When Tears And Rain Collaborate (I Think Of You)

Epilogue

“Uulan yata ng malakas” Mahina lang iyon pero rinig na rinig ni Aidan. Kaya naman napalingon siya sa nag salita at ganon na lang ang pag kabilog ng mata niya ng makilala ang babaeng nasa tabi niya.

“Kaya nga bilisan na natin! Bakit ba kase pupunta ka na naman dun?! Hindi mo naman kaano-ano yung babae--”Hindi na natapos ang sinasabi ng babae ng mag salita ulit ang kanyang katabi.

“Malaki ang utang na loob ko sa kanya, Cindy, Kaya huwag ka mag salita ng ganyan” Aniya saka humingi ng paumanhin ang katabi niya.

Nang may tumigil na taxi sa harap nila ay mabilis siyang nag lakad doon. Gustong lapitan ni Aidan ang babae ngunit naramdaman niya ang pag hila ng damit niya pababa.

Tumingin siya sa tabi at doon ay nakita si Dhalia na nakatingin sa kanya. “Mommy Justine are waiting for us, Dad”Inaantok ng wika ni Dhalia sa kanya.

Walang nagawa si Aidan kundi ang bumuntong hininga at muling nilingon ang babaeng nakasakay na sa taxi at malayo na sa kanila.

“What did you bring to your Mom, Dhalia?” Tanong niya. Nakasakay na sila pareho ngayon sa kotse at tanging pag tingin sa rare view mirror ang nagawa ni Aidan sa kanya dahil baka mabangga sila kung sakaling lumingon pa siya.

Kahit inaantok na ay sumagot si Dhalia at itinas ang bulaklak na inabot sa kanya ni Cire. “Two Bouquet of flowers for Mommy and Lolo, Dad” Masayang wika niya saka ibinilik ang pag kakasandal sa inuupuan.

Nang makarating sa destinasyon ay maingat na ibinaba ni Aidan si Dhalia sa kotse.

“Mauna ka na, ipapark ko lang itong kotse” Ani  saka umikot sa kabila upang pumasok sa kotse. Tumango naman si Dhalia sa kanya pakatapos ay sinimulan lumakad.

Maingat na nag lakad si Dhalia papunta sa puntod ng kanyang lolo at saka inilagay ang bulaklak na hawak niya. In the other side, Napalingon siya sa kayabi na lapida at nangunot ang noo ng makitang may bagong bulaklak na nandudoon.

“Other Flowers?” Ngunot ang noong tanong niya. Lumapit siya sa lapida at inalis ang kunting damo na tinatakpan ang pangalan na nakasulat.

It was her Mom, Ma. Justine Guerrero.

“Happy Death Anniversary, Mommy” Ngumiti siya ng mapait ng banggitin niya iyon. Hindi niya matanggap na wala na ang mommy niya at mas lalong hindi niya matanggap na iniwan siya nito dahil sa subrang pangungulila sa kanyang minamahal.

Ngunit kahit ganon ay hindi ni minsan nagalit si Dhalia. Dahil naiintindihan niya ang kanyang ina.

Meanwhile, Habang abala sa pagtipa ng kanyang selpon si Aidan, Biglang may nauntog sa kanyang dibdib dahilan para mahulog ang kanyang selpon sa sahig.

“Iʼm sorry” Ani ng babaeng tumama sa kanyang dibdib.

Hindi niya iyon pinansin dahil nag alala siya sa kanyang selpon na nasa sahig na. Kaya naman imbis na tignan ang babae ay mabilis niya na lang na pinulot ang selpon niya at saka pinalpagan iyon gamit ang kamay.

“Ahh,Akala ko nabasag” Ani ng makitang walang gasgas ang iphone niyang selpon. “Itʼs oka---” Hindi na niya natapos ang sinasabi ng makitang malayo na sa kanya ang babaeng bumangga sa harap niya. YUN NA YUN? Sinundan niya ng tingin ang babae at biglang nakaramdam ng kung ano ng biglang lumingon ito sa kanya at bigyan siya ng paumanhin na ngiti.

It was her..the same girl i saw earlier.

“Dad, What took you so long?” Takang tanong sakin ni Dhalia ng makarating ako.

“Nag text ang ate Quincy mo na sunduin siya kaya ako natagalan” Sagot niya at saka lumuhod at hinaplos ang lapida ni Justine. Napatingin siya sa bulaklak na katabi nun at saka tinignan si Dhalia na nakatingin din sa kanya. “Nakita mo ba kung sino ang nag lagay nito dito?”