PART 15

190 12 4
                                    


Maeve's POV

Some people say the most difficult thing to do in the world is loving someone from a distance. If you can do that, learning to love them from afar then you can do everything. 

It is demanding and arduous, yet pleasant and serene.

If you love someone, can you really learn how to stop loving them? Love is an affection that develops from our hearts as feelings. We have no leverage over them.

Love is comparable to a drug. An insanely addictive, life-destroying, and painkiller.




Its been one week simula nung nangyari sa live band at hanggang ngayon ay iniiwasan ako ni Gene. Pang ilan ko na itong kinukulit pero ayaw niya parin pag usapan ang nangyari sa gabing iyon. How can I forgot that event in my life? Gene just kissed me without explanations tapos ngayon hindi niya ako kinakausap. 

Nasa bahay ako ngayon with my mom, I decided na bisitahin siya kasi matagal ko na ito hindi nakita and of course I missed her. Napag usapan namin na magluluto kami as a bonding and para maka catch up narin. These past few days kasi she's really busy at ngayon lang nag karoon nang panahon para mag kasama kami. 

Actually kakauwi niya lang nang isang araw galing Australia for bussiness trip. She also told me na kapag naka graduate ako, yun daw ang ihahandle ko. Sabi ko naman na ayaw ko kasi hindi ko gusto na mahiwalay sa mga kaibigan ko.

Habang nasa living area ako hindi ako maka focus sa pinapanood kong movie kasi naman hindi mawala sa isip ko yung muntik na pag amin ko kay Gene...

Flashback


"I need to tell you something"

She did not reply instead she just looked at me and waited for the words that I will say.

"Although I know that we have been close friends, I feel it's necessary to let you know that I have been contemplating you a lot, w-which, of course, I should because t-then again you're my best friend but-"


I was cut off when Gene's phone started to ring

"Hold that thought" Sabi niya sabay taas nang isang kamay "It's dad I need to answer it"

Tumango naman akong bilang sabat sa kanya. Lumayo siya nang konti sa akin para makausap ang ama niya. The conversation between the two of them lasted for a minute. Gene said to me it is about their bussiness kaya kailangan niya nang umalis. Sino ba naman ako para pigilan  ang lakad niya.

Tila na kalimutan niya ang dapat kong sasabihin kaya hindi ko na ito binigyan nang pansin at tinignan ko nalang ito na paalis na. Pinilit ko pa ito na ako na mag hatid sa kanya ngunit tinanggihan niya ako kaya mag isa akong umuwi sa condo namin. 





"Anak, kanina pa kita tinatawag" Nalimpungatan ako nang tinapik ni mommy ang braso ko kaya liningun ko ito. Nakita ko na parang malungkot ang mga mata niya... I know that look


"You're leaving aren't you?" 

She heavily sighed at binigyan ako nang isang yakap. Alam ko naman na super busy siya kaya naiintindihan ko ito after all siya lang mag isa ang tumata-guyod sa amin.

"It's okay mom, I understand don't worry uuwi nalang siguro ako sa condo or I could invite my friends to stay here"

"I'm really sorry if hindi matutuloy ang bonding natin, emergency kasi talaga yung sabi nang secretary ko"

I just gave her a nod and smiled at her agad naman siyang umalis at ako naman ay natirang mag-isa at naka tunganga sa bahay. Tinahak ko ang kwarto ko at doon nalang mag tambay at mahiga. 

Nang maka rating ako sa kwarto agad akong humiga ako at hindi ko namalayan na unting unti na pala ako dinadalaw nang antok.


...


Naka rating ako sa condo na gabi na, napasarap ata yung tulog ko at hindi ko namalayan ang oras. 10:39 pm na nang gabi nung nagising ako at napag tanto na umuwi na sa condo. Pag kapasok ko nakita ko agad si Gene sa living area at naka tutuk sa laptop niya. 

Hindi ko siya pinansin kasi alam kung hindi niya rin ako papansinin. Ilang minuto ko itong tinignan at hinayaan lang sa gawain niya. Aakyat na sana ako sa kwato ko nang magsalita ito.


"Do you know it's almost midnight?" Tanong niya dahilan para mahinto ako sa paglalakad

"Yeah, so?"

"So? You did not even bother to text m-"

"As far as I know hindi mo ako pinapansin tapos ngayon you'll act like this?"

"Act like what? I'm just concerned because you haven't texted me the whole day and you got home very late!" 

"Sure, concerned" I said with a hint of sarcastic


"Do you have a problem?" She asked and this time naka tayo na ito at malapit sa akin


"Oh come on! Stop sh*tting me Gene, let's talk about the one thing you did to me na hindi ako maka tulog nang maayos for one week" 

Tinignan niya lang ako na parang nagtatalo ang isip niya kung kakausapin niya ba ako o hindi. She ends up giving in after swallowing her pride for several minutes.



"Forget about the meaningless kiss, Maeve. I never should have done it in the first place, and I apologize"

I felt a massive chain of disappointment drop in my stomach as I heard her utter those words. I should have seen it earlier. Sa nangyayari ngayon pinipigilan ko ang mga luha na nagbabantang umagos. 

"I don't care about your apology" I said at tinangala niya naman ako. "I just need a confirmation"


"Confirmation of what?" Tanong niya, wala na siya sa mood kaya mas lalo itong naiinis. 


"C-confirmation that I wasn't the only one feeling what I was feeling at the time" 


Sighing, Gene looked at me and gave me unfortunate look. I knew this was coming pero bakit sinagad ko pa. Alam ko namang masasaktan at masasaktan din ako sa huli. 


"Listen, I'd be joking if I said I didn't adore you, Maeve, but other than that, I'm certain you stand alone about what you feel that evening"




***







no proofread sorry if may mga maling spelling 

When I Was Your GirlWhere stories live. Discover now