sekretong meron siya. Pati na ang nararamdaman niya kay addison. Kahit hindi sila mag kasama noon ng binata ay nahuhulog parin ang loob niya dito dahil lang din sa mga masasayang alaalang hindi niya malimutan at hindi kayang burahin nino man maging ang isang sakit na brain cancer.
NAKAHILATA ngayon si Addison sa kama niya. Iniisip kong anong ginagawa ni Vianne ngayon dahil sa hindi nito pag sagot sa mga tawag niya simula kahapon. Buti nalang sabado ngayon at may panahon siyang gawin muna yung gusto niya.
Ilang sandali ay tumunog yung cellphone niya na nangangaluhungang may tumatawag. Mabilis pa sa alas kuwatro na napabalikwas siya at dali daling kinuha yung cellphone niya na nasa ibabaw ng mini desk niya.
Sinagot niya ito agad na hindi man lang inaalam kong sino ang tumatawag.
"Hello! Vianne?" panimula niya.
"Anong Vianne pinag sasasabi mo?" ibang boses ang narinig niya dahilan upang tignan niya ang screen ng telepono.
It was Tyler.. His cousin in america.
"Hey bro, whats up?"
"So, who's Vianne?" tanong niya sa kabilang linya.
"Someone special." He said simply. "By the way.. Bakit sa hinaba haba ng panahon ngayon ka lang tumawag?"
"Coz im busy! And yesterday is my graduation."
"Then?"
"Pick me up here in Airport!"
"What are you- wait! What? Are you here in philipines?" he almost shout of surprice.
"Yeah.. And hurry! coz i am so hungry! How i wish i can eat people here in Airport who was watching me like im weird or an alien! Maybe because im so handsome and hot! Tsk.."
"Just wait me there. Hihiramin ko lang yung kotse ni mama!"
"Ohh good, just hurry! Please.." sabi ng kausap niya sa kabilang linya bago naputol ang tawag.
God! Akala ko pa naman si Vianne.
____________________
Thankyou so much pala sa mga nagbasa..
Hi! nga pala kay eccedentesiast078 kumusta kaibigan?
ESTÁS LEYENDO
Tragic Series 1: Young Man In Distress
De TodoA rich boy who named Addison, living in a big mansion of his died father together with his mother and his mother's new husband. When he was ten years old, he started to experience bullying even if he is one of the rich children in their school. One...
