Admiring Juliette

62

Aziel

"Ngayon, hinahanap mo siya kasi napapansin mong wala siya dito sa tambayan nila," Killian said. "Shut up," I hissed. "Kasi naman kung nag-confess ka sa kaniya no'ng nag-confess siya sa iyo hindi ka gaganiyan, hindi mo ba naman kasi pansin tignan lang natin kung hindi siya sumuko, i-lugar ang pagiging torpe minsan, Azi," natatawang sambit ni Killian.

"Hindi ka nakaka-tulong, maka-uwi na nga badtrip ka," gigil na sambit ko at tinawanan lang ako ng gago, kahit kailan talaga iyon.

Hindi naman sa pagiging torpe pero I'm scared that I might hurt her kapag umasa siya na mayroon talagang chance, ayoko ng gano'n...gusto kong siguraduhin lahat kung totoo ba talaga ang nararamdaman niya para sa akin.

"I'm home, Ma," I said, "Oh nandiyan ka na pala 'Nak, kumusta ang school?" she asked. "Okay naman po, nakakapagod lang dahil madami na naman kami readings," I sighed. "Naku, pagod na ang future lawyer namin," she laughed. "Eh kumusta ba kayo ng crush mo?" I know that she was teasing me. 

"Mama naman eh," napakamot kong sambit. "Hanggang ngayon? Hindi ka pa din umaamin?" natatawang tanong niya. "Ayoko muna, Ma," I said. "Bakit? Sayang naman, baka hindi na kayo magkita niyan kapag naka-graduate na kayo," she said. 

"Magkikita pa din kami, Ma. Sa korte nga lang," I said. "Ay magla-lawyer ba?" she asked. "No Mom, she will be a prosecutor based on what I've heard from her friends po," I said. "Ay wow same vibes naman pala," she smiled.

"Ma, nakakatakot palang mag-take ng risk," natatawa kong sambit. Open up ako kay Mama kahit sa anong bagay man, ayoko kasi ng naglilihim ng kahit ano sa kaniya since kami na lang dalawa ang natitira, si Papa nasa kabilang bahay na. Hindi ako galit sa tatay ko kasi kahit iniwan niya kami hindi niya nakakalimutan ang responsibilidad niya sa akin. 

Kaya nga ako nakapag-aral sa prestihiyosong paaralan at may sariling kotse dahil sa kaniya. "Paano mo naman nasabi kung ayaw mo naman subukan?" she said. "Kaya nga, Ma. Duwag kasi ako baka kasi saktan ko lang siya. She was too precious to be hurt," I said. "Anak, walang nagmamahal ng hindi nasasaktan. You should take a risk or you should lose the chance to be with her. 1st year college ka pa lang siya na ang bukang bibig mo, hanggang ngayon siya pa din. Nakakatakot naman talaga mag-mahal pero it was all worth it to fight for," she advised.

My Mama was so brave, after all the sacrifices she bought to me, wala na akong mahihiling pa kung hindi makasama siya habang nabubuhay pa siya. 

"Huwag ka ng torpe, 'Nak. Hindi naman kita pinalaki ng ganiyan," she joked. Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. "Eh 'di hindi mo ako anak kasi torpe pala ako?" natatawang sambit ko. "Baliw ka talaga Azi," natatawang sambit niya.

Maybe she was right, if I take a risk baka doon ko mahanap ang definition ng love. She will be worth to risk.

"Huy, bakit mo naman sinasampal ang sarili mo?" natatawa kong tanong. Nandito kami ngayon sa moa seaside, I confessed, I made it. 

"Baka kasi nanaginip ako," she said. "Hindi ka nanaginip, totoo lahat 'to," I smiled and look into her eyes. 

"Ikaw ha, crush mo pala 'ko," she joked. "Ikaw din naman," pag-ganti ko. "Eh 'yung akin alam mo na, 'yung iyo hindi naman," natatawa niyang sambit. Oo nga pala. 

"Kinilig ka naman niyan?" I smirked. "Medyo," she said. I don't know what to say to this girl, but she was brave.

"Kwento ka, I want to know more about you," I said. "Ano naman ku-kuwento ko?" she asked. "Anything about you," I answered. 

"Ulila ako sa magulang..." she said. "My parents died in a car accident, dead on arrival na sila no'ng dinala sa hospital," she broke her voice, kaya naman I grab her hands. "Then my Tita Christa...kinupkop niya ako," she continued. "Pero hindi ganoon ka-ganda ang trato niya sa akin na parang sinisisi niya ako na...ako ang may kasalanan kung bakit namatay magulang ko na after all the blame will still on them...kasi kung hindi nila tinawagan magulang ko, hindi sila ma-aksidente," she cried.

After all...those smiles she had were too fake... I want to be there with her. 

"Hey, hindi mo kasalanan iyon. Hindi mo ginusto ang nangyari, kung may dapat man sisihin ay 'yung ka-sisi- sisi talaga," I said. 

"Pero...bakit ako laging pinapahirapan ng ganito? I've been longing for the love of my family pero hindi ko maranasan, pang-aalipusta ang natamasa ko sa kamay nila. Dinedegrade nila ako, lagi nilang sinasabi na kung hindi dahil sa kanila baka hindi ako nag-aaral. For fuck sake, it was from my parents investment for my school, ano pinuputok ng buchi nila? Hindi naman sila ang nagpapa-aral sa akin, nakikitira lang ako," she said. 

"Bakit mo tiniis ang lahat?" I asked. "Kasi may pangarap ako," she smiled. "Pero puwede ka naman umalis sa kanila habang inaabot mo ang iyong pangarap," I said. "Hindi pa puwede...hindi sapat 'yung pera ko, nag-susulat ako sa kahit anong paid platforms para matustusan lang gastusin ko sa buwan buwan...hindi pa din sapat, malapit naman na, konting buwan na lang titiisin ko at makaka-layas na ako sa rehas na iyon," she said. "Pero sa totoo lang bahay ko iyon pero papaubaya ko na sa kanila," she sighed.

She was too young to suffer like this...ang bigat ng ganito para sa kaniya. At a young age...she managed to take care of herself. 

"You know, you're the bravest girl I've known. I came from the broken family but my father never forget his responsibilities on me, kaya nga nakapag-aral ako sa FEU dahil sa kaniya," I smiled. 

"Nandito lang ako, Julz. Huwag kang mahihiyang magsabi sa akin dahil handa akong tulungan ka," I added. 

She smiled; those precious smiles shouldn't take away. She was too precious to me. 

I love her, and I'm so fucking in love with her.