Sakince başımı kaldırıp Kuzey'e baktığımda sırıtarak bana bakıyordu. Sevgilisinin yanında. Tek kaşımı kaldırıp ona istediği gülümsemeyi gönderdim ve konuşmaya başladım.
"Ergen, yaşına göre ne yaptığını bilmeyen kişiciklerle ilgilenmiyorum. Senin tasmanın sahibi var zaten." dedim ve şişeyi çevirmesi için Efsa'ya verdim. Ortamdaki herkes büyük bir şaşkınlıkla bakarken, Kuzey kaşlarını çatmıştı. Gözlerim İrem'e değdiğinde boş bakışlarla yere bakıyordu. Kuzey onu zaten umursamıyordu neden sevgililerdi? Neden kendine bunu yapıyordu?
Efsa, şişeyi çevirdi.
Döndü, döndü, döndü.
Selen.
Okula geldiğim ilk günden beri bana takıntılı olan kız.
Selen kartı çektiğinde kaşlarını çattı ve gözlerini birkaç kişiye çevirdi. Ardından tekrar karta baktı ve okumaya başladı. "Ortamda sevgilin olabilecek potansiyeldeki kişiyi öp. Ya da; shot at." Selen derin bir nefes aldı ve ayağa kalktı. Kuzey? Hayır. Aras.
Aras bana baktığında kaşlarımla hayır dercesine işaret verdim. Bana bakmayı kesip Selen'e döndü ve onu kucağına oturttu. Elini yanağına koyduğunda, Selen ellerini boynuna doladı ve dudaklarını dudaklarına bastırdı. Hayır, ağlamayacağız. Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde çantamı da alıp dışarı çıktım.
Soğuk hava yüzüme çarptığında peş peşe nefes alıyordum. Boş bir banka oturdum ve çantamdan peçete çıkarıp gözlerimi sildim. Ağlamayacağız.
Aras, benim için yaklaşık on beş senedir arkadaştan öte birisiydi. Beraber yapmadığımız, gitmediğimiz, görmediğimiz hiçbir şey yoktur. Selen ile olan durumlarımı, Selen'in bana yaptıklarını, dediklerini, oluşturduklarını ilk Aras'a anlatırdım. Aras, benim çocuk yanımdı.
"Hey!" Duyduğum ses ile irkildim. Başımı kaldırdığımda Kuzey, ellerini ceplerine koymuş, başımda dikiliyordu.
"Söyle?" Ses tonumun soğuk durması için çok uğraşmıştım fakat yine de olmamıştı.
"İçeriden çok ani bir hızla çıktın. Merak ettim." Ellerimle saçlarımı düzelttim ve ayağa kalktım. "Seni ilgilendirmeyen şeylerle ilgilenmemelisin, Kuzey." dedim ve göz teması kurmamaya özen göstererek içeri geçtim.
Herkes telefonlara gömülmüştü. Aras beni gördüğünde ayağa kalkacaktı fakat elimle onu durdurdum. Bozguna uğramış bir şekilde bana baktı. Yerime oturduğumda Kuzey de gelmişti ve oyuna devam ettik.
🕯️
*2 saat sonra*
kuzeyaksm: bugün oradaydın bence.
levaksay: bilmem. belki.
kuzeyaksm: çok sıkıldım ama ben bu oyundan.
levaksay: ne oyunu, kuzey?
kuzeyaksm: bana ne için yazdığın bile belli değil? anladık, ana hesabından yazıyorsun ama yüzün yok. çok çocukça işler bunlar. işletme beni. derdin neyse söyle.
levaksay: ben ne istediğimi zaten söylemiştim diye hatırlıyorum.
kuzeyaksm: sadece bunun için mi? kendi zevkin için mi? ciddi misin?
levaksay: bunda yanlış olan ne var?
kurasarna: sen de herkes gibisin yani. zevkin için konuşuyorsun benimle.
levaksay: kuzey, seni tanımasam gerçekten böyle düşündüğünü sanardım. ama seni tanıyorum. sen, sadece öylesine bile kızları kullanan birisin. zevkine bile seni seven insanları küçük düşüren birisin. kuzey, sen iğrenç birisin. levaksay: ama lanet olsun ben sana o kadar çok aşığım ki; bu hatalarını görmezden gelmeye ve seninle konuşmaya çalışıyorum.
kuzeyaksm: aşk mı?
levaksay: aşk, kuzey. senin bilmediğin. 3 sene önce sana öğretmeye çalıştığım ama ısrarla reddettiğin şey.
kuzeyaksm: sen bana açıldın ve ben seni reddettim? doğru mu anladım?
levaksay: nasıl anladıysan öyle. levaksay: sana bunları konuşmak için yazmadım. o zaman ki insan ile şu an ki insan aynı kişi değil. ben onu tanımıyorum, sen de hatırlamıyorsun.
kuzeyaksm: levan...ben çok. ne diyeceğimi bilemiyorum.
levaksay: senden bu konu hakkında tek kelime duymak istemiyorum.
kuzeyaksm: peki. sen nasıl istersen.
levaksay: okulun popüler çocuğundan böyle cümleler duymak...iyiymiş.
kuzeyaksm: popüler de olsak...işte, ne yapalım. birisinden hoşlanınca elden ayaktan kesiliyoruz.
levaksay: sevgilin var.
kuzeyaksm: ayrıldık.
levaksay: ne? neden?
kuzeyaksm: öyle istedim.
levaksay: ne kadar üzülmüştür. hep böyle olacaksın gerçi. sen değişir misin? değişmezsin. hep kırıcı. hep üzücü.
