Chapter 47

5 0 0
                                    

"Doc, the chopper is ready," Kew said when we both outside.

I nod, "Thank you Kew,"

Kew smile at me, "Sigurado ka na ba?"

I nod again, "He is not here, I don't even know why he is not here,"

"Why didn't you ask, Doc Dave?"

I smile, "No need, I just want him to talk. Maybe after talking to him, he will be better,"

Kew smile again, "I'm so proud of you Doctora."

I look at to Kew curious.

"You have a kind heart, kahit sumusubra na si Miss Kimberly hindi mo parin pinatulan kasubrahan niya. Kahit na ganun ang ginawa sayo ni Doc Vienna, hindi ka parin nagalit sakaniya. Kahit na may tinatago sayo ang pamilya mo, hindi ka parin nagalit sakanila," Paliwanag ni Kew.

Napatawa ako ng mahina, "Ang akala mo hindi ako nagagalit Kew, pero nagagalit ako, naiinis. Is it required to show my anger to them? Kasi kung ipapakita ko, mas lalala lang. Ayaw ko nang lumala pa Kew, masyadong masakit na, baka diko na kayanin."

Ngumiti ng malungkot si Kew at tumingala sa madilim na kalangitan. Mukang uulan pa ata ngayon.

"See you when I see you Doctora Rondolottie, take care of yourself." Kew said as she step back.

I cheer my self not to cry, I smile little and slid into the chopper. I take a deep breath, okay Janine you can do this. Marami ka ng naranasan sa buhay, ngayon ka lang kakabahan ng ganito? Kakausapin mo lang naman siya, para sa ikabubuti niya.

"Ma'am Janine, kayo po pala," Saad ng isang maid sa akin pagbaba ko sa chopper.

"Wala po sila ma'am at sir dito, hindi po ba kasal nila ma'am Kiana at sir Dave?" Saad naman ng isa.

Tumango ako, "Hindi sila ang sadya ko, tapos n ang kasal nila. Asan si Chris?"

"Ay-eh," Nagkamot ang babae sa kaniyang tenga, "Ano po ma'am eh-"

"Nasa mental na ma'am, hindi na kinaya ni ma'am Charlotte, grabe na rin kasi si sir Chris ma'am eh!" Sabat ng isa.

Natahimik ang sumabat ng siniko siya ng isa. Walang pasabiy dinaanan ko sila upang makababa dito sa rooftop. Walang pasabiy nagdrive ako patungo sa hospital.

Itinuro sa akin ng nurse kung nasaan si Chris. Nakaupo siya sa bakal na upuan at kunot noong nakatingin sa damo.

"Hi, pweding makiupo?" Bungad ko.

Tinignan niya ako, ngumiti siya. "Upo ka, alam mo kamuka mo si Janine?"

Napangiti ako, Ako yun eh.

"Anong pangalan mo?" Tanong niya sa akin.

"Magpagaling ka Chris ha? Forget the past, so you can move on and see the bright future."

"Wala naman akong sakit ah?" Litong saad nito.

"Heal, move on and be happy. I'm sorry for hurting you, but If I didn't do that before, it will hurt us more. Chris, always be strong enough to let go. Your smart and I know that if we really are, we are but we're not, and I think we will be not. Chris, also forgive your self huh? because I know your blaming your self why you lost me, but no because I choose too. Learn to forget about your past mistakes and your failures. Wait for the person you really deserve." I said and look away.

"Thank you Janine," I was shock when Chris said that after kissing my cheek. "Bye! Paglabas ko dito kakain tayo ng orange ball kay Bengbeng ah?"

Napangiti ako ng sabihin yun ni Chris bago pumasok sa loob. I'm hoping that I didn't trigger him instead I heal him a bit. Hindi ko na alam kung saan ako pupunta.

True Love Always WinWhere stories live. Discover now